Bij de politierechter: Handenarbeid

Na twee hernia’s en een hart-infarct belandde Cor (51) definitief in de WAO. Zijn dagen slijt hij vooral met vissen maar hij is ook lid van het Handenarbeidcentrum in zijn woonplaats Velsen, een vereniging waar hij voor de gezelligheid komt, maar vooral voor die andere liefhebberij van hem: sleutelen aan oude auto’s en motoren. Beide hobby’s hebben hun sporen nagelaten. Zijn huid is zo bruin als brons van de vele uren langs de waterkant, zijn nagelranden zo zwart als roet van de werkplaats.

“Bent u daar nog steeds welkom?” vraagt de rechter.

“Janatuurlijkwaaromniet?” 

Cor praat snel en zonder spaties. Hij is boos. Hij begrijpt er niets van. Hij hoort hier niet te zitten. Hij heeft geslagen ja, maar wat moest hij anders?

“Weglopen?” oppert de officier.

“Ikbenweggelopen. Vierofvijfkeerzelfs,” ratelt Cor. “Maar hij bleef mij opzoeken. Hij achtervolgde me. Tot in de wc aan toe.”

@backlink(156231)

De man deed agressief en raar

Hij kende de man die hij volgens de officier van justitie heeft mishandeld al jaren. Dat was juist het gekke. Het slachtoffer was niet alleen een medelid van het Handenarbeidcentrum, Cor kwam zelfs bij hem op verjaardag. Waar de plotselinge ruzie over ging is voor Cor nog altijd een raadsel. Het was op de parkeerplaats van de vereniging. De man deed agressief en raar. Zo had Cor hem nog nooit gezien. Alsof hij onder invloed was van het een of ander. En hij ging maar door.

“En toen heeft u geslagen?”

“Toen heb ik geslagen, ja,” zegt Cor. “Wat moest ik dan?”

Er zijn beelden van drie verschillende beveiligingscamera’s maar die zijn helaas incompleet. Onbruikbaar zelfs, vindt de advocaat van Cor, die erg zijn best doet om het verhaal richting noodweer te buigen. Het feit dat de politie later een hoeveelheid GHB in de zak van het slachtoffer aantrof, helpt daarbij. De man was duidelijk van het padje af. Er viel totaal niet met hem te praten. Ook niet door de politie of door de ambulancebroeders die kort na de vechtpartij bij het Handenarbeidcentrum arriveerden. Ook zij moesten hun uiterste best doen om geen klappen te krijgen van de hevig bloedende man die nota bene zelf 112 had gebeld.

“Het was bizar,” herinnert Cor zich. “Ik wilde hem nog overeind helpen maar hij lag zo wild te spartelen op de grond dat ik dacht, nou laat maar. Hij lag gewoon zichzelf te slaan.”

Cor zet er grote ogen bij op, alsof hij zeggen wil, dat had je moeten zien, maar daar trapt de rechter niet in. De camerabeelden vertellen inderdaad niet het hele verhaal maar wel voldoende voor een veroordeling. Op een van opnames is duidelijk te zien hoe Cor vijf keer hard met zijn vuist op het gezicht van het slachtoffer slaat terwijl die al weerloos op de grond ligt. Dat kun je met een beetje wrange humor nog handenarbeid noemen maar met noodweer heeft het niets te maken. Zelfs al daagde het slachtoffer hem herhaaldelijk uit, voor een dusdanige geweldsexplosie zijn volgens de rechter geen excuses.

Cor krijgt een taakstraf van 80 uur, de helft voorwaardelijk. Ook zal hij de aangerichte schade moeten vergoeden. Een gebroken neus, een gebroken jukbeen en wat afgebroken tanden: 750 euro.

“Heeft u mijn uitspraak begrepen?” vraagt de rechter tot slot.

“Nee,” zegt Cor, “ik begrijp hier helemaal niets van.”

@backlink(156127)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.