Hitzanger Wesly Bronkhorst (42): 'Ik ben niet afhankelijk van programma's als Beste Zangers'

Wie is Wesly Bronkhorst?
Wesly Bronkhorst kwam in 1982 in Amsterdam ter wereld. Na een korte loopbaan in de bouw verruilde hij zijn stukadoorstroffel en plamuurmes voor een microfoon. Tijdens zijn 15-jarig artiestenjubileum in 2017 gaf hij een uniek concert in het stijf uitverkochte Concertgebouw van Amsterdam. In 2019 volgde een grote show in een uitverkocht AFAS Live. Overal waar Bronkhorst verschijnt met zijn gulle lach en Jordanese snik in z’n stem, zet hij de tent op z’n kop met zijn eigen repertoire, bestaande uit bijvoorbeeld De lucht was blauw, Kom allemaal maar in m’n armen en natuurlijk Trots op jou. Voor de knoeperd van een hit Amalia kreeg hij zelfs een BUMA-award, een gouden en een platina plaat uitgereikt. Op z’n website meldt Bronkhorst met gepaste trots dat zijn muziek wordt meegezongen door alle lagen van de Nederlandse bevolking, van timmerman tot advocaat. Bronkhorst is vader van dochter Beauèll (15) en zoon Rijk (4). Hij is niet meer samen met hun moeder, maar trouwde vorig jaar met zijn grote liefde Raquel.

Wesly, eerst even over je achternaam: weet je waar die vandaan komt?
“Jazeker. Bronkhorst is een klein plaatsje onder Zutphen, gelegen aan de IJssel in de gemeente Bronckhorst in de provincie Gelderland. Valt je niks tegen, hè? Het heeft historische stadsrechten en dus is Bronkhorst officieel het kleinste stadje van Nederland. Maar wat betreft grootte en uitstraling is dit plaatsje met minder dan tweehonderd bewoners echt wel een dorp, er staat een kerkje en niet veel huizen. Ik ben er weleens geweest omdat ik vanuit mijn achternaam gewoon nieuwsgierig was. Het is heel pittoresk.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Voordat we je huidige successen onder de loep nemen, even een stap terug in de tijd. Je bracht in 2006 je eerste single uit, je was toen 24. Had je in de jaren daarvoor een andere carrière voor ogen?
“Dat klopt, ik werkte in de bouw als stukadoor. Een prachtig mooi vak, maar ook een zwaar beroep. Dat ik die richting koos, heeft met mijn roots te maken. Mijn opa was ook stukadoor. En niet onverdienstelijk, want samen met mijn vader is hij een bedrijf begonnen. Nadat mijn vader een auto-ongeluk kreeg, kon hij dat zware werk niet meer doen. Mijn vader ging administratieve werkzaamheden doen, werk aannemen en afspraken plannen, dus alles achter de schermen. Mijn opa deed het werk. In dat bedrijf ben ik toen ook beland. Dat was een mooie tijd. Ik was toen ook al met muziek bezig. Als jonge jongen draaide ik platen van The Cats en Elvis op mijn kamer. Ik had toen al dromen om later iets in de muziek te gaan doen. Muziek is er altijd geweest in mijn leven.”

'Nancy - de zus van René Froger - vroeg of ze m'n telefoonnummer mocht. De volgende dag belde ze al. Of ik diezelfde avond kon komen optreden'

Ergens heb je de omslag gemaakt van stukadoor naar zanger. Hoe is dat gegaan?
“Daar is eigenlijk René Froger de oorzaak van. Hij gaf een concert in het Circustheater in Scheveningen. Ik denk dat ik een jaar of 18 was. De beide ouders van René leefden nog, Bolle Jan en Mien Froger. Zij zaten precies voor mij op de eerste rij, ik zat achter hen op de tweede rij met een hele groep vrienden en familie. Via een speciaal telefoonnummer dat op een scherm verscheen, kon je in de pauze sms’jes sturen met verzoekjes en de aanleiding daarvan. De groep met wie ik naar het concert was gekomen, heeft een berichtje gestuurd dat ik graag een liedje met René zou willen zingen. Toen Froger na de pauze terugkwam, las hij een paar berichtjes voor en zei hij dat er ook nog iemand in de zaal was die een duet met hem wilde zingen. Hij voegde eraan toe dat iedereen dat wel wilde en dat hij die wens maar even liet zitten. Maar Bolle Jan en Mien bemoeiden zich ermee en zeiden tegen René dat hij best even een uitzondering kon maken en dat die jongen achter hen zat. Dat was ik dus. Toen haalde Froger me op het podium. Daar is de spirit in mij naar boven gekomen om meer met het zingen te gaan doen.”

Weet je nog hoe dat eraan toeging?
“Jawel, het was een medley van bekende nummers van Froger. In eerste instantie hield hij de microfoon voor mijn mond, maar toen hij zich realiseerde ‘deze jongen kan wel zingen’, gaf hij de microfoon gewoon aan mij. Na afloop van Frogers concert kwamen er mensen naar me toe dat ze het te gek vonden wat ik had gedaan. Ook daardoor gebeurde er iets met me. Toen ik later eens met wat vrienden in café Bolle Jan was en een liedje had gezongen, vroeg Nancy - de zus van René - of ze mijn telefoonnummer mocht. Een dag later belde ze me al of ik diezelfde avond kon komen optreden. Vanaf toen is eigenlijk het balletje gaan rollen. Links en rechts ben ik geholpen door mensen uit Amsterdam die ik al kende. Kennissen met grote bedrijven zorgden ervoor dat ik op het Jordaanfestival kon zingen. Op een gegeven moment kwam het besef dat ik ook eigen muziek moest gaan maken. Tijdens een vakantie in Portugal hoorde ik een liedje van een Portugese band. Dat vond ik zo’n leuk nummer, dat ik er een Nederlandse tekst op maakte. Dat werd in 2006 mijn eerste single, De zon die schijnt.”

Jij was stukadoor, jouw collega Robert van Hemert was voorheen schilder, terwijl Wesley Klein aanvankelijk betonstorter was. Herman van Veen zong het al in 1984 in zijn lied Hilversum III: “Van elke steiger klonk een lied.” Zingen en het bouwvak zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden?
“Dat is inderdaad niet toevallig, denk ik. In de bouwwereld is muziek erg belangrijk. Bouwvakkers hebben vaak een radio aanstaan en zingen over het algemeen graag mee met bekende nummers. Nederlandstalige zenders zoals RadioNL, SterrenNL en 100%NL worden volop beluisterd op bouwplaatsen. Iedereen brult lekker mee, het is niet gek dat daar af en toe ook zangtalent tussen zit. Sowieso is het Nederlandstalige genre trouwens ongekend populair momenteel. De jeugd tussen 14 en 21 jaar luistert naar niets anders. Mede daarom ben ik met mijn manager Nina Smit een eigen label begonnen, Bronks. Bij ons kunnen artiesten terecht voor boekingen, management en als label. We bieden een totaalpakket aan diensten, waardoor we de artiesten volledig ondersteunen met behulp van onze jarenlange ervaring in de muziekindustrie. We hebben Joey Nicolay getekend, Delano Duncker en Kelsey Verbrugge. Laatstgenoemde is het neefje van Willy Alberti. Kort geleden heeft Joey Nicolay het nummer Tante uit Texas uitgebracht, wat volgens mij erg hitgevoelig is. Je weet het nooit, fingers crossed, maar volgens mij heeft het hitpotentie. Ik ben benieuwd wat het lied gaat doen, maar als ik zie hoe het nu al wordt meegezongen, heb ik er een goed gevoel over.”

‘Muziekprogramma’s vind ik hartstikke leuk, maar ik ga toch niet in mijn zwembroek met slangen liggen vechten of dat soort gekkigheid?’

Na zeventien jaar zingen kwam jouw gedroomde doorbraak met je hit Amalia. Hoe verklaar je het, dat het nummer pas in 2023 een succes werd nadat je het al een jaar eerder had uitgebracht? 
“In 2018 heeft de single Trots op jou ook al behoorlijk wat gedaan, maar inderdaad zorgde Amalia voor doorslaand succes. Dat is ook meer een kroegnummer en een meezinger. Terwijl Trots op jou denk ik meer heeft bijgedragen aan de populariteit van Nederlandstalige muziek. Dat lied heeft een bepaalde lading, het staat volgens mij in de top 5 van meest gedraaide nummers op begrafenissen en mensen zingen het nog steeds van begin tot eind mee. Maar goed, je vroeg naar Amalia. Het nummer is een jaar na uitbrengen opgepikt door Radio 538, eigenlijk heeft Yves Berendse iets soortgelijks meegemaakt met zijn nummer Terug in de tijd. Voor mij pakte het erg goed uit, want een hit is magisch. Iedereen wil je hebben. Ineens moesten we soms nee verkopen omdat de agenda gewoon vol zat. Dan moet je ook professioneel kunnen schakelen, de gage van optredens mag dan omhoog. Er komt van alles los als je een hit scoort. De grote radiozenders gingen me draaien en bij live optredens moet je zo’n hit minstens twee keer zingen. Meer dan anders word je herkend op straat. Mijn carrière heeft een boost gekregen van heb ik jou daar. Het leuke aan deze beide nummers is dat ik ze zelf heb geschreven en bedacht.”

Is door het succes van jouw twee hits ook de vriendschap met Wesley Sneijder ontstaan?
“Dat contact gaat al langer terug. Wesley trouwde in 2010 met Yolanthe en toen heb ik het openingsnummer op hun huwelijk gezongen. Sindsdien is het een goede gabber van me. Vorig jaar zijn we samen de studio ingedoken voor het EK-nummer Ik ben net als jij. We lopen de deur niet bij elkaar plat en bellen elkaar ook niet elke week, maar als we elkaar zien, is het goed. Dan is het lachen, gieren, brullen. Het klikt gewoon goed. Hij heeft een leuke humor en hij is erg ad rem. Richting zijn fans is hij erg vriendelijk, hij gaat altijd met ze op de foto als het hem wordt gevraagd. Wesley is gewoon een lief mens.”

Mooi hoe je over je vriend Wesley praat. Hoe zouden mensen naar jou kijken? Wat voor imago heb je?
“Poeh, dat zou je eigenlijk aan al die anderen moeten vragen natuurlijk. Hoe kijken mensen naar mij? Ik doe 150-200 boekingen per jaar, ik raak de mensen met gevoelige muziek, maar ook met feestnummers. Overal waar ik kom, is men enthousiast. Ik heb vorig jaar mijn eerste clubtour gedaan; sommige bezoekers zijn twee of drie keer geweest. Mensen zien denk ik wel dat ik niet stilzit. Bijna dagelijks ben ik in de studio: aan het schrijven, aan het opnemen, die andere jongens aan het begeleiden. Andere artiesten helpen vanuit ons label Bronks, vind ik heel leuk om te doen naast het ontwikkelen en uitbrengen van mijn eigen repertoire. Januari en februari zijn niet de drukste maanden, dus we hebben de tijd nuttig besteed om leuke samenwerkingen aan te gaan en flink wat nieuwe muziek klaar te zetten. Ook ga ik meedoen aan Het Holland Huis, het nieuwe muziekprogramma dat Roxeanne Hazes voor SBS6 gaat presenteren. Kortom, er komt veel leuks aan.”

Is tv belangrijk voor je?
“Televisie is een mooi platform om jezelf als artiest te kunnen laten zien. Ze zouden eigenlijk nog wel wat meer kunnen doen met Nederlandstalige muziek. Gelukkig gaat SBS dat nu wel doen.”

Je hebt nog niet meegedaan aan Beste zangers. Zou dat iets voor je zijn?
“Dat is een prachtig programma waarin je kunt laten zien wat je kan. Ik ben er niet zo mee bezig, maar het zou leuk zijn als ik word gevraagd. Als ze me niet vragen, vind ik het ook goed. Dat klinkt misschien blasé, maar ik bedoel meer dat ik er niet van afhankelijk ben. Ik heb weleens van collega’s gehoord dat er voor hen flink wat loskwam na hun deelname aan Beste zangers. Wat dat betreft ben ik wel benieuwd.”

En tv-programma’s als Expeditie Robinson, Wie is de mol? en De alleskunner vips dan?
“Nee. Dat soort dingen doe ik niet.”

Ben je er weleens voor gevraagd?
“Jawel. Maar dan zeg ik nee.”

Waarom?
“Ik wil dicht bij mezelf blijven. Als ik bij voorbaat al weet dat het niks is of dat ik het niet leuk vind, moet ik het niet doen. Wat heeft het dan voor zin? Die programma's hebben bovendien ook niets met zingen te maken. Muziekprogramma’s of interviews over muziek vind ik hartstikke leuk, maar ik ga toch niet in mijn zwembroek met slangen liggen vechten of dat soort gekkigheid? Dat is helemaal niks voor mij, man.”

Inherent aan je deelname aan tv-programma’s en bekend zijn als zanger, is de interesse van de media in je privéleven. Wat vind je daarvan?
“Tja, dat hoort erbij. Ik heb er nooit heel moeilijk over gedaan. Natuurlijk zijn er wel dingen die je echt privé houdt. Dingen over exen en zo.”

‘Ik vrat van alles en nog wat uit in de stad; zo liepen er weleens wat relaties door elkaar heen en er zat ook weleens een scheve schaats bij’

En dingen over verhuizen?
“Oei, jullie zijn goed geïnformeerd. Inderdaad heb ik mijn huis in Loosdrecht te koop gezet en hebben we iets anders gekocht in Breukeleveen. Prachtige omgeving, de plek is buitengewoon mooi. De reeën staan bij ons achter in de tuin. Er moet nog een hoop worden gedaan, we gaan het één en ander verbouwen. Er komt onder meer een rieten kap op. We wonen straks aan het water midden in de natuur.”

Is de verhuizing een gevolg van je groeiende carrière?
“Laat me het zo zeggen: doordat het allemaal voor de wind gaat, kunnen we deze stap maken. Anders konden we dit nooit doen. Ik ben iedereen er bijzonder dankbaar voor.”

Hoe is jouw contact met de roddelbladen?
“Volgens mij wel goed. Om een voorbeeld te noemen, de showbizzverslaggever Edwin Bredius van weekblad Privé beschouw ik als een vriend. Ik heb goed contact met hem en hij heeft al heel veel over me geschreven. Als er iets is, is hij vaak de eerste die ik het laat weten. Het is een man naar mijn hart, een fijne vent.”

Maar wat vind je er nou van, dat men geïnteresseerd is in wat er zich bij jou thuis afspeelt? Als stukadoor hoefde je niet over je liefdesbreuken, je kinderen en je huwelijk te praten…
“Ik begrijp nog steeds goed dat het erbij hoort. Als je kop een beetje boven het maaiveld uitsteekt en je bent een beetje bekend, vind ik het logisch dat ze meer over je willen weten. Het privéleven van iemand vindt men natuurlijk helemaal spannend.”

Is er weleens iets vervelends over je geschreven?
“In het begin van mijn carrière was ik natuurlijk een jonge hond en ik vond alle aandacht wel heel spannend. Ik vrat van alles en nog wat uit in de stad; zo liepen er weleens wat relaties door elkaar heen en er zat ook weleens een scheve schaats bij. Ik had een turbulent liefdesleven, hou het daar maar op. Dat kwam toen een beetje onder de loep te liggen.”

Hoe bepaal je wat je wel en niet vertelt in interviews?
“Dat heb ik altijd een beetje op gevoel gedaan. Over exen zwijg ik. Soms kun je om bepaalde dingen niet heen, als er vanaf de andere kant dingen worden geroepen. Dan moet je wel antwoord geven. Als jullie nu iets zouden willen weten over mijn privéleven, dan zou ik zeggen dat ik momenteel ontzettend gelukkig in het leven sta. Sterker nog: ik ben gelukkiger dan ooit. Het was eind februari precies een jaar geleden dat ik ben getrouwd met mijn grote liefde Raquel. Uit het leven dat tot nu toe achter me ligt, heb ik alles weten te halen wat erin zat. Het gaat goed met mijn kinderen, met mijn broer heb ik een goede band, mijn vader en moeder zijn gelukkig nog gezond en we gaan met z’n allen op vakantie omdat mijn vader dit jaar 70 wordt. Ik ben gezegend met mijn leventje.”