Zanger en zakenman Jaap Reesema (40): 'Ik heb een duidelijk doel op aarde'

Van alle markten thuis
Als jongste van een gezin met vijf kinderen groeide Jaap Reesema op in Terwolde, waarna hij naar Rotterdam verhuisde om rechten te studeren. Daar zong hij, als onderdeel van The Hermes House Band, opnieuw De Allermooiste Rotstad in, over de havenmetropool. Die versie groeide uit tot een klassieker onder studenten. In 2010 won hij het derde seizoen van The X Factor en hij maakte deel uit van het veelbesproken Koningslied voor de kroning van Willem-Alexander in 2013.

Onder de naam Jake Reese en in samenwerking met o.a. DJ Hardwell, Armin van Buuren en David Guetta maakte hij ook meerdere keren andere muziek voor de internationale markt. Uitstapjes maakte hij zingend door in 2014 de leader van Goede Tijden, Slechte Tijden te maken en letterlijk door ook bij onze zuiderburen door te breken. Zijn singles kwamen ook in België in de hitlijsten en hij verschijnt er regelmatig in tv-programma’s.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Die werkzaamheden gingen hand in hand met het behalen van zijn masterstitel rechten en het openen van een eigen horecazaak in Amsterdamse Pijp met jeugdvriend Sander Schimmelpenninck. Met hem startte hij in 2020 het podcastbedrijf Tonny Media. In datzelfde jaar werkte hij hard aan zijn fysiek. Jaap is getrouwd met Kim Kötter met wie hij drie zonen – Muck (2016), Youp (2018) en Ted (2021) – heeft. 

Sprakeloos, de naam van je album maar misschien ook wel je staat van zijn op dit moment.
“Dat lijkt me wel. Na het slotnummer kreeg ik zo’n megaapplaus, dat ik even niet meer wist wat ik moest doen. Ik liet het maar gewoon gebeuren. Mijn beste maten zaten helemaal vooraan en hadden mij vooraf niet gezegd dat ze überhaupt kaarten hadden gekocht. Dat was fantastisch. Hoe vaak ik niet langs Carré ben gereden en collega’s heb zien optreden… En nu stond ik er zelf. Ik denk dat mijn muziek er ook goed past en mij daarom die kers op de taart gegund werd. Anderen staan er al jaren aan de poort te rammelen, terwijl Herman van Veen er al zeshonderd keer gestaan heeft. Een belachelijk groot aantal en mooie prestatie voor deze levende legende.”

Je treedt ook regelmatig op in België. Dat zijn toch andere mensen.
“Dat valt wel mee. Het cliché dat wij Hollanders directer zijn en daardoor misschien wat lomper klopt wel. Maar dat maakt ons ook makkelijker te lezen. Belgen blijven over het algemeen zo in beleefdheden hangen, dat je je soms afvraagt of ze echt menen wat ze zeggen. Aan de andere kant heeft die zachtheid ook iets moois. Ze bedanken je altijd na een optreden en zijn erg fijn in de omgang. Ik woon in Loosdrecht en ben in amper anderhalf uur rijden in Antwerpen, maar toch stap ik daar in een heel andere wereld. Het eten is daar ook zo lekker.”

'Ik kan vrij makkelijk nee zeggen tegen dingen. Als iets niet helemaal goed voelt, ook al betaalt het goed. Geld is me steeds minder gaan interesseren'

Het eerste nummer op je album heet Jij bent de reden, waarin je zingt dat je door zeeën zwemt en bergen beklimt om bij iemand te kunnen zijn. Hoeveel moeite heb je voor Kim moeten doen?
“Haar heb ik echt moeten versieren. Dat is duidelijk. Alles trok ik uit de kast, tot aan het zingen op een bootje op de gracht aan toe. Inmiddels zijn we zeven jaar getrouwd en hebben we drie kinderen, maar dat wil niet zeggen dat je geen moeite voor de ander meer hoeft te doen. Soms is het lastig om met drie kleintjes om je heen nog heel romantisch te zijn, maar niet onmogelijk. Dit nummer is, zeker omdat het a capella begint, leuk om te doen tijdens concerten en wat mij betreft de ultieme lovesong. Dat je in goede en slechte tijden naar elkaar uitspreekt voor elkaar te willen gaan. Dat doe ik ook tegenover Kim, al wil dat niet zeggen dat ik haar nu dagelijks zo’n serenade als op dat bootje breng.”

Zit het geheim niet vooral in de kleine dingen in plaats van het boeket met duizend rozen?
“Absoluut. Ik ben niet de romanticus die elke week met bloemen thuiskomt, maar wel een man die kopjes koffie zet wanneer ze er niet om vraagt en leuke weekendjes weg organiseert. Kim is echter wel de stabiele lijn in ons gezin, terwijl ik meer in golfbewegingen mijn pieken en dalen ken. Dat zal wel bij mensen met een creatief beroep horen. Dat je de ene keer denkt: is dit het nou wat ik wil maken? Terwijl je de andere keer weer vol ergens inspringt. Dat soort buien, tja, daar kan zij net wat makkelijk mee omgaan dan ik. Al moeten we het ook weer niet groter maken dan het is.”

Je bent in oktober veertig geworden. Een moment van reflectie?
“Ik ben heel gelukkig in mijn leven en als mensen me vragen hoe ik mezelf over vijf jaar zie, dan zeg ik: laat het alsjeblieft zo blijven als het nu is. De vragen die ik mezelf stel zijn vooral: hoelang wil ik nog muziek en podcasts blijven maken? Mijn werkende leven gaat waarschijnlijk nog wel een jaar of 25 door, maar wat wil ik daarnaast? Welke reizen wil ik nog maken en hoe staan de kinderen er straks voor met school en vrienden? Ik ben blij de vrijheid te hebben mezelf niet in een hokje te hoeven plaatsen en het, laten we eerlijk zijn, gewoon supergoed heb. We hebben het podcastbedrijf Tonny Media verkocht maar daar ben ik nog steeds wel actief in. En ik denk zo nu en dan mee over tv-formats die met muziek te maken hebben.”

Kun jij als ondernemer je telefoon ook weleens uitzetten?
“Daar ben ik steeds beter in geworden. Kim kan dat nog steeds niet, maar ik kan vrij makkelijk nee zeggen tegen dingen. Als iets niet helemaal goed voelt, ook al betaalt het goed. Geld is me steeds minder gaan interesseren. Iets dat energie bij me opwekt steeds meer. Al vind ik het nog steeds leuk om lekker te verdienen, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Met ouder worden groeit echter ook het besef dat je niet alleen maar hoeft te bouwen maar ook kunt genieten van wat je hebt. Dat zullen ze bedoelen met: wie zaait, zal oogsten.”

Zoals een fitter lichaam waar je vroeger alleen maar van kon dromen. In Sprakeloos heb je het over het feit dat je vroeger nooit de sterkste was, maar wel al je praatjes had.
“Ik houd mij nog steeds voor negentig procent aan mijn dieet en laat alleen in het weekend de teugels wat vieren. Dan ga ik lekker uit eten en drink ik een wijntje, maar doordeweeks kies ik voor gezondere alternatieven. Ook sport ik vier keer in de week in een complete eigen gym in de tuin. Dat was echt een droom van me en maakt het zoveel makkelijker om de juiste balans te bewaren.

Krachttraining maakt me fris in mijn lijf en hoofd en als ik naar gasten van vijftig en ouder kijk die er superfit bij lopen, dan is dat het toekomstbeeld dat ik ook voor ogen heb. In het begin moest ik echt aan dit nieuwe leven wennen. Een verschrikking was het, vooral het doen van lunches en squats. Maar zodra je er doorheen bent is het, is het ’t lekkerste gevoel dat er bestaat. Het sporten in z’n algemeen dan. Die lunges zijn nog steeds vreselijk. Tijdens het sporten overigens geen hardcore op mijn koptelefoon maar, jawel, een fijne podcast.”

Vroeger stopte ik een onderbroek in m'n tas en dat was voldoende om een weekend mee naar Barcelona te vliegen. Later kwam daar ineens luiers en flessen melk bij'

De vierde song op je album heet Dag & Nacht, met daarin de grappige zin: Kun je me vertellen wat je voornaam is, want je achternaam blijft niet lang van jou.
“Die heeft Ronnie Flex geschreven en daar moesten we tijdens het maken ook wel om lachen. Getrouwd zijn geeft rust. Dat je iemand ontmoet waarvan je denkt: dit is de ware. Samen kinderen krijgen geeft nog meer bevestiging, maar daarmee groeit ook de verantwoordelijkheid en slinken de vrijheden die je als twintiger had. Vroeger stopte ik een onderbroek in m’n tas en dat was voldoende om een weekend mee naar Barcelona te vliegen. Later kwamen daar ineens allemaal luiers en flessen melk bij. De onwaarschijnlijke vrijheid die ik had ben ik kwijt, maar mijn gezin geeft me daar zoveel positiefs voor terug. Een duidelijk doel waarom ik hier op aarde ben. Om voor hen te zorgen. Dat geeft me rust.”

In Als je dat maar weet vraag je je af of je kinderen wel te eten hebben en wie hen in de deken stopt als je er zelf morgen ineens niet meer zou zijn.
“Dat komt voort uit mijn contact met Snelle, die van de ene op de andere dag een vriend van slechts vijftig jaar oud verloor door een auto-ongeluk. Helemaal van de leg stapte hij de studio binnen en hebben we iets gemaakt dat aansloot op wat hij op dat moment voelde. Je weet nooit wanneer je laatste dag aanbreekt, dus zeg eens wat vaker tegen je vrienden dat je van hen houdt. Toon je emotie, spreek je waardering uit en wees goed voor een ander, want je kunt zomaar uit het leven worden gerukt. Dat we dat niet elke dag doen snap ik ook wel en zou ook overdreven zijn, maar het helemaal negeren is weer het andere uiterste.”

Is er leven na de dood?
“Ik geloof niet in een god, dat zing ik ook in Het heeft zo moeten zijn, maar het kan toch bijna niet anders dan dat er dingen zijn waar wij ons op aarde geen voorstelling van kunnen maken? Iets ongrijpbaars? Hoe kunnen we anders leven met alles wat we om ons heen hebben: bomen, vogels, eten, drinken. Het idee dat er na een overlijden nog wordt meegekeken heb ik dan weer niet. Dood is dood, maar mensen die steun halen uit de gedachte dat het misschien toch anders is, begrijp ik ook. Of het nu waar is of niet: het heeft voor hen in ieder geval toch een functie.”

'Wanneer de dood niet plotseling komt, maar wordt aangekondigd, geeft het je de mogelijkheid om heel bewust nog mooie laatste herinneringen te maken'

In Alles van jou lijk je een ode te brengen aan Kim, die je zelfs prachtig vindt als ze woedend is.
“Maar ook als ze met een kop dat op onweer staat en het haar door de war in mijn overhemd de trap af komt. Veel mannen zullen het herkennen; ook dan kan je vrouw sexy zijn. Kim heeft verschillende laagjes en ik hou van allemaal. Dat is de voorwaardelijkheid waar je voor kiest en wat ik in dit nummer wilde vatten. Omdat ik haar inmiddels door en door ken, weet ik ook hoe ik met bepaalde situaties moet omgaan. Wanneer ik haar even moet laten of wanneer ze me juist nodig heeft. Als je langer met elkaar leeft, kun je op een gegeven moment lezen en schrijven met elkaar. Dan weet je wat je van de ander verwacht en wat je allebei belangrijk vindt in de opvoeding van je kinderen.”

Wie ik ben is een emotioneel betoog over je ouders en hoezeer je op hen lijkt.
“Ook zij zullen er op een dag niet meer zijn. Maar wat voortleeft is wat ze mij hebben gegeven. De stem, de ogen, het onvermogen om stil te staan en de hoop om net als hen te kunnen vergeven en vergeten en alles uit het leven te halen. Het besef dat mijn tijd met hen steeds korter wordt groeit met de dag. Daarom kijk ik naar hen en probeer ik hun voorbeeld te volgen. Mijn moeder heeft een prachtig leven met veel vrienden, mooie reizen en dankbaar werk voor goede doelen. Ze loopt tegen de tachtig en is een soort rode draad door veel van mijn liedjes. Ook in de, op papier, negatieve dingen die ik van haar erfde, zoals haar ongeduld, slordigheid en verhalen soms net iets mooier maken dan ze zijn. In mijn motoriek lijk ik dan weer het meest op mijn vader. Veel van zijn bewegingen heb ik overgenomen.”

Waar gaat Vergeet mij niet over?
“Dat je ontzettend van iemand kan houden, maar het soms toch beter is om uit elkaar te gaan. Op de lange termijn heeft het dan niet gewerkt, maar dat wil niet zeggen dat je niet met een fijn gevoel kunt denken aan de mooie momenten die je met elkaar hebt gehad. Daarom is het belangrijk om goed uit elkaar te gaan, al was het maar uit respect voor dat verleden samen en dat je daar dan goed op kunt blijven terugkijken. En dat het dan ook niet ongemakkelijk voelt als je de ander weer eens tegenkomt.

Mijn ex waar ik het langst mee samen was, verhuisde naar New York, nadat wij enige tijd daarvoor uit elkaar waren gegaan. Daar leerde ze een nieuwe jongen kennen en dat vond ik heel fijn voor haar. We ontvolgden elkaar op sociale media na onze breuk. Niet omdat we ruzie hadden, maar om beter met de pijn om te gaan. Die harde stop was nodig om weer door te kunnen.”

Je sluit je album af met De Allerlaatste Keer, een voor jou persoonlijk emotioneel betoog.
“Dat gaat over een vriend die binnenkort afscheid moet nemen van zijn moeder en omdat ie het weet ook heel bewust afscheid kan nemen. Daarop maakt hij bewust plannen, zoals bijvoorbeeld nog een laatste keer met haar naar zee gaan. Ik maak het van dichtbij mee hoe hij daarmee omgaat. Dat raakt me. Ik heb het ook bij anderen gezien die ineens horen dat hun tijd er binnenkort opzit. Dan ga je daar heel anders mee om.

Je leert andere dingen waarderen en je maakt je niet meer druk om zaken die eigenlijk helemaal niet zo belangrijk zijn. Een allerlaatste nacht, want daarna is niet meer, is een deel van de tekst. Of: Ik ken alle lijnen in jouw gezicht, de blik in je ogen als het moeilijk is. Wanneer de dood niet plotseling komt maar wordt aangekondigd, geeft het je de mogelijkheid om heel bewust nog een aantal mooie laatste herinneringen te maken om voor altijd bij je te dragen. In Carré vond ik dit nummer het heftigst om te zingen. Vooral vanwege de persoonlijke, emotionele lading.”