Ernest Louwes wil nieuw DNA-onderzoek in Deventer moordzaak

Hoewel hij zijn 12-jarige celstraf al heeft uitgezeten, wil hij via nieuw DNA-onderzoek aantonen dat hij onterecht is veroordeeld. Zijn advocaten, Geert-Jan en Carry Knoops, voeren een kort geding om toegang te krijgen tot nieuw forensisch onderzoek, omdat zij menen dat cruciaal bewijsmateriaal nooit goed is onderzocht.

De moordzaak en veroordeling

De 60-jarige Jacqueline Wittenberg werd op 23 september 1999 in haar woning in Deventer gewurgd en neergestoken. Louwes, haar belastingadviseur en executeur-testamentair, werd aanvankelijk vrijgesproken wegens gebrek aan direct bewijs.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In hoger beroep werd hij echter alsnog veroordeeld, grotendeels op basis van DNA-sporen op de blouse van het slachtoffer en telefoondata die achteraf onjuist bleken te zijn geïnterpreteerd. Louwes heeft altijd volgehouden dat hij onschuldig is.

Nieuw DNA-onderzoek als laatste kans?

De verdediging wil dat nagelvuil en bloeddruppels op de blouse van Wittenberg opnieuw worden onderzocht met geavanceerde forensische technieken. Dit onderzoek zou mogelijk nieuw bewijs kunnen opleveren dat Louwes' onschuld aantoont.

De Staat stelt echter dat zijn advocaten een herzieningsverzoek bij de Hoge Raad moeten indienen in plaats van via een kort geding forensisch onderzoek af te dwingen. Volgens de Telegraaf noemt Advocaat Knoops het "een schande" dat Louwes moet smeken om toegang tot onderzoek dat volgens hem al lang had moeten plaatsvinden.

Twijfels en controverses

De zaak blijft een van de meest omstreden strafzaken in Nederland. Opiniepeiler Maurice de Hond heeft jarenlang betoogd dat niet Louwes, maar een andere man – een klusjesman die in de buurt van het slachtoffer woonde – de ware dader zou kunnen zijn. Justitie heeft deze theorie nooit serieus onderzocht. Deskundigen blijven bovendien vraagtekens zetten bij de bewijsvoering en de wijze waarop justitie destijds met het DNA-bewijs is omgegaan.

Een extra zorgpunt is de mogelijke vernietiging van DNA-materiaal. In eerdere zaken zijn forensische monsters vernietigd, waardoor heronderzoek onmogelijk werd. Louwes' advocaten vrezen dat dit ook in zijn zaak kan gebeuren. Voorlopig lijkt dit niet het geval, aangezien het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) een bewaartermijn van vijftig jaar hanteert.

Wat nu?

Binnen twee weken volgt de uitspraak over het kort geding. Als het wordt afgewezen blijft voor Louwes alleen de optie over om een formeel herzieningsverzoek in te dienen, wat een langdurig proces is. Zijn verdediging waarschuwt dat DNA-monsters in de tussentijd kunnen degraderen, waardoor de kans op nieuw bewijs kleiner wordt.