Emily (22) werd minutieus in stukken gesneden door haar eigen man

Vermont, 15 oktober 2021. De campervan van Joseph (41) en Emily (22) Ferlazzo rijdt door het in herfstkleuren gedompelde landschap. Het stel uit New Hampshire is in de Green Mountain State om hun eerste huwelijksjubileum te vieren. Maar terwijl het vredige landschap voorbij glijdt, broeit er in de camper een oorlog. Tatoeëerder Joseph wil een ‘open huwelijk’, verpleegkundige Emily ziet dat niet zitten. Hun hondje Remington springt nerveus blaffend tussenbeide. 

Na twee lange uren komt de camper aan in het vakantieplaatsje Bolton waar Josephs zus een airbnb heeft gehuurd. Ze zouden gezamenlijk wat gaan eten, maar Joseph zegt met een tekstberichtje af: “We rusten vanavond even uit, smiley.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De volgende ochtend ontbijt Joseph alleen met zijn zus in de stad. Na een ruzie is Emily boos in de camper achtergebleven, zegt hij. Die avond zit Joseph alleen met vrienden rondom een kampvuur. Hij lacht, praat, drinkt - maar rept met geen woord over zijn vrouw. 

Wanneer Joseph op maandag zonder Emily thuiskomt, vertelt hij haar ouders dat ze na een ruzie boos is weggelopen. Ze zou hebben geroepen dat ze wel een uber neemt. Emily’s ouders hebben te veel kneuzingen en krassen bij hun dochter gezien om Joseph op zijn woord te geloven. Ze geven Emily direct als vermist op.  

Wanneer de politie Josephs doopceel ligt, stuiten ze op een gewelddadig verleden. Zijn ex heeft ooit een straatverbod aangevraagd nadat hij haar heeft verkracht en bedreigd. In 2009 is Josephs Aziatische stiefmoeder door messteken om het leven gebracht. Alhoewel er nooit iemand is gearresteerd, heeft de politie altijd een verdachte gehad: haar man Joseph Ferlazzo senior, tevens eigenaar van de ‘massagesalon’ waarvoor het slachtoffer heeft gewerkt… 

Met een donut in zijn hand steekt Joseph van wal: ‘I fucked up. Ik heb iets gedaan wat ik niet kan terugdraaien’

Kort nadat Emily als vermist is opgegeven, komt er een 911-oproep binnen: Joseph heeft aan een vriend in Vermont de moord op Emily bekend. Wanneer twee agenten hem herkennen in een avondwinkel, nodigen ze Joseph uit voor een gesprek… 

Geurkaars

In de verhoorkamer stellen rechercheurs Joseph op zijn gemak met een donut en een dekentje. “Enig idee waarom je hier bent?” vraagt een agent. Joseph steekt gelijk van wal: “I fucked up. Ik heb iets gedaan wat ik niet kan terugdraaien.”

Joseph vertelt dat Emily vlak na hun aankomst in Vermont ‘doordraaide’ in een onzinnige ruzie over een geurkaars. Ze duwt hem, schopt hem in het kruis en gaat boos op bed liggen. Joseph vertelt ijskoud hoe hij na minutenlang ‘broeden’ zijn Glock met geluiddemper uit de kast pakt. Daarna springt hij boven op zijn veel kleinere vrouw, drukt een kussen tegen haar hoofd en haalt twee keer de trekker over… Emily is op slag dood. “Daarna ben ik gaan schoonmaken,” vertelt Joseph laconiek. 

Handzaag

Wat Joseph onder schoonmaken verstaat, blijkt wanneer detectives de campervan doorzoeken. In de douchecabine vinden ze acht vuilniszakken: twee met bebloed beddengoed en zes met Emily’s lichaamsdelen. Ze is met een handzaag minutieus in stukken gesneden. De lijkschouwing bevestigt dat Emily van dichtbij is geëxecuteerd. Maar ze is ook, waarschijnlijk postuum, achttien keer in haar torso gestoken. De politie vindt drie messen met Emily’s DNA in de camper. 

Joseph beweert ‘uit paniek’ heeft gehandeld. Maar niemand merkt dat weekend iets aan zijn gedrag. Bovendien stuurt Joseph zijn dode vrouw tekstberichten waarin hij vraagt waar ze uithangt. Hij noemt haar zelfs een asshole omdat ze hem zo ongerust maakt.  

Zelfverdediging

De moord op de jonge blondine in de campervan roept vergelijkingen op met de beroemde Gabby Petito-zaak. De belangstelling is dan ook groot wanneer Joseph in december 2024 voor de Vermont Superior Court verschijnt. 

In haar openingspleidooi komt advocate Margaret Jansch met een verrassende verdediging voor iemand die zijn vrouw in mootjes heeft gezaagd: zelfverdediging. Hoewel Joseph hier tijdens het verhoor niks over zegt, zou Emily namelijk een pistool onder haar kussen hebben gehad. “Ze riep: Je bent er geweest! en richtte het op hem,” zegt Jansch. “Hij had de Glock al in zijn hand, zag het wapen en schoot toen twee keer…” Emily’s geliefden horen het hoofdschuddend aan. 

De enige die namens Joseph getuigt, is Joseph zelf. De Staat roept vijftien getuigen op, waaronder Josephs zus die via een Zoom-verbinding vertelt dat ze het hele weekend niets aan haar broer heeft gemerkt. 

Een vrouwelijke detective vertelt geëmotioneerd over wat ze in de van aantreft. Wanneer ze de kogel omschrijft die in ‘zak nummer 4’ is gevonden, vraagt de aanklaagster wat er nog meer in de zak zit. De detective antwoordt met betraande ogen: “Emily’s hoofd.” 

Dat Joseph zijn vrouw heeft gedood en in stukken gesneden, staat vast. De twaalfkoppige jury moet alleen bepalen of er sprake is van noodweer. 

Na vijf uur beraadslagen zijn ze unaniem: ‘murder in the first degree.’ Moord dus. In de zaal vallen de nabestaanden elkaar opgelucht in de armen.

Overtrokken reactie 

Voordat rechter John Pacht op 24 april de straf oplegt, mogen nabestaanden een verklaring afleggen. Emily’s stiefvader vertelt op indrukwekkende wijze hoe ‘de ergste dag van zijn leven’ de hele familie overhoop heeft gegooid. Wanneer hartsvriendin Lauren een lied over Emily voordraagt, moeten zelfs Josephs advocaten traantjes wegpinken.

De verdachte maakt aanzienlijk minder indruk met zijn verklaring. “Deze gebeurtenis bepaalt niet wie ik ben,” stelt Joseph. “Ik geef toe dat mijn reactie overtrokken was. Dit zal me elke dag en elke nacht achtervolgen.” Emily’s nabestaanden lopen uit protest de zaal uit. 

Rechter Pacht spreekt van een ‘bijzonder gruwelijk misdrijf’ en legt 42,5 jaar cel op, zonder kans op vervroegde vrijlating. De edelachtbare voegt er toch wat vaderlijk advies aan toe: “Probeer het leven te leven en te ontdekken waar u kunt groeien.” 

Moord in Vermont

In 2023 zijn er 21 moorden geregistreerd in Vermont, dat iets kleiner is dan België en ongeveer evenveel inwoners telt als Rotterdam. Daarmee scoort Vermont een lager moordcijfer dan het landelijke gemiddelde. Misschien is dat niet zo niet zo verrassend voor een staatje dat siroop, roomijs en kerstbomen als voorname exportproducten heeft…