Bij de politierechter: foute matties

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.Stoelen waarop Bilal (25) gaat zitten, veranderen spontaan in schommelstoelen. Ook die van de rechtbank. Bilals bovenlijf wiegt onophoudelijk van voor naar achter en weer terug. Wie er langer dan een paar tellen naar kijkt, krijgt spontaan zin om een dutje te doen. Op Bilal lijkt het wiegen hetzelfde effect te hebben. Terwijl de officier de aanklachten voorleest (drie winkeldiefstallen) houdt de verdachte zijn ogen stijf gesloten. Alsof hij slaapt of bidt. Pas als de rechter hem een vraag stelt, gaan ze weer open.

“Klopt het dat u een sixpack bier gestolen heeft bij de Coop?”

“Ja, dat klopt wel,” zegt Bilal met een opvallend hoge en schorre stem. 

“Tenminste, ik was ermee naar buiten gelopen en had het daar aan een paar vrienden gegeven, maar daarna ben ik weer terug naar binnen gegaan.”

“Dat las ik inderdaad in het dossier,” zegt de rechter, “maar het werd mij niet duidelijk wat u daar precies ging doen.”

“Ik wou het teruggeven,” zegt Bilal.

“Wat wou u teruggeven?”

“Die biertjes,” zegt Bilal.

“Maar die had u toch buiten aan uw vrienden gegeven,” herinnert de rechter zich.

“Klopt,” zegt Bilal, “ik had ze ook voor hen gestolen.”

De rechter trekt zijn wenkbrauwen op, maar Bilal lijkt zich nauwelijks bewust van zijn onsamenhangende verklaring.

“Waarom steelt u bier voor anderen?” vraagt de rechter door.

“Omdat ik zelf niet drink,” zegt Bilal. Nu valt de rechter helemaal van zijn stoel.

“U drinkt niet?” vraagt hij voor de zekerheid nogmaals.

“Geen druppel,” zegt Bilal.

“Maar waarom steelt u dan nog geen maand later, bij dezelfde supermarkt, drie dure flessen wodka?” vraagt de rechter.

“Voor m’n vrienden,” zegt Bilal.

“Dat snap ik niet,” zegt de rechter. “U was net gepakt en toch nam u opnieuw het risico, nog geen maand later?”

“Ja, ik weet het,” zegt Bilal, “die jongens drinken veel.”

“Zo bedoel ik het niet,” zegt de rechter. “Wat ik bedoel is, waarom kunnen die jongens niet voor hun eigen drank zorgen?”

“Dat weet ik niet, maar het waren goede matties, dus ja, dan doe je dat soort dingen,” zegt Bilal.

“Het wáren goede matties?” vraagt de rechter, met de nadruk op waren.

“Ja,” zegt Bilal, “nu niet meer. Ik kreeg toch een beetje het idee dat ik gebruikt werd.”

@backlink(160337)

Wijsheid

Op zoveel wijsheid had de rechter niet gerekend. Hij schrikt er zichtbaar van. 

“En wat doet u verder zoal?” vraagt hij.

“Hoe bedoelt u?” vraagt Bilal.

“Werkt u, studeert u, wat doet u zo de hele dag?” verduidelijkt de rechter zijn vraag.

“Meestal ben ik dood,” zegt Bilal.

“Dood?” vraagt de rechter.

“Gewoon in bed of zo, of op de bank,” zegt Bilal. “Ik ben werkongeschikt. Psychoses en zo. Ik heb een beetje te veel wiet gerookt.”

Bij de rechter lijkt een kwartje te vallen. Dat verklaart wellicht het bizarre gesprek. Voor de twee diefstallen en voor een derde, die van twee spelcomputers bij de Mediamarkt, veroordeelt hij Bilal tot een voorwaardelijke celstraf van drie weken.

@backlink(160315)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.