Schietpartijen op klaarlichte dag: drugsmaffia teistert Belgische hoofdstad Brussel

‘Cigarettes, cigarettes.’ De clandestiene verkoper staat in het beruchte metrostation Clemenceau in de Zuid-Brusselse gemeente Anderlecht, vlakbij treinstation Bruxelles-Midi. In zijn rechterhand houdt hij een slof sigaretten en hij blijft zijn waar maar aanprijzen. Een concurrent sist de hele tijd: ‘Des chaussettes, des chaussettes.’ (Sokken, sokken).

Agenten houden in de gaten of er niets anders wordt verkocht. De markt in verdovende middelen floreert rond dit station in de wijk Kuregem en daarom is er hier ook een drugsoorlog ontstaan tussen gangsters uit Clemenceau en een bende die opereert vanuit Peterbos, op tien minuten rijden van Kuregem.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In 2024 werd het record schietpartijen ruim verbroken. De stijgende lijn zette in 2025 spectaculair door en februari 2025 werd een van de donkerste maanden uit de Brusselse misdaadgeschiedenis. Op de website gunviolence.eu van de Europese Unie staat Napels op nummer 1, Marseille is de nummer 2, Brussel komt met stip binnen op nummer 3 van vuurgevaarlijkste Europese steden. Het is tit for tat in een strijd om de beste plekken voor drugsverkoop te veroveren. 

Het is iets over tienen op een ochtend in mei. Metro 2 naar eindpunt Elisabeth komt over twee minuten, de 6 naar Boudewijn vertrekt over drie minuten. Mannen met petjes en pakketjes scharrelen voor groentewinkels en supermarkten die zoete aardappelen, chilipepers, gember, halal vlees, cassave en mango’s en verkopen. Een vrouw zonder tanden lispelt Bonjour. Rolluiken van winkels zijn vaak dicht.

Onbekenden vuren vijf keer op Dmytro, een Oekraïense vluchteling die met drugs of bendes niets te maken heeft. Hij overleeft ternauwernood

Een verslaafde met een rare grijns loert in een auto of er iets te jatten valt. Mensen zoals hij, ronddolende crack-gebruikers, worden hier ‘zombies’ genoemd. Uit winkels klinken preken, rapsongs of Afrobeat. Het stinkt naar pis. Een Afrikaanse vrouw in klederdracht verkoopt stokvis. Overal op straat ligt afval verspreid. Duiven zijn blij met broodkruimels, maar het trekt ook ratten aan. Een groepje leden van een bijbelclub belooft voorbijgangers: ‘Votre famille peut être heureuse.’ (Uw gezin kan gelukkig zijn.) Op de trappen bij een basketbalveldje lijken twee mannen al tevreden met grote blikken Stella Artois. 

Reizigers gaan naar binnen bij station Clemenceau. Op woensdag 5 februari 2025 liep het hier rond zes uur in de ochtend krankzinnig uit de hand. Twee mannen met kalasjnikovs kwamen station Clemenceau binnen en vuurden op een vijand. Omstanders doken naar de grond toen ze de schoten hoorden of ze renden in paniek zover mogelijk de metrogangen in. Was het een terroristische aanslag? De moordpartijen door islamisten op Brussel Airport (Zaventem) en metrostation Maalbeek op 22 maart 2016 lagen nog vers in het geheugen.

Metrostation Clemenceau werd gesloten. Er vielen geen gewonden en ook het doelwit overleefde de aanslag. De schutters vluchtten met hun kalasjnikovs in hun handen. Agenten zetten de achtervolging in, maar konden ze niet vinden. Voorbijgangers hadden gefilmd met telefoons, op de beelden was te zien hoe jong de daders waren. Het station ging pas in de middag weer open.

In de Vlaamse krant De Morgen stond de dag erna dat de mislukte aanslag ‘als een scène uit een Hollywood-film’ klonk. Een misdaadkenner noemde de schietpartij met oorlogswapens ‘een escalatie om u tegen te zeggen.’ Cultureel antropoloog Teun Voeten, gespecialiseerd in drugscriminaliteit, sprak van een trieste mijlpaal: “We zijn dat gewend in Mexico, maar niet in België.” In Nederland gebeurde dit soort dingen alleen toen Ridouan Taghi nog vrij was. Teun Voeten vreesde dat dit het nieuwe normaal zou worden.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.