Alex Klaasen: ‘Geen enkele nicht wordt vals geboren’

Wanneer openbaarde zich de entertainer voor het eerst?

“Eigenlijk al vlak na de geboorte. Ik kwam met een enorme aria ter wereld. Ook meteen heel zuiver gezongen. Een stuk van Mozart geloof ik. Ook huilen ging gelijk in de juiste toonsoort. Sorry, wat was de vraag ook weer? O ja, nou, heel vroeg. Ik was me sinds ik me kan heugen aan het verkleden als kind en aan het zingen. Wij hadden thuis ook heel veel instrumenten staan want mijn vader was directeur van een muziekschool.”  

Jij hebt nooit echt hoeven knokken om te worden wie je wilde zijn?

“Nee, qua creatieve ontwikkeling absoluut niet. Ik werd heel erg gestimuleerd.” 

‘Wanneer je erachter komt dat je homo bent... 

Qua creatief niet, zeg je. Qua wat dan wel?

“Nou ja, dat hele homo zijn in Brabant. Het was niet een groot probleem hoor, maar ik vertelde het vrij laat tegen mijn ouders. Pas toen ik in Amsterdam ging wonen op mijn achttiende.”

En zij hadden helemaal niks in de gaten?

“Ergens moet dat haast wel, ik zat op bal- let, speelde met poppen. Sterker nog: ik máákte poppen en naaide daar dan weer kleertjes voor. Ik dacht: jongens, hoe duidelijk kan het zijn? Ik vroeg ook echt op verjaardagen aan mijn ouders barbies en My Little Pony’s. Maar mijn ouders dachten dat ik gewoon een heel creatief kind was dat graag met ander speelgoed speelde.” 

Had je, toen je uit de kast kwam, gehoopt dat ze zouden zeggen: ach lieverd, dat wisten we al lang?

“Alleen mijn moeder zei dat ze sinds een paar jaar vermoedde dat het weleens zo zou kunnen zijn. Terwijl ik echt al vanaf dat ik peuter was met barbies zat te spelen. Maar ze reageerden er allebei uiteindelijk heel goed op, hoor. Mijn vader was diepgelovig en ook zo opgevoed dus die moest het ook nog kunnen verenigen met zijn geloof. Dat had hij bij mijn weten vrij snel voor elkaar. Ik heb nooit gehoord dat hij daar een enorme worsteling mee heeft gehad of zo. Hij heeft dat waarschijnlijk innerlijk verwerkt en mij daar niet bij betrokken zodat ik daar geen last van kreeg. Wat natuurlijk heel liefdevol was van hem naar mij toe.” 

...realiseer je je ook meteen dat je anders bent dan de rest’ 

Wat is voor jou persoonlijk een grotere zegen: dat je mensen onbedaarlijk kunt laten lachen of dat je zo goed kunt zingen? Waar haal je zelf het meeste uit? 

“Dat vind ik moeilijk want ik vind het allebei enorme zegeningen waar ik ook echt niet zonder kan. Ik zou wel wat meer willen zingen. Met een big band of zo. Er zijn veel mensen die niet eens weten dat ik zing. Daarom is Showponies ook zo leuk, daarin zit alles: zingen, acteren en gek doen.” 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele interview met Alex Klaassen lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier, of lees het op Blendle.