Het bruine café verdwijnt

Midas Dekkers, schrijver, bioloog, maar vooral ook kasteleinzoon en kroegliefhebber, luidt de noodklok en schreef met het boek Volledige Vergunning een even vermakelijke als weemoedige ode aan zijn grote liefde. 

Sinds de eeuwwisseling is het aantal bruine cafés in Nederland gehalveerd, schrijf je in je boek.

“Zo erg is het. Je ziet het overal om je heen gebeuren. Hier op de hoek van de straat zat drie jaar geleden, toen ik begon met het schrijven van dit boek, nog een bruisend buurtcafé, café De Natte Krant. Nu is het dicht en wordt het opgeyupt tot zo’n vreselijk eetcafé of een hippe ijssalon. Hetzelfde gebeurt overal in Nederland. Elke week verdwij- nen er vijf bruine cafés.”

“Ik vind het heel erg. Het is mijn leven"

Hoe erg is dat?

“Ik vind het heel erg. Het is mijn leven. Mijn ouders hadden een café. Ik ben onder de bar geboren. Ik ben opgegroeid in het café en ik zal me moeten haasten met doodgaan, wil ik nog op het biljart worden opgebaard. Dat is de voornaamste reden waarom ik het boek geschreven heb, ter bestrijding van mijn eigen weemoed, maar ik hoop natuurlijk dat mensen, en vooral ook jonge mensen, het lezen en denken; verrek, ik ga weer eens wat vaker naar de kroeg. Zo gek is dat toch niet? Laatst stond ik ergens rond borreltijd aan de bar en ik dacht: godverdomme, waar is iedereen? Vroeger was het hier toch veel drukker? Maar toen wist ik het: ze staan allemaal in de le. En dan kun je zeggen, dat is de moderne tijd, maar dat vind ik onzin. Er is toch niemand die liever in de le staat dan aan de bar?”

Wat is volgens jou dan wel de oorzaak?

“Er zijn er vele, maar het komt er in de praktijk op neer dat je als uitbater van een bruin café moet kiezen: of je gaat met je tijd mee, of je doet het niet. Besluit je met elke nieuwe trend mee te waaien, dan moet je het goed doen: dan moet je om de twee jaar verbouwen en om de haverklap nieuw meubilair en interieur aanscha en, nieuwe lampen ophangen, dan moet er gelounged worden en weet ik het allemaal.” 

Als je molens subsidieert die spelt malen om yuppen aan hun onzin-brood te helpen, dan denk ik dat ons overheidsgeld duizendmaal beter besteed is aan de instandhouding van een goed buurtcafé"

Valt het tij nog te keren?

“Wie weet. Ik herinner me nog een tijd dat niemand het nut van natuurbescherming inzag, en moet je nou eens kijken. Misschien komt er voor het bruin café ook zo’n kantelpunt. Als je molens subsidieert die spelt malen om yuppen aan hun onzin-brood te helpen, dan denk ik dat ons overheidsgeld duizendmaal beter besteed is aan de instandhouding van een goed buurtcafé. In Amsterdam zijn onlangs monumentale cafés als Karpershoek en De Ster verkocht aan Tours & Tickets. Daar word je tegenwoordig dus in het Engels aangesproken en lopen de obers rond met een plaatje op hun overhemd waarop staat Original Amsterdam. Dat vind ik heel erg. Je mag vanwege de Wet Bibob geen horecapanden verkopen aan mensen met een zeker justitieel verleden, maar wel aan nog veel grotere schurken als Tours & Tickets, een bedrijf dat ons cultureel erfgoed in ruil voor het grote toeristengeld schaamteloos te grabbel gooit. Dat zou als eerste verboden moeten worden. Eén ding is zeker: als we niets doen, bestaat het straks niet meer. ” 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele interview met Midas Dekkers lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier, of lees het op Blendle.