/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F05%2FwWMJqUV0yuXfPH1747299655.png)
Precies dertig jaar geleden richtte radiopionier Lex Harding TMF (The Music Factory) op, de muziekzender, zeg maar gerust de Nederlandse MTV, die een kweekvijver was voor toen nog beginnende presentatoren als Bridget Maasland, Fabienne de Vries, Isabelle Brinkman, Sylvana Simons, Jeroen Post en een hele zwik andere talenten.
Feestje? Niet dus. Want de tweedelige Videoland-serie The TMF Story, gemaakt ter ere van die dertigste verjaardag, is nogal een partypooper die de zender, die in 2011 ophield te bestaan, opeens in een heel ander daglicht zet. En dan vooral de manier waarop grondlegger Lex Harding, inmiddels 80, wordt afgeschilderd. Want was het onder zijn leiding wel zo’n speeltuin zoals de zender altijd bekendstond? Of ging het er ook weleens seksistisch aan toe achter de schermen? De een zegt van wel (Isabelle Brinkman, rechts op de foto), de ander (Fabienne de Vries, links op de foto) zegt van niet.
Zo zou Brinkman geen salarisverhoging hebben gekregen, omdat ze volgens Harding ‘geen tieten’ zou hebben. Een uitspraak waar Harding zich dertig jaar later overigens niet in herkent, maar dat even buiten beschouwing gelaten. En De Vries zou ‘dat ene radiomeisje met die dikke tieten uit de polder zijn’, de reden dat ze zou zijn aangenomen.
Lex Harding over TMF: ‘Er werd gevloekt, gescholden en mensen werden uitgelachen. En dat was heel goed voor de sfeer’
Sylvana Simons zou van de toenmalige zenderbaas Frank Helmink bij haar afscheid zelfs een racistische trap na hebben gehad, want, zo zegt ze in de docu, ‘dan waren ze eindelijk van die apenmuziek af’. Harding onder andere daarvoor in de serie: “Woke was iets dat bij TMF niet bestond. Waren opmerkingen grensoverschrijdend naar de maatstaven die nu worden gehanteerd? Zeer zeker. Er werd gevloekt, gescholden en mensen werden uitgelachen. En dat was heel goed voor de sfeer.”
Tot zover de spoilers als je de serie nog niet hebt gezien. Rond de lancering van TMF in 1995 trokken we Harding al aan zijn staart over de zender. Harding, ooit een grootheid bij radiopiraat Veronica, Radio 3 en ook betrokken bij de eerste commerciële zender van Nederland (RTL Veronique), gaf ons destijds een interessant inkijkje in wat de zender moest zijn. Jong, snel en wild dus, precies de slogan van Veronica in die jaren. Dat betekende: een grote nadruk op mensen tussen de 15 en 25 jaar.

Géén André Rieu en BZN dus, ‘tenzij ze een gigantische goede nummer 1-hit hebben met een geweldige clip’, maar wel 2 Unlimited, De Dijk en Van Dik Hout. Allemaal aan elkaar gepraat door jonge dames en mannen die zeker niet alleen om hun presentatiekunsten werden aangenomen. Sterker nog: de meesten leerden pas dáár presenteren. Tenminste, als ze de toorn van Harding overleefden, zoals de serie doet voorkomen. Over dat akkefietje met Brinkman die na die ‘tietenopmerking’ van Harding meteen haar ontslag indiende, zegt hij: “Ze had die opslag nog gekregen ook, maar ze liep meteen weg.”
Tegen ons wilde hij niet over geld praten: “Ik praat niet over het salaris van anderen.” Dertig jaar later liet hij zich dus tóch verleiden. Videoland is weer een serie rijker en wij een illusie armer.