FBI zet 10 miljoen dollar op hoofd ex-olympiër Ryan Wedding: 'Staat aan hoofd internationale drugsorganisatie'

*Op de foto: Ryan Wedding in actie tijdens de Winterspelen van 2002 in Salt Lake City.

‘The Giant’ noemen ze hem ook wel. Of ‘Grande’, ‘Boss’, ‘Public Enemy’, ‘Buddy’, ‘El Jefe (De Baas)’ en ‘El Toro (De Stier)’. Bijnamen die niet dateren van zijn sportieve carrière, maar die zijn ontstaan tijdens zijn tweede leven als internationale drugsbaron.

Ryan Wedding was erbij op de Olympische Spelen van 2002 in Salt Lake City, waar de Canadese snowboarder aan de start stond van de parallelreuzenslalom, het zenuwslopende parcours waarbij je zo snel mogelijk langs rode of blauwe poortjes moet zien af te dalen. Een medaille bleef buiten bereik, hij eindigde als 24ste, ver buiten het podium.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Het zou zijn enige deelname aan de Spelen blijven. Na zijn olympische avontuur gleed hij af naar de duistere wereld van de drugscriminaliteit. Een olympische sporter die uitgroeit tot internationale drugsbaron: het is een beetje alsof turner Epke Zonderland of schaatser Gianni Romme jaren na hun sportieve hoogtepunten ineens de touwtjes in handen krijgen van een Mexicaans drugskartel.

Of als topcrimineel Bolle Jos een verleden zou hebben als succesvolle dressuurruiter of badmintonner. Welkom in het leven van Ryan Wedding, sinds kort een van de ‘FBI Most Wanted’: de tien meest gezochte criminelen van de Verenigde Staten. De FBI wil hem zó graag achter de tralies hebben dat er een bedrag op zijn hoofd is gezet van 10 miljoen dollar (omgerekend 9,2 miljoen euro).

Tien miljoen: het is nogal een verschil met de 200.000 euro die het Openbaar Ministerie uitlooft voor de tip die leidt tot de aanhouding van Bolle Jos. Het zegt alles over hoe levensgevaarlijk en invloedrijk de voormalige Canadese wintersporter wordt beschouwd. In het persbericht van 6 maart, waarin dat astronomische bedrag werd aangekondigd, meldt de FBI: “Wedding ging van het shredden van poeder op de hellingen van de Olympische Spelen naar het verspreiden van poeder op de Amerikaanse en Canadese straten.”

Mexicaans drugskartel

Eén van de hoogste bazen van de FBI zegt over de voormalige snowboarder: “Hij is een levensgevaarlijke crimineel die heeft aangetoond meedogenloos te kunnen zijn om zijn criminele imperium te beschermen.” De 43-jarige Wedding, die zich volgens de Amerikaanse veiligheidsdienst schuilhoudt in Mexico, wordt ervan beschuldigd dat hij de opdrachtgever is van meerdere moorden. 

Hij staat aan het hoofd van een internationale drugsorganisatie. De FBI koppelt hem aan een aantal van de gevaarlijkste criminelen ter wereld: ex-Russische KGB-agenten, narcoterroristen die gelinkt zijn aan Hezbollah, Iraanse experts in versleutelde chatberichten én als klap op de vuurpijl het beruchte, gewelddadige Sinaloa-kartel, het grootste drugskartel van Mexico, dat ooit is opgericht door Joaquín ‘El Chapo’ Guzmán.

Het kartel levert een aanzienlijk deel van de cocaïne, heroïne, crystal meth en marihuana dat wordt verkocht in de Amerikaanse straten. Wedding speelt hierin een sleutelrol. De afgelopen dertien jaar runde hij, volgens de aanklagers, een drugsimperium van 1 miljard (!) dollar, samen met een bont gezelschap criminelen. Onder hen: een huurmoordenaar uit Toronto, Russische en Indiase gangsters én zakenlui die hun drugsfortuinen witwassen in de bovenwereld.

Weddings rechterhand was jarenlang zijn jeugdvriend Andrew Clark, die in het criminele milieu ook wel bekendstaat als ‘De Dictator’. Clark zit inmiddels achter de tralies, net als veel andere leden van de criminele groepering. Van hen allemaal was Wedding de baas. Honderden kilo’s cocaïne smokkelde zijn organisatie, volgens de FBI, jaarlijks van Colombia naar Canada. Los Angeles was het knooppunt van het geavanceerde transportnetwerk van zijn imperium.

In magazijnen verspreid over de stad werd de cocaïne opgeslagen, waarna het werd overgeladen in vrachtwagens en naar Canada gesmokkeld. Daarnaast vervoerde Weddings organisatie, volgens de politie van Los Angeles, maandelijks 5 ton fentanyl, een extreem krachtige pijnstiller die als drug kan worden gebruikt en die bovendien dodelijk kan zijn.

Vergismoord

Wie Wedding op wat voor manier dan ook voor de voeten liep, werd zonder pardon uit de weg geruimd. Huurmoordenaars deden het vuile werk. Andrew Clark, Weddings trouwe rechterhand, was de schakel tussen de grote baas en de hitmen. Een van de slachtoffers was Mohammed Zafar, een 39-jarige inwoner van Brampton, een stadje op een uur rijden van Toronto. Op 18 mei 2024 zat hij nietsvermoedend in zijn auto die geparkeerd stond op de oprit van zijn huis. Een paar seconden later was hij dood, van dichtbij neergeschoten. Een keiharde afrekening voor zijn openstaande schulden in de onderwereld.

Een paar maanden daarvoor, in december 2023, was het ook al de beurt aan een getrouwd Indiaas stel, beiden in de vijftig. Een huurmoordenaar drong hun huis binnen in Caledon, ten noordwesten van Toronto, en begon als een bezetene op hen te schieten. Vader Jagtar Singh (57) stierf ter plekke. Moeder Harbhajan Kaur (55) liep meer dan twintig schotwonden op en overleed dertien dagen later in het ziekenhuis. Allebei hadden ze niets met drugs te maken en ook geen andere banden met de onderwereld.

De huurmoordenaar had zijn vizier op de verkeerde mensen gericht. Een klassiek geval van een vergismoord, in dit geval zelfs een dubbele. Het stel woonde op het voormalige adres van een drugskoerier, die met de noorderzon was vertrokken, vermoedelijk nadat hij een lading cocaïne had geript. Behalve op het getrouwde stel schoot de huurmoordenaar ook dertien keer op hun 28-jarige dochter, Jaspreet Kaur Sidhu. Op wonderbaarlijke wijze overleefde zij de brute aanslag op haar leven, waarna ze aan CBC News vertelde over haar angstaanjagende ervaring. “Ik hoorde de laatste kreten van mijn moeder. Daarna werd het doodstil. Af en toe werd de stilte doorbroken door het geluid van een schot.” 

De laatste moord die wordt toegeschreven aan de organisatie van Wedding is de brute executie van Randy Fader, een 29-jarige man die op 1 april 2024 voor zijn huis werd doodgeschoten. Volgens de aanklagers zou Andrew Clark de opdracht voor deze moord hebben gegeven aan Malik Damion Cunningham, een huurmoordenaar uit Toronto. Zijn bijnaam luidt ‘Mr. Perfect’. Het laat zich raden waaraan hij die bijnaam te danken heeft.

Wietkwekerij

De hamvraag blijft natuurlijk: hoe wordt een voormalig olympisch snowboarder de leider van een meedogenloze criminele organisatie? Een carrièreswitch die niet bepaald voor de hand ligt. Na zijn deelname aan de Olympische Spelen van Salt Lake City in 2002 verandert Wedding in een andere man, een metamorfose die zijn oud-vrienden beschrijven in het Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone.

Wie Wedding op wat voor manier dan ook voor de voeten liep, werd zonder pardon uit de weg geruimd. Huurmoordenaars deden het vuile werk

Het pad naar zijn nieuwe leven begint met het plotselinge stoppen van zijn studie, het sluiten van vriendschappen met de verkeerde types en een radicale verandering van kledingstijl: zijn klassieke sportieve outfits maken plaats voor luxe Prada-schoenen en een peperduur Breitling-horloge. In 2004 komt hij voor het eerst in beeld bij de politie, dat een onderzoek naar hem opent. Er zijn vermoedens dat hij de leiding heeft over een gigantische wietkwekerij in Maple Ridge, een stad ten oosten van Vancouver.

Volgens een informant kweekt Wedding, samen met een partner, 8000 marihuanaplanten in een loods op het terrein van een vriend. Pas in de zomer van 2006, twee jaar later, valt de politie de wietkwekerij binnen. De buit: een kluis vol met geladen wapens, 6800 marihuanaplanten en 86 pond gedroogde wiet. Goed voor een waarde van maar liefst 10 miljoen dollar. Een bedrag dat geen enkele snowboarder ooit zou kunnen verdienen.

Het is de grootste marihuanaboerderij die ooit in Maple Ridge is ontdekt. Maar ondanks de indrukwekkende vondst en de tip van de informant ontbreekt het de politie aan direct bewijs dat Wedding daadwerkelijk bij de operatie betrokken was. Er wordt geen rechtszaak tegen hem aangespannen.

Cocaïnedeal

In 2007 vertelt Wedding aan zijn vrienden dat hij blut is. Bijna een half miljoen dollar is hij kwijtgeraakt door vastgoedfraude en daarbovenop nog eens 300.000 dollar door een mislukte cocaïnedeal. Hij komt in contact met een man die zijn leven voorgoed verandert: Hassan Shirani, een Iraanse immigrant uit het noorden van de stad. Shirani is geen onbekende voor de politie. In 1997 dook zijn naam al op in de zaak van een brute moord, toen zijn vriend werd doodgeschoten in een bioscoop tijdens een vertoning van de gangsterfilm Donnie Brasco.

Samen besluiten Wedding en Shirani om in een lucratieve cocaïnedeal te stappen. Het plan is simpel: ze kopen een partij cocaïne op vanuit de Verenigde Staten en verkopen die met winst door op de Canadese straatmarkt. Het tweetal reist af naar Los Angeles om zaken te doen met een handelaar, met wie ze een deal sluiten over de aankoop van 24 kilo cocaïne. Het bedrag van 100.000 dollar cash, afkomstig uit de diepe zakken van Shirani, verstoppen ze in hun hotelkamer. Ze willen eerst de garantie hebben dat de cocaïne van goede kwaliteit is.

Om daar zeker van te zijn, sturen ze een Russische vriend, Michael Krapchan, vooruit. Hij gaat naar de handelaar om alvast één kilo cocaïne te testen. Als blijkt dat de kwaliteit goed is, zal hij hen bellen, waarna ze de rest van de partij komen ophalen. Maar Krapchan belt niet. De deal blijkt een valstrik. Hun zakenpartner is helemaal geen handelaar, maar een undercover FBI-agent.

De naam 'Operation Giant Slalom' is een knipoog naar zijn verleden op de Spelen van 2002, waar de Canadees aan de start stond van een parallelreuzenslalom

Krapchan wordt ter plekke opgepakt en wanneer Shirani en Wedding hun hotel verlaten, worden ook zij gearresteerd. De FBI heeft uren aan opgenomen gesprekken en dus genoeg bewijs tegen hen. Shirani en Krapchan sluiten een deal en gaan akkoord met een gevangenisstraf van respectievelijk achttien en dertig maanden. Wedding kiest ervoor de zaak voor de rechter te brengen, maar de uitspraak valt niet in zijn voordeel uit. Sterker nog, hij krijgt een nog hogere gevangenisstraf opgelegd, van vier jaar. Mede daardoor mist hij de Olympische Spelen van 2010, die nota bene in Vancouver worden gehouden.

Spoorloos

Over de gevangenis wordt vaak gezegd dat het de universiteit van de misdaad is, een plek waar je dagelijks les krijgt van de meest doorgewinterde criminelen. Voor Wedding is dat zeker het geval. Na zijn vrijlating schiet zijn criminele carrière als een raket omhoog.

In 2015 wordt hij aangeklaagd voor het importeren en verhandelen van enorme hoeveelheden cocaïne. De Canadese politie heeft hem in het vizier, maar wanneer ze hem willen oppakken, blijkt hij al lang ondergedoken. Vanaf dat moment is hij spoorloos, maar zijn criminele activiteiten gaan onverminderd door.

In oktober 2024, bijna tien jaar later, publiceert de Drug Enforcement Administration (DEA), de Amerikaanse drugsbestrijdingorganisatie, een lijst met de namen van zestien criminelen, waaronder die van Wedding. Het doel: een einde maken aan de organisatie die hij aanstuurt en die honderden kilo’s cocaïne het land binnensmokkelt. De naam van de operatie: Operation Giant Slalom. Een knipoog naar zijn verleden op de Olympische Spelen van 2002, waar Wedding aan de start stond van de parallelreuzenslalom.

Van de zestien verdachten die op de lijst staan, zijn er op dat moment vier nog steeds voortvluchtig.
Zijn rechterhand Andrew Clark staat ook op de lijst, maar hij is dan al opgepakt. Wedding wordt gepresenteerd als de grote man achter het geheel. Hij wordt onder meer verantwoordelijk gehouden voor de import en export van gigantische hoeveelheden cocaïne, het leiden van een criminele organisatie en, natuurlijk, de drie moorden die aan zijn naam kleven.

Van de zestien verdachten zijn hij en één andere crimineel nog steeds de enigen die vrij rondlopen. Mede daarom heeft de FBI de beloning voor de gouden tip die leidt tot zijn arrestatie verhoogd van 50.000 dollar naar 10 miljoen dollar. Een duidelijk signaal dat de druk toeneemt. Deskundigen denken dat hij zich schuilhoudt in Mexico, waar hij vermoedelijk wordt beschermd door het Sinaloa-kartel. Maar de FBI is daar niet van onder de indruk: “Wedding kan zich nergens veilig verstoppen.”

Onze foute olympiërs

Bokser Peter M.
Zijn sportieve hoogtepunt was zijn deelname aan de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, waar hij als negende eindigde in de klasse tot 81 kilogram. Na het beëindigen van zijn carrière haalde hij opnieuw de krantenkoppen, maar nu met een balkje voor zijn ogen. Voor een bedreiging in Arnhem werd hij veroordeeld tot vier maanden cel en voor betrokkenheid bij een schietpartij in Apeldoorn kreeg hij een taakstraf. In 2025 werd hij aangehouden op verdenking van afpersing en drugshandel, volgens de recherche mogelijk in opdracht van Ridouan Taghi.

Atleet Brian M.
Op Curaçao International Airport ging het voor Brian M. in december 2012 faliekant mis. De man die datzelfde jaar nog had deelgenomen aan de 4x400 meter estafette op de Olympische Spelen in Londen, werd door de douane betrapt met 720 gram cocaïne verstopt in de dubbele bodem van zijn koffer. De rechtbank in Willemstad veroordeelde hem tot twaalf maanden gevangenisstraf, waarvan zes maanden voorwaardelijk.

Bokser Regilio T.
In 1988 werd Regilio T. letterlijk in één klap wereldberoemd, toen hij op de Olympische Spelen in Seoel de Amerikaan en wereldkampioen Kelcie Banks binnen één ronde knock-out sloeg. Buiten de ring bleek hij later net zo gevaarlijk en sloeg hij zijn toenmalige vriendin bont en blauw. In 2000 werd hij hiervoor veroordeeld, al bleef het toen nog bij een taakstraf.

Drie jaar later kreeg hij voor een tweede geval van mishandeling van zijn vriendin vijftien maanden gevangenisstraf opgelegd, plus vijf maanden extra die hij eerder voorwaardelijk aan zijn broek had gekregen.

Beachvolleyballer Steven van de V.
Een luid boegeroep rolde er op de Olympische Spelen van Parijs in 2024 telkens van de tribunes af wanneer beachvolleyballer Steven van de V. klaarstond om te serveren. In 2016 werd hij door een Engelse rechtbank veroordeeld tot vier jaar cel voor seks met een 12-jarige. Dat gold door haar leeftijd als verkrachting. Van de V. zelf was destijds 19 jaar oud.

Atlete Madiea G.
Ze had misschien niet de allure van Femke Bol, maar was wel een vaste waarde in de Nederlandse 4x400 meter estafetteploeg op de Olympische Spelen van Rio in 2016. Een medaille werd niet behaald, maar drie jaar later ging Madiea G. alsnog de geschiedenisboeken in.

Nadat ze in Duitsland door de politie van de snelweg werd geplukt, stuitten agenten op een enorme lading smokkelwaar in haar kofferbak: 43 kilo xtc en 13 kilo crystal meth. Haar verklaring dat ze dacht dopingproducten te vervoeren in plaats van drugs, werd door de Duitse rechtbank van tafel geveegd. De eis van zevenenhalf jaar gevangenisstraf werd zelfs verhoogd met een extra jaar.

Turner Yuri van G.
Vraag op een kringverjaardag welke Nederlandse olympische sporter zijn talent het meest heeft verkwanseld en de kans is groot dat de naam van Yuri van G. valt. In 2009 testte hij tijdens het Nederlands kampioenschap turnen positief op cocaïne.

Omdat het Openbaar Ministerie van mening was dat hij al genoeg gestraft was (naast de publiciteitsstorm waarin hij belandde, verloor Van Gelder zijn baan bij de Koninklijke Landmacht), werd de strafzaak tegen hem geseponeerd. Zeven jaar later, in 2016, werd hij per direct uit de olympische ploeg gezet, na een avondje stappen in Rio de Janeiro.