Lian (31) hakte haar moeder (64) in stukken en stopte haar weg in plastic containers

Panama City kent chique villawijken en straatarme sloppenwijken. Voor ‘Juan Modaal’ zijn er wooncomplexen als Parque del Este met betaalbare appartementjes in uniforme woontorens. Op de vierde verdieping van blok H woont de gepensioneerde lerares Maricel Edith De León (64). Sinds de lockdowns heeft ze gezelschap van haar dochter Lian (31).

Maricel staat bekend als rustig, maar sociaal. De voormalig juffrouw natuur- en scheikunde geeft nog regelmatig bijles en is altijd in voor een praatje. Maar op 19 mei 2020 valt het de buurtjes op dat ze haar al een paar dagen niet hebben gezien. Bovendien komt er een ondragelijke stank uit haar woning.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wanneer de beheerder van het complex die dinsdag aanklopt bij 4C, doet dochter Lian open. Met een ontwapenende glimlach verontschuldigt ze zich voor de stank. “Het toilet zit al dagen verstopt,” verklaart ze. De huisbaas en een behulpzame buurman bieden aan om het euvel te verhelpen, maar Lian houdt het gezelschap met een smoesje buiten de deur. Omdat de beheerder behalve een penetrante putlucht ook de nodige onraad ruikt, belt hij gelijk met de politie.

Een paar minuten later is de hermandad ter plaatse. Omdat Lian weigert open te doen, trappen ze de voordeur in. Ondanks de stank oogt het flatje smetteloos schoon. Volgens de beveiligers die, zeker tijdens de lockdowns, alle bezoekers nauwkeurig bijhouden, zijn zowel Maricel als Lian thuis. Maar van de moeder is geen spoor te bekennen. Volgens Lian is ze ‘er even tussenuit’.

Wanneer de speurders hun neus volgen, komen ze uit bij twee grote plastic containers in de slaapkamer. Na enig aarzelen tillen ze de deksels op. Wat volgt is de gruwelijke aanblik van stukken rottend mensenvlees. Maricel is terecht… 

Terwijl rechercheurs met luminol de weggepoetste bloedvlekken tevoorschijn toveren, voeren de agenten Lian geboeid af naar het bureau. 

Wiskundeknobbel

Alles wijst op het ondenkbare, namelijk dat Lian koelbloedig haar moeder heeft vermoord en in stukken heeft gehakt. Lians vingerafdrukken zitten op de hamer en de messen die voor de ‘klus’ zijn gebruikt. Alle dna-sporen in de woning behoren toe aan de twee bewoonsters. Buren hebben dat weekend alleen Lian het appartement zien betreden. Moeder Maricel is sinds zaterdagochtend niet meer gezien.

Wanneer de speurders hun neus volgen, komen ze uit bij twee grote plastic containers in de slaapkamer. Wat volgt is de gruwelijke aanblik van stukken rottend mensenvlees

Die dag hoorden omwonenden iemand ‘Help!’ roepen en zij hoorden timmergeluiden, alsof er een verbouwing gaande was in 4C. Uit de lijkschouwing blijkt dat het slachtoffer ‘zorgvuldig’ in ‘minstens twintig stukken’ is gesneden. Wanneer de pathologen de macabere puzzel leggen, blijkt het lichaam nog ‘compleet’ te zijn. Maricel is omgebracht met ‘meerdere messteken in de borststreek’, waarvan er een haar longen heeft doorboord. 

Op het eerste gezicht voldoet Lian niet aan het stereotiepe beeld van iemand die zoiets kan doen. Zij en haar twee broers hebben een gelukkige jeugd gehad. Kennissen komen superlatieven te kort om haar zachtaardige karakter te omschrijven. Lian gaat graag naar de bios, speelt in een rockbandje en houdt van fietsen. Bovenal staat ze bekend als een ‘briljante leerling’ met een talen- en wiskundeknobbel die cum laude is afgestudeerd in industriële vormgeving.

Lians laatste bericht op Facebook, een maand voor de moord, klinkt haast ironisch: “Waarom pijnigen we elkaar  wanneer we boosheid ervaren? Waarom houden we niet liever onze woede onder bedwang?” Daaronder staat een bericht over haar favoriete serie How to get away with murder. Probeert ze net als in deze serie weg te komen met de ‘ideale moord’? 

Demonen 

Wanneer de onderzoekers dieper graven, blijkt dat Lian heel wat verbergt achter die glimlach. Anderhalf jaar eerder is ze opgenomen in een afkickkliniek om ‘tegen haar demonen te vechten’, zoals haar broers het noemen. Een oud-collega onthult dat Lian is ontslagen nadat ze in een impulsieve bui een bedrijfsauto heeft gestolen.

Ook blijkt dat ze na de scheiding van haar ouders bij haar vader heeft gewoond totdat hij haar op straat gooit, nadat ze, voor de zoveelste keer, geld heeft gestolen om drugs te kopen. Zo belandt ze in maart 2020 bij haar moeder. Vanaf het begin zijn er explosieve ruzies, vooral wanneer Maricel dreigt Lian te laten opnemen.

Vlak voor de moord escaleert het. Nadat Lian haar bont en blauw heeft geslagen, bekent Maricel aan een vriendin: “Ik vrees voor mijn leven.”

Tijdens het politieverhoor ontkent Lian alles. Laat staan dat ze iets laat doorschemeren van een motief. Ondanks dat gerechtelijke psychiaters Lian uitgebreid door de mangel halen, vinden ze geen psychische aandoeningen ‘die haar vrijwaren van wettelijke verantwoordelijkheid’. Oftewel: Lian is toerekeningsvatbaar. 

Ratten

Op 12 november 2024 begint dan eindelijk het proces voor de rechtbank in Panama City. De betrokkenen hebben lang moeten wachten maar nu het zover is, gaat het razendsnel. Aan het einde van de derde zittingsdag is de uitspraak. De juryleden, vier vrouwen en drie mannen, hebben minder dan een half uur nodig voor hun oordeel: “Schuldig!” Twee weken later vonnist de rechter Lian, conform de eis, tot dertig jaar cel.

In Panama is dat mogelijk een zwaarder vonnis dan de doodstraf. In 2023 zijn een brief en een video uitgelekt over de ‘inhumane’ omstandigheden in ‘La Máxima’, de beruchte vrouwengevangenis waar Lian opgesloten zit. Uit de correspondentie blijkt dat de medegedetineerden bang zijn voor haar.

Lian zit alleen in een smerige, bedompte cel vol ratten en doet haar behoefte in een gat in de vloer. In de uitgelekte video verschijnt Lian vluchtig in beeld, zittend op een metalen bed zonder matras. “Hier hebben we Lian, de meid die haar moeder vermoord heeft,” zegt de vrouw die de geheime opnames maakt. “Ze krijgt geen psychische hulp en wast zichzelf nooit.”

De andere gevangenen zullen moeten wennen aan de stank… 

Moord in Panama

In 2023 zijn 556 moorden geregistreerd in Panama, wat neerkomt op een moordcijfer van 12,4 per 100.000. Het is hoger dan het Europese gemiddelde, maar beduidend lager dan in de omringende landen. Dit is opvallend gezien de rol van Panama, met het door Trump begeerde kanaal, in de georganiseerde misdaad en mensenhandel.