MISDAADCOLUMN: Advocaat Gerald Roethof is een opruier

Op YouTube staat een filmpje dat veel zegt over advocaat Gerald Roethof. Het komt uit Wegmisbruikers. De strafpleiter is aan de kant gezet voor niet-handsfree bellen. Hij spreekt de agent niet aan als gezagsdrager, maar als een oude klasgenoot die je even op zijn nummer kunt zetten “Het was geen telefoon maar een dictafoon.” Sure. Dat toontje, dat gedraai: het bezorgt me kippenvel. Misschien is hij privé een aardige man hoor, maar een lachebekje is hij niet. Niet de oom die een feestje opleukt met sterke verhalen. Zijn kracht ligt ergens anders: in opruien.

Zo zie ik hem nu zitten bij Pauw & De Wit, als advocaat van de moeder van Jerryson, de 15-jarige jongen die door de politie werd doodgeschoten na een fatbike-roof. Roethof gebruikt woorden als ‘schending van de ambtsinstructie’ en ‘in de rug schieten’. Hij weet dat het niet bewezen is. Hij weet dat het OM midden in een onderzoek zit. Toch gooit hij het eruit, want zulke zinnen halen de headlines. Nog voordat de Rijksrecherche klaar is, ligt er al een aanklacht voor het publiek. Dat roept bij mij vragen op. Komt dit echt uit de moeder zelf of ruikt Roethof een kans en heeft hij haar ingewijd in de geheimen van het proces? Hoor ik in de verte al het woord schadevergoeding?

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In diezelfde uitzending zit ook Marian Eisden, de pleegmoeder van Jerryson. Zij klinkt totaal anders. Ze zegt dat ze weet wat er is gebeurd en noemt het ‘dom en stom’ om op tv dingen te roepen die je niet weet. Toont zelfs compassie met de agent die de trekker overhaalde. Haar toon is milder, menselijker en daardoor overtuigender. Het contrast met Roethof is pijnlijk zichtbaar en laat zien hoe verschillend mensen omgaan met tragedie en media.

Het is niet voor het eerst dat Roethof op deze manier in beeld komt. In andere grote zaken – zoals bij Jos B. in de zaak-Nicky Verstappen –  trok hij elk bewijs in twijfel, stelde voorwaarden aan publicaties en plaatste zichzelf midden in het verhaal. Het lijkt zijn handelsmerk te zijn geworden: framing en blaming in plaats van verdedigen. Hij is niet de bescheiden advocaat op de achtergrond, maar een publieke speler die precies weet welke woorden het nieuws halen. Een advocaat moet vechten voor zijn cliënt. Dat hoort zo. Maar er is een verschil tussen verdedigen en een tragedie gebruiken als podium. Roethof kiest woorden die nieuws maken en weet dat instanties dan moeten reageren. In de rechtszaal heet dat strategie. Op televisie is het manipulatie. Zitten nabestaanden hier echt op te wachten?

Hij weet dat het niet bewezen is. Toch gebruikt hij woorden als ‘schending van de ambtsinstructie’ en ‘in de rug schieten’

Misschien is Roethof privé een toffe peer. Ligt hij thuis dubbel om Laurel & Hardy en kijkt hij vertederd toe hoe een kat een schoteltje melk leeg likt. Je weet het niet. Maar wat wij zien, is iemand die niet handsfree belt en daarna met goedkope smoesjes komt. Iemand die grote woorden gebruikt in een uitzending en dan achteroverleunt, terwijl politiehaters hun kans schoon zien en de spandoeken uitrollen. Een advocaat die zo opgaat in zijn eigen gelijk dat hij niet meer doorheeft hoe het overkomt op mensen als jij en ik. 

De moeder van Jerryson heeft recht op feiten, niet op een mediaspektakel. En de pleegmoeder heeft recht op rust, niet op een onsmakelijk juridisch haarkloverij. En wij hebben recht op advocaten die eerst luisteren en dan praten. Dat YouTube-filmpje laat zien hoe Roethof omgaat met gezag en verhalen: altijd sturen, altijd regie nemen. Dat maakt hem misschien een gewiekste advocaat, maar het maakt hem ook tot iemand die nu zelf onderwerp mag zijn van een column. Wie graag uitdeelt, moet ook kunnen incasseren.