MISDAADCOLUMN: In de verdwijningszaak rond ‘Maddie’ McCann is nog altijd geen zucht van verlichting te horen

In de verdwijningszaak rond Madeleine ‘Maddie’ McCann is nog altijd geen zucht van verlichting te horen. Hooguit één van gelaten vermoeidheid. Zeventien jaar na dato is er geen spoor van Maddie, geen hard bewijs tegen een verdachte, en geen duidelijkheid over wat er is gebeurd. Wat resteert: theorieën, vergeefse zoektochten en nieuwsberichten over de zoveelste ‘doorbraak’ die natuurlijk weer uitloopt op een teleurstelling.

Begin juni was het weer zover. Portugese en Duitse speurders zochten opnieuw in de omgeving waar verdachte Christian Brückner in 2007 verbleef. Waterputten, vervallen huizen, kale stukken grond. Er zouden kledingstukken en botten zijn gevonden die nu forensisch onderzocht worden. Maar dat zegt weinig. In dit dossier is vaker iets ‘opmerkelijks’ gevonden dat uiteindelijk niets opleverde. De toon waarop dat soort nieuws wordt gebracht – ‘spannende ontwikkeling’, ‘recherche hoopvol’ – staat meestal haaks op de realiteit. Wie de zaak langer volgt, weet het inmiddels wel: nieuwe vondsten zijn meestal oude wijn in nieuwe zakken.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Sinds Maddie in mei 2007 verdween uit een vakantieappartement in Praia da Luz is er onafgebroken media-aandacht geweest. Met alles wat erbij hoort. Mensen die haar menen te hebben gezien in winkelstraten, op vliegvelden, in verre landen. En minstens zo veel theorieën over wat er kan zijn gebeurd. Was het een ontvoering door een internationaal pedofielennetwerk? Een lokale zedendelinquent? Een ongeluk met slaapmiddel, gevolgd door paniek? Een inbraak die verkeerd afliep? Of werd het meisje wakker, glipte ze naar buiten en verdwaalde ze in het donker? Soms duikt er iemand op die beweert Maddie zélf te zijn. In 2023 meldde een Poolse vrouw zich met dat verhaal. Ze leek er niet op, maar kreeg toch massale media-aandacht. Zelfs een DNA-test werd afgenomen. Uitkomst: geen enkel verband. Weer een dood spoor dat wekenlang voor ophef zorgde.

Hoofdverdachte Brückner vat het in een brief aan de politie samen: ‘Heeft iemand mij gezien? Is er DNA? Is er een lichaam?’

De aandacht voor deze zaak valt niet bij iedereen even lekker. Ouders van andere vermiste kinderen uitten hun frustratie over het miljoenenbudget dat voor deze ene zaak beschikbaar werd gesteld, terwijl zij naar eigen zeggen nauwelijks hulp kregen. “Zij krijgen extra geld en nationale aandacht, terwijl ik zelf het hele land doorzoek,” aldus een van hen. Dat verwijt – voorkeursbehandeling –  blijft rondzingen.

En dan is er dus Brückner. In 2020 door het Duitse OM gepresenteerd als hoofdverdachte. Hij heeft een zwaar strafblad: zedendelicten, kindermisbruik, inbraken. De schijn tegen, heet dat. En hij verbleef destijds ook nog eens in de buurt. Volgens justitie heeft hij uitspraken gedaan die hem verdacht maken, maar hard bewijs ontbreekt. Geen DNA, geen getuige, geen lichaam. Brückner ontkent en vatte het in een brief aan de politie samen: “Heeft iemand mij gezien? Is er DNA? Is er een lichaam?”

Ook de ouders van Maddie, Kate en Gerry McCann, zijn nooit volledig buiten beeld geweest. Aanvankelijk kregen ze massale steun, maar later ontstonden er vragen. Er waren tegenstrijdigheden in hun verklaringen. Speurhonden roken lijkgeur in hun huurauto en op kleding en knuffels. Op het slaapkamerraam werd maar één vingerafdruk gevonden: die van Kate. De Portugese inspecteur Gonçalo Amaral publiceerde een boek waarin hij stelt dat er mogelijk iets fataals is gebeurd in het appartement. Het leidde tot een rechtszaak, die de McCanns verloren.

En zo sleept de zaak zich voort. Zonder richting, zonder einde. Net als dat andere Europese misdaaddossier zonder slot: de Bende van Nijvel. Ook daar tonnen papier, tientallen verdachten, nul resultaat. En dan treedt de wet van het mysterie in werking. Hoe meer vragen, hoe groter het raadsel, hoe extremer de theorieën; voor de media is er altijd wel weer een haakje te vinden voor het zoveelste verhaal. Of de zoveelste column, inderdaad. Zolang er geen dader is, geen lichaam en geen sluitende verklaring voor Maddies verdwijning zal dat zo blijven.