Week van Toen: Shaida zag er gelikt uit, letterlijk (1998)

Ook zo’n zin om vanavond de matrassentango te dansen? Zo gepiept tegenwoordig: je gaat naar Tinder, je swipet net zo lang totdat je beethebt en je knalt je vervolgens een hernia, als je geluk hebt. Maar hoe deden we dat aan het einde van het afgelopen millennium? En nou niet zeggen: toen ging je gewoon naar de kroeg om iemand op te pikken, want zo werkte dat toen ook al niet voor iedereen.

In 1998, vér voor Tinder dus, bood het erotisch datingbureau uitkomst. Dat matchte mensen met elkaar, en dan niet, zoals nu, via de digitale weg, maar via echt contact. Echt een klusje voor onze verslaggever Fred de Brouwer, ‘de meest contactarme verslaggever’ op onze redactie destijds. Hij noemde zich Frits om enigszins anoniem dit avontuur aan te gaan. Hij had zich amper aangemeld bij het bureau of hij had al verschillende matches: verpleegster Carin (38), vorkheftruckchauffeuse Irene (39), kunstenares Anouschka (40), marketing-assistente Diane (42), een stel genaamd Anita en René (37 en 39) dat wel zin had in een trio en tot slot Shaida en Frans (43 en 46), ook al zo’n kinky stel. 

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Onze verslaggever ging op seksueel avontuur, maar dat halve kratje pils en een pond bitterballen nekte hem

“Ik ben elke minuut van de dag in voor seks,” zei Carin, een schoonheid met ‘zwoegende borsten die wulps boven het iets te strakke shirt gluren’. “Maar wel altijd met een andere man. In het verleden ben ik té vaak teleurgesteld om me nog aan een kerel te binden.” Of ‘Frits’ prijs had bij haar? Helaas: de romance werd al in de dop geknakt door een kerel, een oud-minnaar van Carin, die meerdere malen belde, omdat hij binnen tien minuten bij haar aan zijn gerief wilde komen. Tijd voor Frits om de benen te nemen.

Bij Irene, ‘een lekker ding’, dacht Frits wel succes te hebben, maar die schijnwerkelijkheid werd mede mogelijk gemaakt door ‘dat halve kratje pils en een pond bitterballen’ dat hij tijdens de date in Rotterdam wegwerkte. “Als ik lispelend voorstel om haar naar huis te escorteren, lacht ze schamper,” schreef hij. Weg kans.

Anouschka was in niks ‘het liefdesproduct van een Noorse toerist in Thailand’ zoals ze zichzelf valselijk had omschreven op het contactformulier. Diane dan? Ook niet, want wat Frits niet wist: ze wilde eigenlijk alleen maar afspreken met een koppel waarbij de vrouw het initiatief had genomen om te daten met een derde, niet de man. Frits wist niet hoe snel hij haar achter moest laten in de stationsrestauratie van Goes, wat op zich al een wereldreis was. 

Anita en René waren al helemáál een verhaal apart. “Alleen kijken!” had René naar Frits geroepen. “Wat je met jezelf doet zal ons worst zijn, maar van ons blijf je af!” Da’s niet aardig nee, heel anders dan Shaida en Frans die een gangbang organiseerden in een parenclub in Amsterdam-Noord. “Als je wilt, kun je zo instappen hoor,” had Frans tegen Frits gezegd, terwijl een van de gasten ‘zijn genotsorgaan moeiteloos onder de getatoeëerde venusheuvel van Shaida duwde’. Frans had Frits een ‘gelikte avond’ beloofd, wat Frits op het einde van de avond alleen maar kon beamen toen hij naar Shaida keek: “Het ziet er inderdaad gelikt uit, Frans!”