Haagse zanger Chicco (23) met de strakke mat gaat als een speer: 'Mijn droom? Die beleef ik al!'

Alle gast-artiesten, danseressen, technici en productiemensen staan voor de backstagedeur van de grote zaal van Het Paard om de hoofdpersoon van de avond na zijn anderhalf uur durende show op een flink applaus te trakteren. Chicco heeft namelijk zojuist tijdens zijn debuut 1200 fans met een glimlach op het gezicht naar huis gestuurd.

Alhoewel: een groot deel staat nog in de rij voor een zwart T-shirt met zijn naam in goud geschreven, een Chicco in concert-sjaaltje, een Veeg ze van het matje-lichtwokkel of om met de jonge volkszanger op de foto te gaan. Vol zelfvertrouwen en een sprankje opluchting mengt Chicco zich tussen zijn vrienden en familie. De show die eindigde met een stage dive die hij zelf ook niet had voorzien. “Dat was best even spannend,” zegt hij met pretogen. “Ik kreeg een zetje en daar ging ik. Dacht wel meteen toen ik daar zo door de zaal ging: straks verlies ik me in-ears en me sieraden.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bij zijn moedertje

Negen uur eerder. Er klinkt een oorverdovend boorgeluid door de portiek van de flat waar Chicco van de Luijtgaarden met zijn moeder woont. “De buren zijn een badkamer aan het plaatsten,” verontschuldigt hij zich voor de herrie. “Dat is wel het nadeel van een trappenhuis. Het is zo’n klankkast: je hoort alles.” Bij binnenkomst waan je jezelf in een huis waar de Zangeres Zonder Naam nog zou hebben gezegd: ‘Nou, dat is wel heel kitsch.’ Het deert Chicco niets.

“Ik noem het altijd een woonwagen op vierhoog,” vertelt hij met een glimlach. “Het staat voor wie we zijn en wat we mooi vinden. Als ik later op mezelf ga wonen, richt ik het precies zo in.” Dat op zichzelf wonen kan nog wel even duren, want Chicco heeft voorlopig nog geen plannen om uit te vliegen. “Ik zit hier heerlijk bij mijn moedertje. Ik kan laat thuiskomen, hoef niets op te ruimen en er staat altijd wat lekkers te eten voor me klaar. Ik heb ook geen tijd om iets in het huis te doen, zeg ik eerlijk.”

Chicco is inderdaad een drukke jongen, want sinds hij per toeval werd ontdekt, gaat zijn zangcarrière als een speer. “Drie jaar geleden had ik nog nooit van mijn leven echt gezongen,” legt hij uit. “Maar omdat ik in het Haagse Mattenboek stond (De Matlas van Den Haag, red.) en er op social-media een filmpje rondging waar ik in een café met een microfoon in mijn handen Adio Amore meeblèrde, werd ik benaderd door het SBS-programma Hollandse Nieuwe.”

Een groot succes wordt zijn optreden in de SBS-show niet, want hij vliegt er al in de eerste ronde uit. Toch stromen daarna de aanvragen voor optredens binnen

De talentenjacht vraagt Chicco om auditie te doen en niet veel later zitten Samantha Steenwijk, Danny de Munk en René Froger bij hem thuis onder de goud-glazen kroonluchter op het roomwitkleurige chesterfield-bankstel. Een groot succes wordt het niet, want hij vliegt er al in de eerste ronde uit. “Ik had puur op Haagse bluf ja gezegd, maar mijzelf verder helemaal niet voorbereid. Toch kreeg ik daarna meteen al aanvragen voor optredens binnen.”

Op dat moment zit Chicco nog op school en werkt hij op de computer- en tv-afdeling van de Rijswijkse Mediamarkt. “Ik kan me het eerste telefoontje nog goed herinneren. Ik werd gevraagd om twee nummers te zingen bij een vrienden-boksgala in de Pip. Dus ik, weer met Haagse bluf: Dat is goed! Als jullie dan een microfoon regelen, neem ik van hier een USB-stickie mee en komt het goed.

Ik had geen idee wat ik deed tijdens die avond, maar iedereen vond het fantastisch. Mensen hingen in de touwen van de ring om mee te zingen. Ik kon mezelf soms amper verstaan. Het geluk was ook dat Boaz en Milo van Goldband in de jury zaten en meteen gek waren van mijn looks en natuurlijk die mat. Daarna is het storm gaan lopen en zijn de aanvragen eigenlijk niet meer gestopt.”

Amper zonlicht gezien

Als een vestiging van Primera tijdens het WK in Qatar het ‘Haagse Deurmatje’ wil promoten, weet het bedrijf Chicco natuurlijk meteen te vinden. Met hulp van een aantal tekstschrijvers ontstaat Veeg ze van het matje, dat tot op de dag van vandaag zijn grootste hit is. “Tijdens dat WK was het al een gekkenhuis, maar daarna werd het alleen maar meer. Doordat het nummer niet per se over het Nederlands elftal gaat, kun je het overal gebruiken. En toen het voetbalseizoen op zijn einde liep, werd ik bij veel amateurclubs uitgenodigd om vanwege een kampioenschap daar op te treden.”

Tegenwoordig zingt Chicco het nummer nog dagelijks in verschillende versies en met wisselende teksten. “Ik kom op hockey-, tennis- of basketbalclubs met dit lied. Als de clubkleuren dan groen of rood zijn, vervang ik simpelweg het woord oranje en hebben ze een persoonlijke song.”

Inmiddels is Chicco een gevestigde naam in het Haagse en Westlandse feestcircuit, maar hij treedt ook geregeld landelijk en in het buitenland op. Met Van ons allebei, Schooier en Oh wat een leven heeft zijn repertoire ook al wat volume gekregen. “Ik kom nu in plaatsen waar ik nog nooit van gehoord had,” biecht hij lachend op.

“Er zijn dagen bij geweest dat ik wel zes shows op een dag deed. Tape erin, half uurtje live zingen en weer verder. Dat is echt wel serieuze topsport, hoor. Reizen en optreden kost gewoon veel energie. Afgelopen jaar was ik voor shows in Spanje, maar daar heb ik amper zonlicht gezien. Dan is het echt tot drie uur in de nacht optreden en in de ochtend al om zeven uur in het vliegtuig naar een volgende bestemming.”

Rond één uur is het al tijd om te vertrekken richting Het Paard. Chicco heeft namelijk nog geen crew die al zijn spullen meesleept of het podium opbouwt, want het is tenslotte zijn eerste eigen show. Daarom zeult hij zelf met de dozen merchandise van vierhoog naar beneden en neemt hij zelfs een schemerlamp uit het ouderlijk huis mee - door zijn moeder ter bescherming met vuilniszakken ingepakt – om het podium gezellig te maken. Voordat hij vertrekt, wijst hij naar een fotolijst, die ook vanavond in Chicco’s café, zoals hij het zelf noemt, als decorstuk zal dienen en waarop hij als peuter – met dan al een snoezig matje – is te zien. “Ik heb echt mijn hele leven al een mat gehad,” zegt hij trots. “Ik zeg weleens gekscherend: ze hebben me bij de haren eruit getrokken.” 

Niet lullig bedoeld

De mat heeft volgens Chicco de laatste tijd weer een boost gekregen. Dat komt mede door Goldband, maar hij denkt zelf ook een bijdrage te hebben geleverd aan de hernieuwde populariteit van deze haarstijl uit de jaren 80-90. “Er hing namelijk een nogal negatief beeld omheen,” legt hij uit.

“Mensen associeerden het matje toch vaak met voetbalhooligans en asocialen. Ik ben zelfs vaak geweigerd in clubs in Den Haag omdat ik er met mijn haartype te ‘Haags’ uitzag. Dat is toch te gek voor woorden? Nu is er zelfs een Whatsapp-groep voor mensen met een mat, De Matties, waar al meer dan 700 matten in zitten. Voor mij staat de mat voor trots op de ultieme keuze om eruit te zien zoals je wil. Of ik nu ik bekend ben in de stad, wel welkom ben in die clubs? Ja, ik word weleens gevraagd, maar nu hoeft het niet meer.”

Samen met zijn oom, eveneens gezegend met een flinke mat, tante en nichtje rijdt Chicco in een pick-up vol koopwaar en decoratiemateriaal richting het centrum van de Hofstad, waar Het Paard gevestigd is. Eenmaal aangekomen, gaat hij meteen in gesprek met de stagemanager over het plan de campagne van de dag. Chicco regelt de parkeerplaatsen, checkt de soundchecktijden en bemoeit zich met de indeling van de merchandise stand én natuurlijk de opbouw van het podium. 

Davida de Page werkt al jaren in de evenementen- en concertenwereld en is al zowat vanaf het prille begin zijn geluidstechnicus én ondertussen ook uitgegroeid tot zijn vertrouwenspersoon. Een band die – ondanks het leeftijdsverschil – volgens beiden verder gaat dan collega’s, al lag dat bij hun eerste kennismaking niet meteen voor de hand. “Ik werd gevraagd of ik een show van Chicco kon oppakken tijdens een evenement,” legt de Brabantse uit.

‘Er zijn dagen bij geweest dat ik wel zes shows op een dag deed. Tape erin, half uurtje live zingen en weer verder. Dat is echt wel serieuze topsport’

“Dat liep wel lekker en toen vroeg hij of ik meewilde naar al zijn optredens. Ik zei: Niet lullig bedoeld, maar ik reken normaal meer dan jouw hele gage. Maar Chicco had een plan, vertelde hij en dat wilde hij graag uitleggen. Ik was zodanig onder de indruk, dat ik het avontuur met hem aan ben gegaan.” Met licht overslaande stem: “En moet je nu eens kijken waar we staan. Het was zeker geen grootspraak.” 

Make-up

Davida helpt ook mee met de inrichting van het podium. Een concept waar ze beiden op hebben gebroed. Er staat een enorme bar met krukken en een eikenhouten kast met de van huis meegenomen schemerlampen en fotolijsten. Op de ingerichte catwalk staat een teleprompter met daarop de teksten van de Engelstalige liedjes, want daar heeft Chicco naar eigen zeggen soms wat moeite mee. Achter het podium hangt een reusachtig scherm, waar afwisselend de setting van Chicco’s Café en zijn ouderlijke huiskamer worden afgebeeld. “Jouw moeder weet nog van niks toch? Die gaat echt janken als ze dit ziet,” grapt Davida bij het zien van de huislijke setting. 

Chicco knikt, maar is eigenlijk al met zijn gedachten bij de belichting die volgens hem iets te kil is. Niet veel later zit hij naast de lichttechnicus om zijn aanwijzingen door te voeren. “Oranje geeft een gezellige sfeer. Doe deze kleur maar,” zegt hij alsof hij al jaren zelf achter de visuals-knoppen zit. “Ga maar lekker los met de rookmachine en wees een beetje voorzichtig met de combinatie geel-groen. Dat zijn natuurlijk de kleuren van Den Haag, maar daar wil ik niet de focus op leggen. Die hoef je maar bij één liedje te gebruiken.” Chicco is naar eigen zeggen geen control freak, maar weet wel goed wat hij wil. “Kijk, ik wil graag mijn verhaal op het podium vertellen. Daarom maak ik het ook zo persoonlijk. Ik wil mensen meenemen in mijn leven en naar alles wat ik meemaak. Dat vinden zij ook vast gezellig.”

Nadat de hele crew, familie en vrienden zich hebben te goedgedaan aan een stapel enorme pizza’s trekt Chicco zich voor het eerst vandaag terug in zijn kleedkamer. Even geen cameramensen of maatjes om hem heen. Alleen Davida is wel bij hem om zijn make-up te doen. “Je ziet er niets van hoor,” stelt ze de ietwat twijfelende zanger gerust. “Dit is puur tegen het glimmen als je op het podium staat.”

Bij Chicco beginnen inmiddels de zenuwen toch een beetje toe te nemen. “Weet je, ik ben echt nooit nerveus. Voor niets. Maar nu besef ik toch wel dat dit echt iets heel bijzonders is. Een eigen eerste show in mijn eigen stad, voor zoveel mensen en met zoveel vrienden erbij. Meestal ben ik onderdeel van een evenement. Een van de velen die optreden. Nu bén ik de show en dan nog wel in het ‘heilige’ Paard. Het was een knotsgek idee, want wie boekt er nu zo’n grote zaal met zo weinig eigen nummers? Ik heb niet eens een album! Maar de fans komen er massaal op af en nu is het zelfs uitverkocht. Niet te geloven, eigenlijk.”

Stemmassages

Ruim voordat de show begint, is het stampend vol in de zaal. Maar ook bij de merchandise, blijkt als Chicco een melding op zijn telefoon krijgt. “Dat betekent dat er reuring is,” zegt hij tevreden, terwijl hij nog maar eens een kam door zijn zojuist ingevette haar haalt. Ondertussen warmen de danseressen zich op bij de doorgang naar het podium en niet veel later verschijnt ook Chicco in smetteloos goudgeelkleurig kostuum en met een gouden microfoon.

“Die heeft Davida speciaal laten maken,” vertelt hij trots. “Net als mijn gouden in-ears. Ik vind zoiets gewoon mooi om te hebben.” Een minuut voordat hij het podium opgaat, is de gulle lach ingewisseld voor een nerveuze variant. Frogers Just Say Hello klinkt en niet veel later schuifelt Chicco richting de catwalk. De eerste noten – waar hij vooraf angst voor had – verlopen vlekkeloos en de zaal – gevuld met een gemêleerd gezelschap van heel jong tot redelijk oud – laat horen waar het voor gekomen is: een meezingfeestje.

Chicco heeft een aantal gasten uitgenodigd, zoals The Outsiders, Ziggy, Bass Chasers, Elias van Hees en De Kraaien, waardoor hij zelf af en toe een pauze kan inlassen. Ondanks de verzengende hitte in de zaal, heeft de zanger zelf nog geen zweetdruppel op zijn voorhoofd staan. De gulle lach is terug, want de show gaat van een leien dakje. Partner in crime Davida houdt het ondertussen zelf niet droog. “Deze jongen werkte gewoon bij de Mediamarkt en kon helemaal niet zingen, hè,” zegt ze snikkend.

“Moet je hem nu eens zien. Zelfs de rustigere nummers brengt hij geloofwaardig en met zelfvertrouwen, terwijl hij daar vooraf zo onzeker over was.” Het lukt Chicco zelf net voordat de laatste sessie met voor de derde maal zijn hit Veeg ze van het matje klinkt, om te reflecteren op de geslaagde avond. “Ik word nu steeds serieuzer genomen. In het begin kon ik inderdaad niet zingen, maar ik heb zangles, schrijfsessies en neem stemmassages om te verbeteren. Nu ik er echt mee bezig ben, kan ik zelfs zo’n show als deze uitverkopen. Dat is toch wel een dingetje, hoor. Ik stond al eens in Ahoy en in het voorprogramma van Goldband in de Ziggo Dome, maar dit is echt next level.”

‘Natuurlijk zou een programma als Beste Zangers te gek zijn, maar dan moet ik nog wel wat groeien en werken aan meer Chicco-materiaal’

Als een lange rij met fans langzaam vooruitschuift richting de speciale ruimte waar een foto met de man van de avond kan worden genomen, is de volgende dag bijna aangebroken. Naast terugblikken, is het voor Chicco ook een moment om al stiekem naar de toekomst te kijken.

“Mijn droom? Die beleef ik al! Als kind fantaseerde ik er nooit over om zanger te worden; ik hield simpelweg van Nederlandstalige muziek. Ik schrap nu gewoon dingen van mijn lijstje en heb geen idee waar dit kan eindigen. Het is belangrijk dat ik gewoon mezelf blijf, want dan kun je het voor je familie, vrienden en fans nooit verkeerd doen. Ik heb geen idee wat mijn volgende hoogtepunt wordt. Natuurlijk zou bijvoorbeeld een programma als Beste Zangers te gek zijn, maar dan moet ik nog wel wat groeien en werken aan meer Chicco-materiaal. Dat moet je namelijk verdienen. Maar aan de andere kant: ik zou ervoor tekenen als dit de rest van mijn leven zo doorgaat.”