Bij de politierechter: Een schoolvoorbeeld

Ronnie (50) is de laatste die binnenkomt. De zaal is tot bijna de laatste stoel gevuld met opgeschoten tieners. Sommigen laten zich niet afleiden van hun telefoonschermpje en keuren hem geen blik waardig, maar anderen nemen de man in de deuropening van top tot teen in zich op. Alsof hij een attractie is.

Er klinkt gefluister en gegiechel. Een echte verdachte! Ronnie trekt zijn wenkbrauwen op en zoekt dan oogcontact met de rechter.

“Komt u verder, meneer. We hebben vanmiddag een schoolklas te gast,” verduidelijkt ze.

Ronnie speurt de verschillende gezichten af.

“Toch niet…” zegt hij.

“Nee hoor meneer, ze komen niet voor u, ze komen gewoon kijken hoe het er in een rechtszaal aan toe gaat.

Dat lijkt hem enigszins gerust te stellen. Nog altijd op zijn hoede stapt hij de drempel over, loopt naar de lege stoel die pal voor de rechter staat, kijkt nog een laatste keer achterom en gaat dan eindelijk zitten.

Ronnie heeft geen al te beste ervaringen met tieners van een jaar of zestien. Nog niet zo lang geleden werd hij er door eentje vol in zijn gezicht geslagen.

@backlink(168029)

Hij heeft zelf een zoon. Al ruim een jaar wordt hij op school gepest. Ze intimideren en bedreigen hem in de pauzes op het schoolplein, ze wachten hem op na schooltijd en achtervolgen hem om hem daarna met een man of vijf in elkaar te slaan. Ronnie wijst op de papieren die voor hem op tafel liggen. Hij heeft het allemaal bijgehouden, de lijst met incidenten is eindeloos.

“Misschien mag ik dit even voorlezen,” zegt hij, maar net als hij van wal wil steken grijpt de rechter in.

“Het gaat hier vandaag om u meneer.”

Ronnie zucht. Niemand luistert. Natuurlijk heeft hij aangifte gedaan, meerdere keren, vorige week nog. Hij heeft ze zelfs de daders aangeleverd - foto’s, namen, adressen, alles erop en eraan - maar de politie doet niets. Op een middag ging zijn telefoon opnieuw. Zijn zoon aan de lijn. Ze stonden hem weer op te wachten. Hij durfde niet naar huis.

Ronnie was aan het werk, hij is loodgieter, maar hij sprong zonder na te denken in zijn auto. Hij was woedend, dat wil hij vandaag best toegeven.

De 16-jarige pestkop die hij als eerste aansprak sloeg hem onmiddellijk in zijn gezicht. Ronnie reageerde. Hij duwde of trok, hij weet het niet meer precies, maar hij heeft niemand mishandeld. Dat die jongen zijn jas kapot is, zou kunnen, en misschien dat hij inderdaad een rode plek op zijn borst had van een duw, maar mishandeling? Onzin, hij was zelf degene met een bloedlip.

@backlink(168031)

Dat hij deed wat misschien elke vader zou doen, maakt het aanvliegen van een minderjarige volgens de officier niet minder strafbaar. Ze eist een werkstraf van 40 uur. Ronnie’s redding is de nalatigheid van de politie. Zij hebben verzuimd andere getuigen te horen waardoor het voor de rechter het verhaal van Ronnie is tegen dat van de 16-jarige pester.

Ronnie haalt opgelucht adem. Vrijspraak is misschien geen oplossing, het is wel gerechtigheid. Het voorzichtige applausje van een van de scholieren achter hem in de zaal onderstreept dat.