Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: niet mijn schuld, dikke bult

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.

https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback1.png

Rond de 20 jaar oud, opgeschoren haar, lichtgetinte huidskleur, sportschoenen, spijkerbroek en een capuchontrui. Antra (20) heeft zo’n signalement dat je bij een uitzending van Opsporing Verzocht minstens een keer of zes voorbij hoort komen. En het deel dat je als kijker vervolgens zelf invult klopt ook: gaat niet naar school, werkt niet, leeft van een uitkering en woont bij zijn ouders.

Terwijl de officier de aanklacht voor-leest – drie keer mishandeling, één keer openlijk geweld en één verbale bedreiging – wipt Antra’s voet onder de tafel onophoudelijk op en neer.

“Ik weet niet wat daar is gebeurd, mevrouw. Ik ben daar nooit geweest,” zegt hij wanneer de rechter informeert naar de eerste mishandeling, die tijdens de Hoornse kermis in café Santé. Hij kijkt de rechter strak aan. Zijn manier van praten doet denken aan klassieke maffiafilms. Een soort hees gefluister dat de luisteraar tot opperste concentratie dwingt.

@backlink(167863)

“U bent daar nooit geweest?” vraagt de rechter nogmaals, voor het geval ze het niet goed heeft gehoord.

“Dat klopt, mevrouw.”

Hooguit een duwtje 

De rechter bladert opzichtig door het dossier. Een aangifte, foto’s van het letsel dat zijn vuistslag bij het slachtoffer aanrichtte, een doktersverklaring en verklaringen van vijf verschillende ooggetuigen die allemaal Antra aanwijzen als de man die sloeg. Veel completer kan bewijslast niet zijn.

“Hoe kan het dan dat zoveel mensen u daar gezien hebben?” 

“Dat is gewoon verzonnen, mevrouw.”

“Verzonnen? Waarom zouden die mensen dat verzinnen?” 

“Dat moet u aan hen vragen, mevrouw.” 

“Ik vraag het aan u.” 

“Gewoon, om mij erbij te lappen of zo.” 

“Heeft u zoveel vijanden?” 

“Niet dat ik weet, mevrouw.” 

Het hele verhoor lang kijkt hij de rechter uitdagend strak aan. De andere twee mishandelingen vonden plaats in discotheek Bantam in Hoogkarspel. Daar is Antra wel geweest, herinnert hij zich, maar hij heeft niemand een elleboogstoot of kopstoot gegeven, zoals slachtoffers en getuigen wel in groten getale en in gedetailleerde verklaringen beweren. Het was hooguit een duwtje. Ook heeft hij later die nacht op het parkeerterrein niemand in elkaar geschopt nadat hij het slachtoffer eerst tegen de grond zou hebben geslagen. En dat hij iemand zou doodschieten heeft hij al helemaal niet gezegd. Allemaal niet gebeurd, allemaal verzonnen.

@backlink(167865)

Sinds zijn 13de heeft Antra meer klappen uitgedeeld dan de gemiddelde profbokser. Zijn strafblad puilt uit van mishandelingen en geweldsdelicten. Volgens een reclasseringrapport is hij niet alleen agressief, hij is ook iemand die de schuld vrijwel nooit bij zichzelf zoekt.

“Herkent u dat?” vraagt de rechter. 

“Nee mevrouw.”

“U vindt ook niet dat u een agressieprobleem heeft?”

“Helemaal niet, mevrouw.”

“Maar zou u wel bereid zijn om mee te werken aan een agressie-regulatietraining?”

Antra zucht demonstratief. Zonde van zijn tijd. Zelf heeft hij een veel betere oplossing.

“Ze moeten me gewoon met rust laten, mevrouw.”

Dat doen ze voorlopig. Hij krijgt vier maanden cel, waarvan een maand voorwaardelijk.

“En dan hoop ik u hier nooit meer terug te zien,” voegt de rechter daar aan toe, “maar dat is tegen beter weten in, vrees ik.” •

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.