SPORTCOLUMN: Het Bosz-effect heeft een beperkte houdbaarheidsdatum

Micha Jacobs

Oké, ik kan mijn kont dus niet keren of de voetbalwereld staat op z’n kop. Toen ik twee maanden geleden mijn laptop dichtklapte en bij Hongkong rechtsaf sloeg richting de Filipijnen, kon ik namelijk niet vermoeden dat nu, twee maanden later, Ajax fier aan kop zou gaan in de eredivisie (en waarschijnlijk kampioen gaat worden) en dat Feyenoord tot de beste zestien clubs van Europa zou behoren. Blijkbaar is er niks zo veranderlijk als het Nederlandse voetbal. Wat ik wél had kunnen vermoeden – want het lag er nogal dik bovenop – is dat PSV als een kaartenhuis in elkaar zou storten. Simpelweg omdat dat met elk team van Peter Bosz na de winterstop gebeurt.

Ik zei het je al in oktober 2023. Bosz, een paar maanden eerder begonnen aan zijn eerste seizoen in Eindhoven, denderde met PSV over de Nederlandse velden en walste elke club plat die hij tegenkwam. Dertien gespeeld, dertien gewonnen. PSV was een Formule 1-auto, zei hij destijds zelfverzekerd, maar wel eentje die nooit ‘af’ is. Nogal wiedes dat hij dat zei. “Zou hij beducht zijn voor het feit dat zijn elftallen bijna altijd een vliegende start kennen, maar dat daarna de motor stokt omdat hij standaard vergeet om antivries in zijn elftal te smijten?” schreef ik toen al. Want hoe vaak ging het al mis met de elftallen van Bosz na de winterstop?

Met Borussia Dortmund stond hij na zijn eerste vijf wedstrijden bovenaan, voordat er na de winterstop de klad in kwam en hij na nog geen tweehonderd dagen op straat werd gezet. Bij Bayer Leverkusen en Olympique Lyon ongeveer hetzelfde liedje: sterk starten, zwak eindigen. Ofwel: de magie is al snel verdwenen tussen Bosz en spelers. 

Nu ging dat verhaal vorig seizoen niet helemaal op – PSV werd ‘gewoon’ kampioen – maar deze jaargang wel. De eerste tien wedstrijden van dit seizoen werden nog allemaal gewonnen, bij het ingaan van de winterstop bedroeg de voorsprong op Ajax nog zes punten, maar vier wedstrijden na de winterstop waren de Amsterdammers PSV al voorbij. Als het niet wéér hetzelfde liedje zou zijn, zou ik medelijden met elke PSV’er hebben, meer nog dan ik van nature al heb, maar dit kon iedereen natuurlijk zien aankomen. 

Ik zag dat Bosz Sylvester als tweede naam heeft – Peter Sylvester Bosz – maar ik vrees dat hij geen Sylvester Stallone is in de huid van Rocky Balboa. Rocky kwam namelijk alle klappen te boven, maar Bosz, wiens geroemde Bosz-ball al is omgedoopt tot boksbal, waarschijnlijk niet. En toch heb ik niet met hem te doen, jij?

Edwin Struis

Dat we Peter Bosz niet op één lijn kunnen brengen met Sylvester Stallone, spreekt natuurlijk enorm vóór de man. Die Rocky-films, met al die se- en prequels erachteraan, waren toch niet om aan te gluren? En dat kan je van de meeste wedstrijden van PSV toch niet zeggen, vorig én dit seizoen. Ik heb me kostelijk vermaakt met de Eindhovenaren in de Champions League. Rode Ster, Liverpool, het tweeluik met Juventus; het bracht bij tijd en wijle het beste in Bosz en het elftal naar boven. 

Maar zoals wel vaker gebeurt met modale spelers die een paar keer boven zichzelf uit zijn gestegen, gaan ze geloven dat het vervolgens allemaal vanzelf gaat. Dan vinden ze een halve finale van de KNVB-beker met een bescheiden opponent als Go Ahead Eagles opeens beneden hun stand, en kunnen ze zich niet meer motiveren voor potjes tegen Willem II en FC Utrecht in de eredivisie. 

Ja, op dat moment moet de vakman Bosz opstaan en de troepen op alle mogelijke manieren inspireren en uitdagen. Spreek Noa Lang maar eens aan op z’n maniertjes en die misplaatste promotie van zijn ‘muzikale carrière’ en Jerdy Schouten op zijn bleuheid als was hij weer in dienst van Telstar. En stuur je achterste linie maar eens langs bij Jaap Stam voor een cursus ‘verdedigen doe je zo’.

Mochten de dromerige ogen nog halfdicht zitten, dan was daar gelukkig de eyeopener tegen Arsenal. Het elftal van Mikel Arteta had in de Premier League al twee duels op rij niet gescoord, maar trof in Eindhoven een defensie die je in Engeland niet eens op het vierde niveau treft. Echt, bij Chesterfield of Doncaster Rovers zijn verdedigers beter op elkaar ingespeeld dan bij de regerend kampioen van Nederland. Een onthutsende ontwikkeling. Dan word je gewoon in de hoek gezet door oud-eredivisiespelers als Martin Ødegaard en Jurriën Timber. 

Tja, dan kun je inderdaad maar één conclusie trekken: dat het Bosz-effect een beperkte houdbaarheidsdatum heeft. Zijn manier van voetballen heeft een hongerige groep nodig die van winnen nooit genoeg krijgt en die heeft hij in Eindhoven niet tot zijn beschikking. Het heeft allemaal een iets te hoog Joey Veerman-gehalte. Het moet vooral leuk en gemoedelijk blijven, vooral niet effectief.

Dus ja, je hebt gelijk, als het eenmaal misgaat, komen Bosz-elftallen zo’n dip niet meer te boven. Misschien moet er in zijn geval een speciale Bosz-bepaling in het contract worden opgenomen: ontslag na inzinking.