/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F05%2FyoGZV9PFPHckuk1747316844.jpg)
Van den Heuvel had van kinds af aan een fascinatie voor de politie. "Op de een of andere manier intrigeerde dat werk me, die politieauto’s en natuurlijk de uniformen", vertelt hij in het programma.
Toch zocht hij, als die-hard PSV-fan, ook vaak de grenzen op. "Als ik naar voetbal ging kijken, dan zat ik niet keurig op de tribune, maar dan stond ik tussen de harde kern."
Opgepakt
Zijn wilde kant leidde ertoe dat hij op oudjaarsnacht werd opgepakt wegens vandalisme. "Toen heb ik een nacht in de cel gezeten, en ik dacht: oh, dit gaat helemaal de verkeerde kant op", vertelt Van den Heuvel.
De volgende ochtend werd hij verhoord en kreeg hij flink op zijn donder. De rechercheur was streng: "Zulke collega's hebben wij bij de politie niet nodig." Gelukkig bleef het bij een waarschuwing en werd er geen werk van gemaakt. Daar is hij de rechercheur nog steeds dankbaar voor. "Het incident was een goede wake-upcall."
Keerzijde van het vak
Inmiddels heeft John van den Heuvel het ver geschopt als een van de bekendste misdaadverslaggevers van ons land. Helaas brengt dat ook nadelen met zich mee. Door zijn bekendheid en de aard van zijn werk kan hij tegenwoordig niet meer zonder beveiliging de straat op.
Presentator Herman van der Zandt vraagt hem of het dat allemaal waard is. "Nee, natuurlijk is het 't niet waard", antwoordt Van den Heuvel. "Als er hele nare, verdrietige dingen zouden gebeuren wat mensen met je van plan zijn, dan zegt je familie niet: 'Nou, dat is het allemaal waard geweest.'"
Toch blijft John gedreven door zijn missie. "Als ik alleen nog maar over kleine misdaadzaken zou kunnen of mogen schrijven, dan zou ik er vandaag mee stoppen. Want dan bezwijk je toch onder criminele invloeden. En dat vind ik niet passen bij het werk van een misdaadjournalist."
- De Reünie
- NL Beeld / Arjo Frank