/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F02%2FpqAzDWr1fgfyKq1738754068.jpg)
Flavius Josephus, een Romeins-Joodse geschiedschrijver, schreef in 75 n.Chr. zijn magnum opus, De Joodse oorlog, over de Joodse opstand tegen de Romeinse bezetters in die periode. Halverwege dit historische werk wordt de lezer getrakteerd op een - zacht uitgedrukt - opmerkelijke passage: hoe een Romeinse ruft zou hebben geleid tot de dood van 10.000 mensen.
Deze scheet, voor zover bekend de dodelijkste in de geschiedenis, ontsnapte tijdens een Pesachviering in 44 v.Chr, toen een Romeinse soldaat zijn broek voor een groepje Joden liet zakken en, bij wijze van provocatie, een bout van heb ik jou daar produceerde. En provocerend was het. De stinkerd was voor de Joden, die al jaren gebukt gingen onder het juk van vervelende Romeinen, de spreekwoordelijke druppel. Na de scheet vielen zij massaal hun bezetters aan, waarbij tientallen Romeinse soldaten stierven in een stenenregen. De Romeinse troepen kozen daarop het hazenpad, maar alleen om niet veel later in groteren getale terug te keren. De gewelddadigheden die hierop uitbraken, maakten zeker 10.000 slachtoffers, onder wie voornamelijk Joden.
Zo eiste broekhoest wel vaker een hoofdrol op in onze geschiedenis. Vaker dan u denkt (of wil denken). Neem het essay dat Benjamin Franklin in 1781 schreef, genaamd Fart Proudly. De grondlegger van de Verenigde Staten riep daarin chemici op een drankje te ontwikkelen voor prettig ruikende scheten. Om wellicht, op een dag, zelfs tot een scheetparfum te komen.
Een groot denker, die Franklin. Net als Joseph Pujol, ’s werelds eerste en laatste professionele schetenlater. Eind 19de eeuw reisde hij onder zijn artiestennaam Le Pétomane stad en land af om in grote theaters zijn ongeëvenaarde scheetskills tentoon te spreiden. Met zijn rekbare rectum kon de Franse schetenkoning sigaretjes roken, kaarsen uitblazen en de fluit bespelen. Op een goede avond ruftte hij zelfs het Franse volkslied en gaf hij een dampende versie van O Sole Mio ten beste. Een arts besprak de kunsten van Pujol in een medisch tijdschrift als volgt: “Deze man bezit een uitzonderlijk geval van rectale aspiratie in combinatie met een muzikale anus.”
De meest onderbelichte scheten stammen dan weer uit de Tweede Wereldoorlog. Want wist u dat Hitler kampte met hevige flatulentie, gevoed door zijn oncontroleerbare liefde voor cake? De Führer vrat daar zoveel van dat hij in 1936 aan de antigaspillen moest. Die zorgden weer voor prikkelbaarheid, slapeloosheid en emotionele disfunctie. In oorlogstijd zou de dictator zo’n 150 pillen per week hebben geslikt, dus oordeel zelf in hoeverre zijn scheten het verloop van de oorlog hebben bepaald.
En ook nadat Hitler zijn laatste pilletje had geslikt en nazi-Duitsland tenonderging, bleef de scheet met grote regelmaat opschudding in de samenleving veroorzaken. Wij nemen u mee op een reis langs de meest bijzondere bipsboertjes, spraakmakendste scheten en meest ronkende ruften van de laatste vijftig jaar.
De scheet die een noodlanding veroorzaakte
In 2018 ging het goed mis tijdens een Transavia-vlucht van Dubai naar Amsterdam. Meerdere passagiers kregen het met elkaar aan de stok en er vielen zelfs flinke klappen. De aanleiding: een passagier die maar niet wilde stoppen met vieze scheetjes laten. Zelfs na herhaaldelijk verzoek van medereizigers en personeel om in hemelsnaam zijn winderigheid te beteugelen, bleef de dader opzettelijk verder ruften. Twee Hollanders pikten dat niet langer en vlogen de man aan.
De piloot koos er daarop voor om een noodlanding te maken op de luchthaven van Wenen. Op de grond kwam de politie met honden aan boord, om het toestel volledig uit te snuffelen. Vier mensen werden in de boeien geslagen en zijn sindsdien niet meer welkom in de toestellen van Transavia.
Scheten en topsport: een dodelijke combinatie
In de wereld van topsport geldt concentratievermogen als een groot goed. Een cruciaal punt in een tenniswedstrijd, een precisieworp op een dartboard, een penalty die een wedstrijd kan bepalen. Het zijn momenten die compleet verziekt kunnen worden door zelfs het allerzachtste kuchje uit het publiek. Laat staat door een enorme donderscheet.
In 2009 stond de spits van Chorlton Villa, een laagvlieger uit de Manchester Publicity Sunday League, klaar om een belangrijke strafschop te nemen. Op het moment van schieten liet een tegenstander van International Manchester FC een bijzonder tactische scheet, waarna de penalty hoog over ging. Helaas voor deze stoorzender kreeg de scheidsrechter lucht van het zaakje en mocht de penalty opnieuw genomen worden. Toen ging ie er wel in. De dader kwam er vanaf met een gele kaart en een bruine onderbroek.
Geen sport waarin kringspierboertjes een grotere rol spelen dan in het darten. Precies op het moment dat je tegenstander die dubbel moet uitgooien een knoeperd laten; het is een meermaals gebruikt wapen onder professionele darters. Psychologische oorlogsvoering ten top. Vorig jaar betichtte Darren Webster zijn Nederlandse collega Ron Meulenkamp ervan, tijdens hun battle in de Modus Super Series. Webster stond met 3-0 voor, maar ging alsnog onderuit.
Na afloop weigerde hij de hand te schudden van Meulenkamp. “Als je tegen een vent speelt die scheten laat en het hele podium laat stinken en dit vervolgens nog ontkent ook, dan ben je gewoon een slechte darter,” verklaarde de excentrieke Brit. De volgende dag moesten de twee weer tegen elkaar pijltjes gooien. De persconferentie vooraf werd door Meulenkamp benut om schoon schip te maken. “Vanaf het begin hing er inderdaad een luchtje, maar dat was al zo toen we begonnen. Het was gewoon de grote losershow van Darren Webster. Ik heb geen respect voor hem. We kennen hem al jaren en hij klaagt over alles. Het is een clownshow.”
In 2018, toen er ook al met zowel darts als farts werd gegooid, was er ook al een Nederlander bij betrokken. Toeval? Na de verloren achtste finales van het Grand Slam of Darts in Wolverhampton betichtte Wesley Harms zijn Schotse tegenstander van het verspreiden van een ‘rotte eierengeur’. Tegen RTL7 zei de Alkmaarder zelfs dat “het mij twee nachten zal kosten om deze geur uit mijn neus te krijgen.” De Schot voelde zich daarop natuurlijk genoodzaakt te verdedigen. “Als die jongen denkt dat ik een scheet heb gelaten, heeft hij het 101% mis,” aldus Anderson tegen The Sun. En hij deed er zelfs nog een schepje bovenop.
“Ik zweer op het leven van mijn kinderen dat het niet mijn schuld was. Ik heb al eens last van mijn maag gehad op het podium en dat gaf ik toen ook gewoon toe. Dus ik ga nu niet liegen over scheten op het podium.” En Anderson ging maar door. “Ja, er hing een rotte geur. Het was vreselijk. Elke keer als ik langsliep, moest ik door een wolk van rotte eieren. Ik dacht juist dat hij had zitten ruften.” De journalist wilde hierna zijn notitieblokje opbergen, maar Anderson hield hem tegen. “Volgens mij kwam het van de tafelkant. Wie die scheten ook liet, diegene moet echt naar een dokter. Ik was het echt niet. Blijkbaar denken mensen dat, maar als ik het was, zou ik het toegeven. Echt.”

De scheet die tot een rechtszaak leidde
Gepest worden op het werk is nooit leuk. Zeker niet door je eigen supervisor, die je hoort te beschermen. En al helemaal niet als deze geinponem zo’n zes keer per dag zijn kont tegen je aanzet en je de wind van voren geeft. Het overkwam David Hingst, een stakker uit Australië, in 2017. “Ik zat vaak met mijn gezicht naar de muur gericht, waardoor ik niet kon zien wie het kantoor in en uit liep, vertelde Hingst destijds tegen de Australian Associated Press. “Mijn kamer was klein en had geen ramen.” Wij voelen ’m al aankomen...
“Mijn collega, die ik Mr. Stinky noem, kwam binnen, liet direct achter mij een scheet en liep vervolgens weer weg. Hij deed dit vijf of zes keer per dag.” Deze vorm van stankterrorisme duurde volgens de man weken, zo niet maanden. Het leverde hem ‘ernstige stress’ en ‘psychiatrische verwondingen’ op. Daarom besloot Hingst zijn supervisor aan te klagen en, waarom ook niet, een schadevergoeding te eisen van bijna twee miljoen Australische dollar (1,2 miljoen euro). De dader was zich van geen kwaad bewust en verklaarde onder ede dat hij zoiets “misschien één of twee keer had gedaan.” En dan “zeker niet met de bedoeling de heer Hingst te kwetsen of lastig te vallen.” Mr. Stinky ging vrijuit.

De scheet die duur wordt betaald
Citytripje naar Wenen voor de boeg? Let dan goed op wat u eet. Ruften in het openbaar zou u zomaar honderden euro’s kunnen kosten. Het overkwam een nietsvermoedende overlastgever in een parkje, in 2020. Toen de lastpak door twee politieagenten werd benaderd en gesommeerd op te staan, keek hij de het duo recht in de ogen en liet een enorme bout. Dat vonden de agenten ‘provocerend’ genoeg om een forse boete uit te schrijven. De brutale schetenlater mocht 500 euro aftikken.
Een soortgelijk lot wacht Deense boeren. Dit jaar heeft het land de primeur van een heuse ‘scheetbelasting’. Niet voor mensen, maar koeien, schapen en varkens. De windjes van deze boerderijdieren zit namelijk bomvol methaan, een naar stofje waardoor de aarde sneller opwarmt. Dat er momenteel alles aan wordt gedaan om dat tegen te gaan, bewijst deze bizarre regel wel. Binnenkort moeten Deense boeren dus 300 kroon (40 euro) betalen voor iedere ton aan methaan die hun veestapel konthoest. “We gaan alles op alles zetten om onze klimaatdoelen te halen,” aldus het Deense Ministerie van Volksgezondheid.
De scheet die de crimineel verraadde
Stel: u bent op de vlucht voor de politie en uit pure wanhoop verschuilt u zich in de bosjes, midden in een woonwijk. Wat moet u dan zeker niet doen? U raadt het al. In 2020 kamden politieagenten een wijk uit in het Engelse Nottinghamshire, op zoek naar een crimineel die niet was komen opdagen in de rechtbank.
De klopjacht leek op niets uit te lopen, totdat een alerte agent een ‘knoeperd’ hoorde uit de struiken. Toen de agenten hun neuzen achterna liepen, was de verdachte al het nabijgelegen bos in gevlucht. Daar ging de zoektocht verder en ook daar hoorde de agenten een luide scheet. Dit keer hadden de autoriteiten meer succes en konden ze de boutende boef inrekenen. Een van de agenten reageerde met een sterk staaltje Britse humor: “Ik had na de achtervolging zelf bijna geen lucht meer, maar gelukkig had de verdachte daar nog meer dan genoeg van.”
De scheet die filmopnames lamlegde
Will Smith is een man van vele talenten. Acteren, rappen, produceren. En scheten laten, zo blijkt. In 1997 maakte Smith de vermakelijke sciencefictionfilm Men in Black, waarin hij met collega Tommy Lee Jones aliens het leven van zuur maakt. In een recent interview met regisseur Barry Sonnenfeld blijkt dat Smith ook achter de schermen de show stal, maar dan niet op een heel collegiale manier. “We waren klaar om een scène te filmen met Will en Tommy in een kleine auto,” begint Sonnenfeld. “Ze zaten opgesloten in een hermetisch afgesloten ruimte. Ineens hoor ik Will zeggen: O jezus. Het spijt me, Tommy. Het spijt me zo. De opnames hebben vervolgens drie uur stilgelegen. Want je wil echt niet opgesloten zitten met een scheet van Will Smith. Hij is een aardige kerel, maar hij laat wel verschrikkelijke scheten.”

10 volkomen nutteloze scheetfeiten
1. De meeste scheten stinken niet. Een scheet bestaat namelijk uit geurloze stofjes, zoals stikstof, zuurstof en koolstofdioxide. Naja, voor 99% dan. Die ene procent, die doet het ’m. Dat zijn doorgaans zwavelverbindingen. Dat klinkt vies en dat is het ook. Het spul wordt in je lichaam gemaakt als je eiwitten eet. Denk bloemkool, eieren en bruine bonen. Succes. Cola en bier doen het trouwens ook goed. Je scheet wat je eet.
2. We laten gemiddeld 12 tot 25 scheetjes per dag. Zoveel? Ja, zoveel. De meeste windjes passeren onopgemerkt. Dus turven heeft weinig zin.
3. Een scheet die je niet laat komt er uiteindelijk via je mond uit. Gadverdamme! De geweigerde gassen gaan door uw darmwand en lossen op in uw bloed, om uiteindelijk in uw longen terecht te komen. Een scheetje dat u niet laat, kan dus resulteren in een grote hoeveelheid gasstoffen in uw adem. Lekker laten lopen dus.
4. Geen twee scheten klinken ooit hetzelfde. Sommige sluipen als een spook uit je bilnaad, terwijl de volgende bout eerder doet denken aan een toeterende stoomboot. Het volume van uw scheet, feitelijk lucht die uit uw anus wordt geperst, wordt bepaald door de conditie van uw sluitspier en de kracht waarmee die het gas uit uw darmen weet te blazen.
5. Veel ruften kan een teken zijn van stress. Opvallend veel last van buikwind? Tijd om te ontspannen. In tijden van stress spannen uw spieren zich onbewust aan en dat leidt weer tot slechtere voedselvertering, prikkelbare darmen en een overmatige productie van gas.
6. Vrouwen laten meer scheten dan mannen. En ze stinken nog erger ook. Volgens diepgaand onderzoek produceren vrouwendarmen meer waterstofsulfide, de stof die een geur van rotte eieren veroorzaakt. Ook gierende hormonen zorgen voor een hoger ruft-gehalte. Wij mannen laten dan weer ‘grotere scheten’, met meer gas per scheet. Met andere woorden: als we het doen, doen we het goed.
7. Vegetariërs laten meer scheten, omdat plantaardig voedsel lastiger te verteren is. Groene scheten stinken dan wel weer minder erg. Misschien toch wat vaker die vega-burger kiezen…
8. Scheethumor is van alle tijden. Zelfs de Romeinen konden al lachen om het welbekende scheetkussentje. Het verhaal gaat dat de Romeinse heerser Elagabalus met enige regelmaat een opgeblazen dierenblaas op de stoel van zijn nietsvermoedende gasten plaatste. Dat ding liep natuurlijk leeg, met een kneiter van een ruftgeluid en een hysterische Elagabalus als resultaat. De rest van het Romeinse hof kon er minder hard om lachen.
9. Er is welgeteld één diersoort op de planeet die werkelijk een dodelijke scheet produceert: de gaasvlieg. Niet geheel toevallig worden deze gevleugelde viespeuken ook wel ‘bruinoogjes’ genoemd. De larven van deze beestjes lusten graag termieten. Maar daarvoor moet zo’n termiet wel eerst worden uitgeschakeld. Hoe? Juist: door een dodelijke scheet in zijn gezicht te laten. Pal voor het hoofd van de termiet tilt de larve zijn staart op, om het arme beest vervolgens onder te spuiten met een anale, chemische stof. En dat is behoorlijk shit voor de termiet, want die raakt verlamd, legt het loodje én wordt vervolgens opgepeuzeld.
10. Ja, National Fart Day bestaat echt. Sinds 2008 zelfs. Bedacht door, uiteraard, een paar grappenmakers, met als enige doel: “Gewoon even een dag waarin wij niet ons opgehoopt gas hoeven te onderdrukken, maar ons helemaal kunnen laten gaan.” Geef ze eens ongelijk. Het inhouden van je scheet is inderdaad geen gezonde zaak. Weg met dat taboe! Hier nog even de drie pijlers van National Fart Day:
1. Scheet er schaamteloos op los, maar wellicht is het, afhankelijk van hoe krachtig uw scheten zijn, verstandig om anderen vooraf te waarschuwen.
2. Grappen en scheetgrappen raken nooit uit de mode. Haal de klassieke grap met het scheetkussen uit met een nietsvermoedend doelwit, of vertel eens een grapje of anekdote over scheten laten.
3. Nu even serieus: National Fart Day is een goede gelegenheid om meer te leren over je spijsvertering. Ontdek hoe gezond het is dat u scheten laat, of dat het wijst op een onderliggend probleem.
- Adobe Stock, NL Beeld, e.a.