Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: Mohammed & het gestolen microvezeldoekje

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak uit de oude doos. 

Politierechter

Mohammed (34) draagt sportschoenen en is gehuld in een grijs joggingpak. Zijn vingers roffelen ongeduldig op tafel.

Hij zit erbij alsof hij op weg naar de sportschool spontaan besloten heeft om toch maar even bij de rechtbank binnen te wippen en zijn zaak bij te wonen, maar in werkelijkheid is hij zojuist door leden van de parketpolitie vanuit het huis van bewaring naar hier begeleid. Sinds hij elf dagen geleden een avond ging stappen, is hij niet meer thuis geweest en zelf is hij wel de laatste die daar iets van begrijpt.

“Dit slaat gewoon helemaal nergens op, weet je. Dit slaat hé-lé-máál nergens op,” zegt hij nog voor hem een vraag gesteld is. Mohammed praat snel en met een klassiek Marokkaans accent dat zo dik is aangezet, dat het lijkt of hij een geintje maakt.

@backlink(161479)

Strafblad met autokraken

Volgens zijn eigen herinnering loopt hij die nacht, na een cafébezoek, op zijn gemak naar huis wanneer hij van achteren wordt besprongen. Samen met zijn belager rolt hij over straat. Wanneer hij zich eindelijk weet los te worstelen, is de politie al ter plaatse. Even denkt hij nog dat ze hem te hulp schieten, maar die hoop kan de prullenbak in wanneer ze hem in de boeien slaan. Uit zijn jaszak halen de agenten een schroevendraaier en een brillenkoker tevoorschijn. Voorwerpen die Mohammed nog nooit heeft gezien.

“Wat is dit? Wat is dit?” protesteert hij. Volgens de officier van justitie ging het iets anders. Het is vijf uur ’s nachts. Een man ligt wakker in bed en hoort gerommel op straat. Hij schuift het gordijn opzij en ziet een onbekende in zijn auto zitten. Onmiddellijk stormt hij de trap af, rent naar buiten en sleurt de man achter het stuur vandaan.

Even later arriveert de politie. De man herkent zijn brillenkoker, zijn leesbril en het microvezeldoekje direct.

“Wat is een vezeldoekje?!?” roept Mohammed. “Wat is dat? Ik heb in geen enkele auto gezeten, mevrouw. Ik liep daar gewoon, weet je.”

“Hoe komt die brillenkoker dan in uw zak?” “Ze kunnen zo veel in mijn zakken stoppen, weet je?” verweert Mohammed zich. “U denkt dat de politie het in uw zak heeft gestopt?” vraagt de rechter.

“Of die man van de auto,” oppert Mohammed.

“U bedoelt dat die man midden in de nacht een onbekende op straat aanvalt, zijn eigen brillenkoker bij hem in de zak steekt en dan wacht tot de politie komt?” schetst de rechter het onwaarschijnlijke scenario.

Mohammed maakt een gebaar dat zoveel moet zeggen als ‘eindelijk valt het kwartje’, maar de rechter lijkt verre van overtuigd. Bovendien werkt Mohammeds strafblad niet mee. Het puilt uit van de autokraken waarvoor hij af en aan celstraffen uitzit. Tien weken cel, drie weken cel, vier maanden cel... En ook dit keer is hij de klos. De rechter veroordeelt hem tot zes maanden cel waarvan twee voorwaardelijk. Na zijn vrijlating heeft hij drie dagen de tijd om zich bij de reclassering te melden voor een verplicht toezicht.

Mohammed schudt het hoofd.

“Dus als ik het goed begrijp kan ik ook gewoon iemand op straat in elkaar rossen, iets in zijn zakken steken en dan de politie bellen?” vat Mohammed de zaak samen.

“Dan heeft u het niet goed begrepen,” besluit de rechter.

@backlink(161473)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.