Dj Ferry Corsten (51): 'Nummer 1 worden is nooit mijn droom geweest'

De langst genoteerde dj
Ferry Corsten werd geboren op 4 december 1973 in Rotterdam. De dj staat al sinds 1999 in de DJ Mag Top 100, waarmee hij de langst genoteerde Nederlandse artiest is. Afgelopen najaar kwam zijn meest recente album Connect uit. Zijn radioshow Resonation Radio is te horen op platforms als Soundcloud en Mixcloud en op 12 april viert hij 25 jaar Gouryella in het Gelredome, tijdens Transmission Festival.

We zijn bij je thuis in Capelle aan den IJssel, in je studio. Je hebt hier een klein ‘museumpje’ met oude apparatuur waarmee je je eerste successen boekte. Werkt het allemaal nog?
“Zeker. Het begon allemaal voor mij met de Roland JP-8000 synthesizer. Ik was een van de eersten in Nederland die deze synthesizer hadden. Daar heb ik mijn doorbraaktrack System F-Out of the Blue mee gemaakt. Die typische synth-sound, die komt daar uit. Dat was toentertijd een sound die je nergens hoorde. Dat kwam uit dat ding.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hoe komt het dat jij dat apparaat als een van de eersten had?
"Ik neusde als jochie rond bij een muziekzaak in de buurt en daar hadden ze hem staan. Hij kwam net binnen. Hij was ook heel duur, iets van drie- of vierduizend gulden. Maar ja, ik dacht ook: ik móét dat ding hebben, hij klinkt zó dik. Heel af en toe gebruik ik hem nog, maar tegenwoordig komen alle geluiden gewoon uit software op de computer. Maar ik vind het lekker om hem erbij te hebben. Ze geven ook een lekker sfeertje, die oude apparaten.”

Je viert op 12 april 25 jaar Gouryella in het Gelredome tijdens Transmission Festival. Aanvankelijk was Gouryella een duo met Tiësto, maar die is er niet bij?
“Nee. Ik ben inderdaad met Tiësto begonnen. De eerste drie tracks maakten we met z'n tweeën, waaronder Walhalla, waarmee we het meeste succes hadden. Toen stopte Tijs (Verwest, alias Tiësto, red.). Hij bewoog toen al weg van de trance. Ik ben niet meer zo bezig met die sound, zei hij. Maar waarom ga jíj niet gewoon lekker verder met het project? Dan doe ik mijn eigen ding. Een paar jaar later maakte ik de track Ligaya, en toen bleef het dertien jaar stil. Anahera kwam in 2016 uit, toen trance weer wat in raakte. Ik kom nu weer met een nieuwe track, die ik voor het eerst ga draaien op Transmission.”

'Voor corona was het alleen maar gaan, gaan, gaan. En dat al sinds 1999. Nu neem ik lekker tussendoor een weekend vrij waardoor het de volgende keer weer wat leuker is'

Je draait daar alle Gouryella-platen, die je daarvoor zelfs speciaal helemaal opnieuw produceerde. Is het dan verleidelijk om die hele set ook in elkaar te zetten op de computer en live niks te doen?
“Dat kan, maar ik zou dat niet trekken. Ik draai het zéker live. Als ik maar één keer op een knop hoef te drukken, wat doe ik daar dan de hele tijd?” 

Dat is soms toch ook het vak van dj tegenwoordig? Vind je het irritant dat sommige dj's voorgeproduceerde sets afspelen en louter nog voor de show op het podium staan?
“Ja, dat vind ik irritant. Ik bedoel, waar begint het dan als dj mee bij jou? Begint het met passie voor wat je doet, de muziek en iets heel gaafs brengen? Of ligt jouw passie gewoon in het beroemd zijn?” 

Als je kijkt naar de DJ Mag Top 100, je staat op plaats 80, welk percentage van die lijst is nog echt een vakman?
“Gelukkig staan er nog veel mensen in die echt met de juiste intenties bezig zijn. Maar er staan ook wel namen bij waarbij ik dat betwijfel. Je bent dan entertainer, oké, maar ik trek zelf ergens een lijn. Dat is voor iemand anders misschien anders, die heeft daar een heel ander idee bij, maar ik had mijn eerste track uit in 1992. Ik ben altijd met muziek bezig geweest, en dat staat nog steeds voorop. En dat er dan misschien onderweg een bepaalde bekendheid bij komt, dat is dan zo. Maar dat is nooit mijn eerste doel geweest.”

Op YouTube is je meest afgespeelde track Eternity, met 11 miljoen streams. Maar dat is zeker niet je grootste hit. Hoe komt dat?
“Ja, dat is heel bijzonder. Wij hebben het daar heel vaak over. Het is een track met heel veel gevoel. Hij is niet van mijn laatste album Connect, maar van het album daarvoor, Blueprint. Daarop was het de afsluiter. Het heeft geen videoclip, maar op het artwork zie je twee mensen tegenover elkaar staan die naar elkaar kijken. Als je er lang genoeg naar staart, lijkt het net of ze elkaar een zoen zullen geven. Misschien is dat de reden voor al die streams, de combinatie van het artwork met de muziek. Maar ik vind het nog steeds heel bijzonder, die 11 miljoen keer.’

Betekent dat ook dat je hem live altijd moet draaien? 
“Ik heb hem wel héél vaak gedraaid. Als laatste track, want het is echt zo’n hekkensluiter. Hij leent zich daar heel goed voor. Een kippenvelmoment. Zo was het ook bedoeld op dat album.”

Wat zegt je meer, die 11 miljoen streams of je grootste hit in de Top 40, Fire? Of vind je dat allebei niet jouw beste platen?
“Fire was een wat bredere plaat met Simon Le Bon van Duran Duran. Die draai ik ook af en toe nog wel. Maar wat ik zelf mijn beste plaat vind…? Moeilijk te zeggen. Ik heb er niet speciaal één. Er zijn zoveel tracks die weer een bepaald moment met zich meenemen. Op het laatste album staan er een paar waarvan ik denk: dat is wat ik op dat moment voelde. Beter kan niet. Het is hetzelfde als je zou vragen: wie van je kinderen is je favoriet?”

Je reist nog steeds de hele wereld rond. Eind maart stond je in China, Miami en Colombia, daarna in Thailand, en verder draai je in april in Europa. In mei ga je weer naar Amerika. 
“Ja, dat loopt lekker door. Ik vind het leuk, maar na corona heb ik er wel een betere balans in gevonden. Toen ben ik toch anders in het leven komen te staan. Ging ik anders kijken naar de dingen. Voor corona was het alleen maar gaan, gaan, gaan. En dat al sinds 1999. Nu neem ik tussendoor lekker een weekend vrij, waardoor het de volgende keer weer wat leuker is en ik er echt weer naar uitkijk.”

Je hebt een vrouw en kinderen, neem je hen wel eens mee?
“Mijn vrouw is Filippijnse en in de zomervakantie zijn we een maand naar de Filippijnen geweest. Vanaf daar deed ik een aantal shows in Azië. Ook een show in Japan, en toen zijn ze meegekomen. Hebben we daar gelijk een soort van vakantie gevierd.” 

Maar pappa moest wel weer werken in de vakantie.
“Ja, dat is wel zo, moest hij weer even weg. Maar als je het combineert is dat leuk. Voor een weekend in Amerika neem ik de hele familie niet mee. Dan ben ik vaak alleen maar aan het vliegen, dus dat is voor de kids niet echt leuk.”

'Bono van U2 belde om te zeggen dat hij mijn remix van New Year's Day echt heel gaaf vond. Dat was wel heel bijzonder'

Wat dat betreft heb je geen prijs betaald voor je dj-bestaan, want je hebt een stabiel gezin, zonder scheidingen of drama.
“Ik vind het lekker om gewoon een heel solide basis te hebben, omdat die andere kant van mijn bestaan al zo hectisch is en gek kan zijn. Maar ik ben niet altijd weg hoor. Ik ben in de weekenden veel weg, maar doordeweeks ben ik er gewoon. Het is wel zo dat het weekend voor de meeste mensen de tijd is dat ze samen leuke dingen doen, sociaal, feestjes. Dat ligt bij ons een beetje anders. Maar die balans is nu wel wat beter.” 

Hoe kijk jij naar Tiësto en hoe het hem is vergaan sinds 25 jaar geleden? Hij maakt nog steeds wereldhits. 
“Ja, Tijs is heel goed in het spotten van nieuwe trends en opkomend talent en daar gaat hij dan mee samenwerken. Net als met artiesten uit de pophoek. Ik vind het heel slim hoe hij dat doet. Je ziet niet vaak een nieuwe plaat van Tiësto, maar áls er dan weer een is, werkt hij weer samen met iemand en wordt het een grote hit.”

Dat is ook de kritiek uit de dancewereld: wat doen een David Guetta of Tiësto nu eigenlijk zelf nog aan hun platen?
“Ja kijk, ik heb natuurlijk met Tijs gewerkt, ik weet hoe dat toen ging. Als je samen een plaat maakt, wie is dan de muzikant en wie de producer? Iemand kan ook met ideeën komen, en Tijs wist gewoon heel goed: daar, als we dat stukje nou zo doen? Hij kon echt wel zeggen: Ik denk dat daar even een stukje rust moet komen, dan kun je daarna weer wat anders doen. Dus iedereen heeft een rol, en ik weet dat Guetta ook echt wel dingen zelf kan. Maar ja, die samenwerkingen zijn voor hen ook gewoon heel belangrijk. Zij weten als geen ander hoe de architectuur van een track eruit moet zien en wat werkt om een hit te scoren.”

Jij maakte remixen voor veel grote artiesten zoals U2, Justin Bieber en Nelly Furtado. Heb je hen ook zelf ontmoet, of kreeg je alleen de audiobestanden?
“Dat laatste. Ik kreeg van U2 de audiobestanden van New Year’s Day, wat natuurlijk fantastisch is, want dan hoor je The Edge op de bas los, en de drumpartij. En dan hoor je hoe schots en scheef het eigenlijk is, vergeleken met dance. Maar zo gaaf! En Bono a capella, die net voordat hij begint te zingen zijn keel schraapt, wat gewoon in die opname zit, maar dat hoor je niet in die track. Justin Bieber en Nelly Furtado heb ik niet gesproken, maar Bono belde me op om te zeggen dat hij mijn remix echt heel gaaf vond. Dat was wel heel bijzonder. En toen ik Fire had gedaan met Simon Le Bon, ben ik bij een concert van Duran Duran geweest in New York, en heb ik daar even met de jongens gezeten. Dat was heel leuk.”

Veel mensen kennen je successen, maar zijn er ook wel eens dingen mislukt? Dat je zelf dacht: wat ik nu heb gemaakt is zó fantastisch, en dat het helemaal niet aansloeg?
“Het Blueprint-album. De echte fans vinden het geweldig, maar ik had verwacht dat de scene en de andere mensen er meer op zouden reageren, omdat het een concept is dat nog nooit eerder was gedaan. Blueprint had hetzelfde idee als de rockopera War of the Worlds van Jeff Wayne in de jaren zeventig, maar dan met dancetracks, gebaseerd op een verhaal. Compleet met geluidseffecten, dat je een deur open hoort gaan en de wind hoort waaien. Dat zit er allemaal in. Het was een film zonder beeld. En daar hoor je dan helemaal niks over.”

Hoe ga je dan verder, begin je dan anders aan een volgend album?
“Het probleem was inderdaad om dan, na zoveel jaar, weer terug te komen met een volgend album. Blueprint was één geheel, maar mijn albums daarvoor waren gewoon een verzameling van tracks. Dus eerst hangt alles samen, van het artwork tot het verhaal met de tracks en de lyrics, en dan ga je weer terug naar een normaal album, zo'n verzameling tracks bij elkaar. Daar weer vanaf stappen was wel even schakelen.”

'Ik weet van Armin dat hij altijd heel erg bezig was met nummer 1-dj van de wereld te worden. Maar dat is nooit mijn droom geweest'

Heb je ooit een advies gekregen dat je leven echt veranderde?
“Twee adviezen van twee mensen. De eerste van mijn vader. Ik was vroeger altijd bezig met tape, muziekjes en dingetjes. Hij zei: Als hier helemaal je hart in zit en je kan er je beroep van maken, dan moet je daar vol voor gaan. Toen was ik echt elf of zo. Dat is me altijd bijgebleven. Toen het lekker ging met de muziek en ik nog op school zat, op de mts, was de afweging: moet ik daar nu echt tijd voor vrijmaken, bijvoorbeeld een jaar, zodat ik er echt voor kan gaan? Mijn ouders zeiden: Joh, doe het, je kan altijd nog terug. Daar ben ik ze natuurlijk eeuwig dankbaar voor. De ander was een vriend van mij, Michiel. Die zei een keer tussendoor: Je moet jezelf nooit vergeten te belonen. Als je hard werkt, mag je jezelf daar best een schouderklopje voor geven. Je wil al heel lang die mooie auto hebben en je kan het doen, koop hem! Dat is een testament van al je harde werk. Dat zijn dingen die ik soms een beetje vergeet. Het is werk, werk, werk, maar zo’n aankoop is dan het bewijs van je inzet. Sindsdien beloon ik mezelf meer met dingen die ik graag zou willen.”

En wat zou je nog willen?
“Nou, wij gaan best vaak op reis, maar ik zou nog wel eens een half jaar echt de stekker eruit willen trekken en mooie reizen willen maken met de familie. Als eerste op de lijst staat het noorden, de poolcirkel. Het topje van Scandinavië. Toevallig zag ik dat Armin van Buuren daar net is geweest, dus het is niet origineel meer, maar het stond al een tijdje op mijn lijst, dus dat gaan we zeker nog een keer doen.”

Maar als je zegt een half jaar de stekker eruit, wil je dan een half jaar de wereld over met je gezin?
“Als dat zou lukken. Met de scholen is dat heel lastig, of we moeten nog even wachten tot de kids wat ouder zijn en zelf thuis kunnen blijven. Mijn dochter is bijna zover, maar mijn zoon nog niet, dus het zal nog even moeten wachten.”

Veel dj’s krijgen een burn-out, maar dat heb jij nooit meegemaakt.
“Nee. Een hoop jongens hebben dat inderdaad wel gehad. Ik denk dat die burn-out misschien ook komt doordat ze iets heel erg hard nastreven, wat niet lukt. Ik weet van Armin dat hij altijd heel erg bezig was met nummer één dj van de wereld worden, dat was altijd zijn grote droom. Maar dat is nooit mijn droom geweest. Dus daar zit een verschil. Want als je dat najaagt en je wil alleen maar pieken, man, ik moet er niet aan dénken. Dat is heftig.

Dus ik kan me voorstellen hoe dat eindigt, dat je het gewoon niet kan volhouden, zo lang. En dat had hij. De eeuwige FOMO, fear of missing out. Hij vertelde mij een keer: Ik werd helemaal kriebelig als ik een weekendje thuis zat, wat ik eigenlijk heel lekker had moeten vinden. Maar dan keek ik op Instagram en zag ik andere dj's op een festival staan, en dan dacht ik: waarom  ben ík daar niet bij? Heftig hoor. Gelukkig heb ik dat niet en Armin gelukkig ook niet meer.” 

Want dat is een strijd die je nooit wint.
“Nee, daarom. Dus je moet tegen jezelf kunnen zeggen: tot hier is het genoeg. Dat heb ik altijd wel redelijk in balans weten te houden. Soms is de heel saaie uitspraak ‘less is more’ gewoon echt waar. Voor mij wel in ieder geval. Anders heb je het risico dat je opbrandt. En hoeveel brandstof heb je? Dat is de vraag. Dat is een keuze.”