Cold case: wat is er gebeurd met hartsvriendinnen Angelique (18) en Mirjam (25)? 

Elke keer als Louis Hendrix langs het kruispunt rijdt waar hij zijn zus Angelique het laatste heeft gezien, wijst hij er mensen in zijn auto op. “Dit is de plek waar ik mijn zus voor het laatst heb gezien.”

Het is de kruising van de Scholtis van de Hardtstraat en de Heerstraat in Stein, waar Louis’ 18-jarige zus Angelique rond het middaguur van 13 juli 1990 vermist raakt. Het is bij hun huis, een flat aan het kruispunt, en ze zijn dan op de fiets op zoek geweest naar hun moeder, Maria. ‘Louike’ wordt door zijn zus thuis weer afgezet. Ze vertelt hem dat ze naar een vriendin gaat, voordat ze wegfietst en voor altijd uit zijn leven verdwijnt. 

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Ruim dertig jaar later is Louis nog steeds bezig met de verdwijning van Angelique, die inmiddels is uitgegroeid tot een dik politiedossier, met veel aandacht en optredens van hem in de media. Het beheerst zijn leven. Hij deelt dit op social media: “Er gaat geen seconde voorbij of ik denk aan haar. Het vreet aan me. Als kleine jongen kon ik altijd terugvallen op Angelique. Ze was behalve mijn zus ook een soort moeder voor me. Met problemen ging ik naar haar. Die steun is veel te vroeg weggevallen.”

Probleemgezin

Louis weet wel waar zijn acht jaar oudere zus – 1,70 meter, een fors postuur, met lang blond haar en blauwe ogen – op die dramatische dag van haar vermissing naartoe reed, gekleed in een geblokte, kleurige bermuda-broek, op een groene damesfiets met wit mandje. Naar een vriendin in Elsloo, zo had ze hem laten weten. Daar zou ze alleen nooit zijn aangekomen.

De politie laat jarenlang enorme steken vallen in het onderzoek naar de verdwijning van Angelique. Op de melding van de moeder van Angelique, dezelfde nacht nog, dat haar dochter niet thuis is gekomen, waarbij ze ook een foto van haar laat zien en een signalement doorgeeft, reageert de politie lauwtjes. Angelique staat onder toezicht van een gezinsvoogd. Omdat ze kennelijk uit een probleemgezin komt, gaat de politie ervan uit dat ze is weggelopen. Ook omdat de dienders te horen hebben gekregen dat er voor de verdwijning van Angelique een ruzie in de familie heeft plaatsgevonden. De ouders van Angelique zijn niet meer bij elkaar. 

Angelique zat in die periode op een school voor moeilijk lerende kinderen, in Geleen, en ze liep stage bij een drukkerij. Ze werd omschreven als een sociaal en energiek persoon.

Het is in de huidige tijd bijna niet voor te stellen, maar pas een maand na de vermissing van Angelique komt de politie in actie. Ze doet een oproep naar haar verdwijning in de media, maar daar komt weinig reactie op. De politie laat het Limburgs Dagblad op 14 augustus 1990 weten dat ze vooralsnog niet uitgaat van een misdrijf, maar vermoedt dat het meisje van huis is weggelopen. “De moeder van Angelique kreeg in die tijd keer op keer te horen dat haar dochter vandaag of morgen wel weer zou terugkeren,” aldus de krant jaren later. 

Zelfs tot maanden na Angeliques verdwijning wordt er geen onderzoek verricht. Terwijl niets erop wees dat Angelique zou zijn weggelopen. Ze had geen extra kleding bij zich, en ze nam nadat ze werd vermist geen geld op van haar bankrekening. Ook werd haar fiets nergens teruggevonden.

Gevonden schedel

Tien maanden na de verdwijning van Angelique doen een vader en zijn twee zoons een lugubere ontdekking tijdens het kikkervisjes vangen in een natuurgebiedje aan de Belgische zijde van de Maas. Op 20 mei 1991 vinden ze een menselijke schedel. 

Op de kaart is de vindplaats van de schedel slechts drie kilometer verwijderd van de plek waar Angelique voor het laatst is gezien, in Stein, aan de andere kant van de rivier. Maar informatie over de vondst aan de andere kant van de grens dringt kennelijk niet door tot het Limburgse opsporingsapparaat. Want op 13 februari 1992 meldt adjudant Eppink van de Steinder politie dat zij nog ‘geen enkel idee’ heeft waar Angelique is. Wel is men er eindelijk van overtuigd dat er wat met haar is gebeurd. “Aanvankelijk hadden we onze twijfels, maar inmiddels zijn die wel verdwenen.” 

Dat is anderhalf jaar na haar verdwijning. 

Achter de kerk

De verdwijning van Angelique wordt ook in de jaren hierna niet opgelost, en er valt jarenlang een pijnlijke stilte rond haar zaak. Bij het uitblijven van aanwijzingen in de zaak vragen de ouders van Angelique een rechter in 1997 het zogenaamde ‘rechtsvermoeden van overlijden’ uit te spreken, om zo in ieder geval enige gemoedsrust te kunnen krijgen over de verdwijning van hun kind. 

In januari 1998 plaatst een gebeurtenis haar vermissing in een nieuw daglicht. Dan vinden spelende kinderen tussen de braamstruiken, op een braakliggend terrein achter de Martinuskerk en bij de haven van Stein, een schedel en beenderen. Ze blijken afkomstig van Mirjam Verboort, die twee jaar eerder op 25-jarige leeftijd vermist is geraakt. Achter dezelfde kerk werd destijds al haar auto gevonden. Maar van haar is dan geen spoor. Forensisch onderzoekers kunnen de doodsoorzaak van Mirjam niet vaststellen, maar sluiten een misdrijf niet uit. 

En daar lijkt ook wel een duidelijke aanwijzing voor, in de vorm van een connectie met de zaak van Angelique. Mirjam was namelijk de vriendin naar wie Angelique op weg zou zijn geweest op de dag in 1990 dat zij vermist raakte. Mirjam woonde op zo’n negen minuten fietsen van het huis van Angelique, in de Doctor Poelsstraat, in Elsloo. 

Tot maanden na Angeliques verdwijning wordt geen onderzoek verricht. Terwijl het meisje geen extra kleding bij zich had en geen geld opnam van haar bankrekening

DNA-match

Het verband tussen de twee zaken wordt nog duidelijker als aan het licht komt dat Mirjam op het moment van haar verdwijning al een paar jaar een opmerkelijke relatie heeft: met de maar liefst veertig jaar oudere oom van Angelique. Ze had zelfs een kind van hem. 

In de krant vertelt de zus van de omgebrachte Mirjam Verboort in die jaren iets opvallends. Ze geeft aan dat ze weleens bij Mirjam naar de verdwijning van Angelique informeerde: “Maar dan reageerde Mirjam vreemd en zei ze dat we niet zulke domme vragen moesten stellen. Het leek alsof ze meer wist.”

Ondanks het schijnbare verband tussen de zaken komt de recherche eind jaren negentig in het onderzoek niet verder. De politie stelt dat ze destijds nog niet had ontdekt dat Mirjam de vriendin was naar wie ze in 1991 op weg was. Het heeft wellicht ook te maken het feit dat Angelique in die tijd nog steeds als vermist staat geregistreerd en het niet duidelijk is wat er met haar is gebeurd. Het zal nog tot het jaar 2024 duren voordat een DNA-monster van de in 1991 in België gevonden schedel met dat van de familie van Angelique matcht. 

Gerucht over België

Hoe kan het dat het zo lang heeft geduurd voor duidelijk werd dat de gevonden schedel aan Angelique toebehoorde? De Belgische politie komt met de verklaring dat in de jaren 90 alleen signalementen werden uitgewisseld met de Nederlandse politie, zoals kleding en lichaamskenmerken. Maar omdat het alleen om een schedel ging, was er niets over gemeld. Zo bleef het macabere spoor van Angelique lange tijd onontdekt. 

Pas in 2012 werd de schedel van Angelique op DNA onderzocht door de Belgische justitie. In 2014 werd er in Nederland DNA-materiaal afgenomen van haar nabestaanden. Maar dat leidde nog niet tot een match in de DNA-databank voor Vermiste Personen van het Nederlandse Forensisch Instituut (NFI), en ook niet tot een voltreffer in I-Familia, de DNA-databank van Interpol. 

'Mirjam reageerde vreemd als we naar Angeliques verdwijning vroegen. Ze zei dat we niet zulke domme vragen moesten stellen'

Pas als de Belgische wetgeving in maart 2024 zo wordt aangepast dat ook de DNA-profielen uit dat land kunnen worden ingevoerd in de databank van Interpol, volgt er een match van het DNA van Angelique met dat van haar nabestaanden. 

Die ontdekking is een opluchting voor de familie, maar ook verdrietig nieuws. Er kon nu weliswaar gerouwd worden, maar het was ook het definitieve bewijs dat hun dochter en zus niet meer terug zou keren. Lange tijd ging het gerucht dat Angelique nog in leven was en in België zou wonen. Louis Hendrix hoopte stilletjes dat als zijn ouders kwamen te overlijden zijn zus weer zou verschijnen, zodat hij met haar verder kon leven.

Hoewel de match met Angeliques DNA pas in de eeuw na haar vermissing plaatsvond, sprak de Nederlandse politie van een succes. Het was om te beginnen de eerste keer dat er een match was in I-Familia, voor zowel de Nederlandse als Belgische politie. De match was voor de politie in ieder geval een doorbraak in het onderzoek. Ze kondigde nieuw sporenonderzoek aan bij de vindplaats van de schedel. 

Duikers

Eind oktober vorig jaar is het de Belgische politie die op verzoek van Nederland onderzoek doet aan de bedding van de Maas, op de plek waar Angeliques schedel werd gevonden. Duikers gaan het water in, op zoek naar sporen. Er worden ook graafmachines ingezet. Het levert allemaal niets op. 

Wel vermoedt de politie dat Angelique ergens anders om het leven is gebracht, en dat haar resten naar het natuurgebied moeten zijn gebracht. Het is namelijk een locatie waar zij volgens haar familie nooit kwam. 

Begin november vorig jaar looft Nederlandse Openbaar Ministerie een beloning uit van 30.000 euro voor de tip die leidt tot oplossing van de zaak van Angelique. Daarop komen twaalf reacties binnen. Maar die leveren geen bruikbare informatie op. Daarom komt de Nederlandse politie een paar weken later met een live-uitzending van Opsporing Verzocht vanuit het stadhuis van Stein, en plaatst ze een mobiele post waar mensen informatie over de zaak kunnen delen. Daarop komen vijftig tips binnen, waarvan de politie aangeeft dat er een paar tussen zitten die het rechercheren waard zijn. 

Ook de Peter R. de Vries Foundation heeft inmiddels een beloning van 100.000 euro uitgeloofd voor de voor tip die leidt tot de definitieve veroordeling van de dader.

Onmenselijk

Maar nog altijd blijft succes in de zaak uit. De politie komt wel met meer excuses voor het falende politieonderzoek in de jaren negentig. Ze geeft aan dat de verhalen over de laatste bewegingen van Angelique, nadat ze afscheid van haar broertje Louis nam op de bewuste dag in 1990, zouden hebben verschild. Ze kon destijds daarom de connectie tussen de vermissing van de twee jonge vrouwen niet maken. Dit terwijl de twee meiden worden omschreven als hartsvriendinnen van elkaar. Ook zegt de politie dat er destijds geen aanleiding was om in de auto van Mirjam sporenonderzoek te doen. 

Wel zou de oom van Angelique even als verdachte zijn aangemerkt in de zaak van Mirjam, meldt de website Femke Fataal na navraag bij de politie. Maar deze man was volgens de politie onschuldig, en kreeg later zelfs een schadevergoeding uitgekeerd. Inmiddels is hij overleden. Het is saillant, want Louis heeft in het verleden laten weten dat zijn zus wel eens in een caravan van ‘een familielid’ was geweest, van waaruit hij haar hoorde schreeuwen. Er moesten haar daar volgens hem vreselijke dingen zijn aangedaan. Was dit de caravan van de bewuste oom?

In Opsporing Verzocht wordt tenslotte nog de vraag gesteld of het publiek iets weet van een gerucht dat Angelique en Mirjam samen naar Geleen zouden fietsen. En of Angelique wellicht een ruzie of conflict met iemand zou hebben gehad. Zelfs als de dader zou zijn overleden, wil de politie nog weten wie het kan zijn geweest en vraagt ze het publiek te reageren. 

Dan volgt nog een andere bizarre teleurstelling voor de familie van Angelique. Justitie in België blijkt inmiddels de schedel van Angelique te hebben vernietigd, omdat dit in het buurland volgens protocol na dertig jaar standaard gebeurt. Het is de zoveelste pijnlijke tegenvaller in de zaak. Louis Hendrix noemt het ‘onmenselijk’ tegenover De Limburger. “We hadden dit nodig om het rouwproces compleet te maken. Dat gaat nog steeds niet, als we geen afscheid kunnen nemen.”

De vader van Angelique, Pie Hendrix, heeft jarenlang geprobeerd te achterhalen wat er met Angelique is gebeurd. In 2014 verschijnt hij nog in een uitzending van TROS Vermist. Hij doet daar een opmerkelijk uitspraak, door zijn tranen heen. Angelique zou op zeker moment eens hebben gezegd dat ze ‘foute dingen’ ging doen. “Ze heeft me nooit verteld wat ze daarmee bedoelde,” zegt vader Hendrix in de uitzending. Daar is tot op de dag van vandaag ook geen antwoord op gekomen.

Zijn zoon Louis Hendrix laat weten dat zijn vader op het moment verzorgd moet worden, en hij niet lang meer te leven heeft. Op Facebook deed hij daarom een emotionele oproep: 

“Wij als familie zouden toch graag willen weten waar ze is, of in het ergste geval haar lichaam, als ze om het leven zou zijn gebracht. We missen Angelique elke dag. En omdat beide ouders al hoogbejaard zijn en dement, zou ik als broer van Angelique het toch nog graag opgelost willen zien, voordat beide ouders het graf in gaan, zonder te weten waar hun dochter is gebleven. Delen is lief!!”

In november 2024 werd bekend dat de gevonden schedel inderdaad van Angelique is. Maar nog steeds is niet duidelijk hoe zij aan haar einde is gekomen en wie de dader was. Datzelfde geldt voor de dood van Mirjam. Louis stelt het momenteel te zwaar te hebben met de verzorging van zijn vader, waarmee het volgens hem niet zo goed gaat.

‘Dader kiest plek voor achterlaten lichamen niet toevallig’

Jasper van der Kemp is criminoloog en cold case-onderzoeker aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. Hij stelt vast dat het feit dat Angelique en Mirjam elkaar kenden, een belangrijk punt moet zijn in het politieonderzoek: “Het is misschien toeval, maar tegelijk wil je vaststellen of dat zo is, en of er een link is met één dader.”

Ook het feit dat de lichamelijke resten van de vrouwen in de regio gevonden zijn op plekken die niet ver van elkaar liggen, noemt hij een belangrijk aanknopingspunt. Vooral vanwege de vraag wie er als de mogelijke dader die locaties goed kende. “Als het over het achterlaten van lichamen gaat, kun je verwachten dat de dader lokale kennis heeft en zulke plekken niet helemaal toevallig kiest. Is daar in het politieonderzoek wel gericht naar gekeken?”

De zaak laat volgens de criminoloog ook zien hoe makkelijk er soms nog wordt gedacht over vermissingen van jongeren: “Hoewel zij wel vaker van huis weglopen, is het risico elke keer weer groot dat het misloopt.”

In het geval van Angelique ziet hij de verontrustende signalen: “Ze is niet vrijwillig weggelopen, want in dat geval had ze bijvoorbeeld extra kleding meegenomen, en was ze later wel weer ergens opgedoken. Het is een trieste zaak, waarvan je hoopt dat de aandacht ervoor tips oplevert die ergens toe leiden.”

‘Geruchten over misbruik’

Strafrechtadvocaat Esther Vroegh ondersteunt Angeliques familie in de vermissingszaak. Ze heeft af en toe contact met justitie over het dossier. “Het is nog steeds hopen dat er iemand naar buiten komt met doorslaggevende informatie. Bijvoorbeeld over de inmiddels overleden oom van de kwetsbare Angelique, bij wie zij volgens Louis wel eens op bezoek ging en volgens hem werd mishandeld. Er zijn veel geruchten over misbruik die maar niet verder concreet worden, waardoor de dood van Angelique niet makkelijk kan worden verklaard. Het zou kunnen dat er een relatie is tussen de dood van Angelique en Mirjam, omdat ze vriendinnen waren, en omdat Mirjam een relatie met de veel oudere oom van Angelique had. Zolang er geen overige resten van het stoffelijk overschot van Angelique worden gevonden, wordt het wel heel lastig om verder te rechercheren in deze gedateerde zaak. Er is namelijk niets bekend over de mogelijke doodsoorzaak, eventuele mishandelingen en bijvoorbeeld of zij zwanger was, of is geweest. Dat laatste zou natuurlijk ook weer een mogelijk daderspoor kunnen opleveren.”