Bas van Hout: mijn uren met Willem Holleeder

In de zomer van 2008 publiceert Panorama drie weken lang over de ervaringen van Bas met de bekendste crimineel van Nederland.

Ik zag hem wel vaak in Lexington als ik daar met Sam Klepper was,” blikt Bas van Hout terug. ”Maar dan was het gewoon ‘Hoi’ en verder niets. Willem Holleeder mocht mij niet, dat was duidelijk. Dat was om die reden wederzijds. Hij kwam arrogant, zelfs onvriendelijk over. Hij gaf met weerzin een hand. Dat kon er net van af. Meer vanwege het penozeprotocol rond Klepper en Mieremet deed hij het schoorvoetend. Ik begreep niet goed waarom, maar het maakte me ook niet echt uit.

Ik had voornamelijk een journalistieke relatie met Sam Klepper, zijdelings met Mieremet en kreeg meer dan genoeg info van hen beiden. Holleeder zag ik als een ander kaliber penoze, een mijnenveld. Dat voel je. Holleeder had charisma, de uitstraling van penoze. Sam en John niet echt, behalve dan hun bodyguards, die een hoop uitstraling hadden. Holleeder deed er niet zoveel toe, dacht ik. Ik zag niet in wat hij kon bijdragen aan mijn boek De jacht op de erven Bruinsma, de reden waarom ik met Klepper en Mieremet sprak.”

Pas in de loop van de serie gesprekken, toen niemand nog van Willem Endstra had gehoord, viel alles op zijn plaats voor Van Hout. Ook dat Endstra en Holleeder een belangrijke rol speelden in de grootste vraag van de IRT-enquête: waar waren de miljarden gebleven van de IRT-affaire, de grootste criminele scam uit de Nederlandse criminele geschiedenis, waarin criminelen samenwerkten met justitie en politie.

Bas van Hout was in de jaren negentig een bekende verschijning in cafés waar de Amsterdamse penoze regelmatig te vinden was. In het kader van de research voor z n boek slaagde hij erin contact te leggen met Sam Klepper, op dat moment een grootheid in crimineel Nederland, en met Sams partner John Mieremet. Het illustere tweetal bouwde door de jaren heen een ontzagwekkende reputatie op als nietsontziende gangsters, die niet terugschrokken voor gewelddadige afpersing, mishandeling en liquidaties.

Holleeder zocht aansluiting bij het tweetal, maar bezag Bas van Hout met wantrouwen. ”Pas veel later hoorde ik, van Willem Holleeder zelf, waarom dat was. De dochter van Zwarte Joop, Edith de Vries, die na de dood van Joop in 1986 Casa Rosso had verkocht aan een BV waarin Holleeder, Cor van Hout en hun maatje Rob Grifhorst aandelen bezaten, had Willem verteld dat hij mij moest wantrouwen, ik was immers journalist. Misschien uit jaloezie over de hechte relatie die ik met Joop had, ik weet niets anders te verzinnen. Maar Holleeder was dat gaan geloven, vertelde hij later."

Overgoten met heet vet

”Ik herinner mij de eerste keer dat ik hem zag, begin jaren negentig. Hij zat bij Buddy’s Beach in Zandvoort op een terras te praten met iemand die ik vaag kende. Die fluisterde iets tegen hem. Hij keek me vuil aan. Misschien speelde ook enigszins mee dat Holleeder wist dat ik close was geweest met Zwarte Joop en dat die erg goed met Freddy Heineken kon opschieten. Joop en Freddy zagen elkaar regelmatig in café Casablanca, op de Zeedijk in Amsterdam, een café van wereldfaam dat van Joop was. Freddy en chauffeur Doderer rolden dan een vaatje Heineken naar binnen, dat ging dan aan de tap want Freddy wilde geen ander bier drinken. Joop vond dat prima; Freddy en hij waren goede vrienden. 

Dit is een voorstukje uit onze Holleederspecial die nu in onze winkel ligt. Wil je het hele verhaal van Koen Scharrenberg lezen? Onze special is ook online te bestellen.