Is Benjamin (21) een kille moordenaar of een onschuldige slaapwandelaar?

Het is 29 september 2021, 4:41 ’s ochtends. In Katy, een slaperig stadje buiten Houston, belt Benjamin Elliott (17) met 911. Hij staat in de slaapkamer van zijn tweelingzus Meghan. Zij ligt met een gapende nekwond op een door bloed doordrenkt bed. “Ik dacht dat ik droomde,” zegt Benjamin op fluisterende toon tegen de centraliste. “Maar ik heb haar neergestoken.”

Terwijl hulpdiensten met sirenes naderen, schrikken de ouders wakker van de ‘vreemde stemmen’ in huis. Het is de 911-medewerkster die op de speaker is gezet. 

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wanneer de politie is binnen tien minuten ter plaatse arriveert, hebben de ouders al een advocaat aan de lijn. “Jullie hebben een huiszoekingsbevel nodig,” snauwt vader Michael. De sheriffs zien hoe Benjamin driftig probeert zijn zus te reanimeren. “Eén, twee, drie, vier,” telt hij hardop. Het valt de agenten op dat Meghans bloed al is opgedroogd. Ze ziet lijkbleek, haar lippen zijn blauw. 

Terwijl de sheriffs druk bellen om een huiszoeking te regelen, arriveert de ambulance. Het mag niet baten, Meghan is overleden. Benjamin laat zich zonder verzet afvoeren. “Ik verdien geen respect,” zegt hij tegen de deputy die hem naar de politiewagen begeleidt. “Ik heb mijn zus vermoord.”

Survivalmes

Tijdens het verhoor zegt Benjamin dat hij rond 2:30 is gaan slapen en is ontwaakt in een ‘realistische nachtmerrie’ waarin Meghan twee keer in de hals is gestoken. Benjamin beweert dat hij pas bij de tweede steek ‘wakker’ schrikt. “Ik flipte, legde snel het mes neer en drukte een kussen in haar nek om het bloeden te stoppen.”

Benjamin heeft geen alcohol of drugs gebruikt. De detective vraagt of hij last heeft van stoornissen. “Nee,” antwoordt Benjamin. “Maar mijn zus wel. Ze zat op het spectrum.” 

Wanneer de detective over het moordwapen begint, reageert Benjamin opvallend enthousiast. Hij is ‘betoverd’ door het gedecoreerde survivalmes dat hij onlangs van zijn vader heeft gekregen. 

Het Openbaar Ministerie gelooft niets van Benjamins slaapwandelverhaal en vervolgt hem, als volwassene, voor moord met voorbedachten rade. Nadat de familie 100.000 dollar borg heeft neergelegd, mag hij wel het proces in vrijheid afwachten. Gelukkig maar voor Benjamin… 

Sulletje

Wanneer de Sleepwalking Twin Murder Trial in februari eindelijk begint, is Benjamin al 21. Dat hij zijn zus heeft doodgestoken, staat vast. De hamvraag is of dat ‘opzettelijk en bewust’ is gebeurd. Oftewel: is Benjamin een kille moordenaar of een ontoerekeningsvatbare slaapwandelaar?

Het drama speelt zich af in de rechtbank van rechter Danilo Lacayo, die zijn traditionele toga heeft omgeruild voor een driedelig pak en modieus sjaaltje.

In zijn vurige opening schetst aanklager Maroun Koutani een angstaanjagend beeld van Meghans laatste momenten ‘vastgepind door haar broer, met een mes in de nek en een kussen in het gezicht.’

Advocaat Wes Rucker schetst de verdachte juist als een ‘sulletje’ die ‘moet leven met de pijn en wroeging’ over het gemis van zijn geliefde, autistische tweelingzus. Benjamin zelf zit ongeïnteresseerd onderuitgezakt in zijn stoel, hoofd in zijn hand - een positie die hij vrijwel het hele proces volhoudt.

Donut

De verdediging roept getuigen op, onder wie vader Michael en moeder Kathy, om te vertellen over de warme band tussen de tweelingen. Maar ze willen ook aantonen dat er een patroon is van parasomnia, de stoornis waar slaapwandelen onder valt. Elizabeth Elliott, de oudere zus van de tweelingen, herinnert zich een incident waarin de dan 11-jarige Benjamin op een nacht als een levend standbeeld voor haar slaapkamerdeur staat. “Toen ik hem beetpakte, liep hij zwijgend naar zijn kamer. De volgende ochtend wist hij niets meer.”

Een jeugdvriend vertelt hoe hij Benjamin tijdens een logeerpartijtje al slapend een donut ziet eten. “Toen hij wakker werd, zei hij verward dat hij had gedroomd dat hij een donut aan het eten was.”

Neuroloog en parasomnia-expert Jerald Simmons, die Benjamin uitgebreid heeft onderzocht, stelt met ‘redelijke, medische zekerheid’ dat de verdachte inderdaad al slapend zijn zus heeft neergestoken. “Hij kon zich die eerste steek oprecht niet herinneren.” Kortom: geen voorbedachten rade. 

Benjamins iPhone 6 is een waardevolle, stille getuige die bewijst dat de verdachte tot vlak voor de moord heeft wakker gelegen

Snikkende ouders

Volgens de aanklagers vertelt het forensisch bewijs een heel ander verhaal. Zo zit er geen spatje bloed op de muren. “Dat komt doordat Benjamin eerst het kussen in Meghans gezicht heeft gedrukt voordat hij is gaan steken,” verklaart aanklager Koutani. Vandaar dat niemand Meghan hoort schreeuwen. 

Ook Benjamins iPhone6 is een waardevolle, stille getuige die bewijst dat de verdachte tot vlak voor de moord heeft wakker gelegen. Verder blijkt dat Benjamin zijn alarm stelt voor 4:02, terwijl hij pas om 5:30 op moet voor school. Hij schakelt het alarm uit vlak voordat het afgaat en loopt daarna volgens de stappenteller 18 voet, de exacte afstand naar Meghans slaapkamer en terug. Checkt hij of ze slaapt? Daarna gaat Benjamins iPhone op slot, totdat hij om 4:41 met 911 belt… 

Is het genoeg om ‘gerede twijfel’ weg te nemen? Op 25 februari gaan de veertien juryleden in conclaaf. Vijf uur later zijn ze er uit: “Schuldig.” Vanaf de tribune klinkt het gesnik van zijn ouders. 

Alleen verliezers

De volgende dag al legt rechter Lacayo zijn vonnis op. Hij kan tussen de 5 en 99 jaar uitdelen. Lacayo vertelt dat de juryleden, ondanks hun overtuiging van Benjamins schuld, om ‘barmhartigheid’ hebben gesmeekt. Na wikken en wegen komt hij uit op vijftien jaar. Gekleed in een oranje overall hoort Benjamin het apathisch aan. 

Terwijl de sheriffs hem afvoeren naar de cel, spreekt rechter Lacayo de tribune toe: “Niemand zal blij zijn. Er zijn alleen verliezers in dit verhaal.”

Toch laten Benjamins advocaten weten pleased te zijn met de relatief lage straf. De enige die echt wakker lijkt te liggen van de veroordeling is slaapdeskundige Simmons. Na afloop zegt hij in een tv-interview: “De jury zat ernaast.”

Moord in Texas

Texas heeft het afgelopen jaar 1.627 moorden geregistreerd, een daling van 14% ten opzichte van het jaar daarvoor. Het moordcijfer in de Lone Star State ligt iets lager dan het landelijke gemiddelde, maar is desondanks ruim zeven keer zo hoog als in Nederland.