In een eerder interview vertelde je dat niemand begreep wat je meemaakte in China. Doe toch eens een poging?
“Nou ja, ik heb er drie jaar gezeten in de covidperiode. De grenzen gingen dicht, dus ik heb drie jaar geen bezoek gehad. Dat is één.
Ten tweede werd de competitie in een bubbel gespeeld. In periodes van tien weken speel je een deel van de competitie en dan mag je het hotel alleen uit voor trainingen en wedstrijden. Dat heb ik drie jaar gedaan, het was een soort luxegevangenis.
En als je een tripje maakte, was er altijd de dreiging van een lockdown. Als jij besmet was, ging de hele stad op slot. Later werd het minder streng, was het alleen de straat of de compound. Maar als je China in kwam, moest je eerst drie weken in quarantaine. Dan dachten mijn vrienden in Nederland dat ik wel even kon zwemmen of hardlopen. Nee, dus. Dat is drie weken op je hotelkamer blijven. Dan werd er op de deur geklopt en werd je eten daar neergezet. Het was echt drie weken op je bed liggen. Dat was vreselijk, maar wel de enige manier om in China te kunnen werken.”
Je vertelde bij RTV Rijnmond dat het een mooi avontuur was… “Het mooie aan die bubbels is dat na die tien weken de competitie even werd stilgelegd. We hadden zo lang opgesloten gezeten dat ik de jongens dan vrijgaf en dan ging ik zelf ook leuke dingen doen. Ik kon het land toch niet uit, dus ik heb de kans gegrepen om heel China te ontdekken.”
Je ging ernaartoe als assistent van Giovanni van Bronckhorst, maar die had het na één seizoen wel gezien. Jij kon er beter aarden?
“Kijk, we vlogen in januari 2020 naar China, vlak daarna gingen de grenzen dicht. In die negen maanden is niemand langs geweest, alleen de oudste zoon van Gio. We hadden nog een contract van een jaar, maar Gio had een clausule in zijn contract dat hij na één seizoen kon stoppen. Daar heeft hij gebruikt van gemaakt.”
‘China is voor mij een emotionele rollercoaster geweest, drie jaar lang. Van verdriet naar geluk, naar eenzaamheid en plezier. Ik heb daar ook de liefde weer gevonden’
Jij bent dus wel gebleven.
“Ik ben ook terug naar Nederland gegaan en ben twee maanden thuis geweest, toen kreeg ik de kans om hoofdtrainer te worden bij de club. Dan ga je dingen afwegen. Ik heb het besproken met mijn kinderen en vrienden. Het zou eigenlijk voor één jaar zijn, maar dat werden er twee.”
Ja, je hebt je contract zelfs verlengd.
“We werden zevende in 2021, terwijl de club meestal tussen de elfde en dertiende plaats eindigt. Dat was dus heel goed, toen kreeg ik een contractverlenging van een jaar. Buiten dat woonde ik in een fantastische stad. Ik vind het zo jammer dat mijn kinderen niet naar Guangzhou konden komen. Was een waanzinnige ervaring voor ze geweest. Nu zit ik verhalen te vertellen, maar kunnen ze zich helemaal niet voorstellen hoe het is geweest. Ooit neem ik ze daarmee naartoe, laat ik zien waar ik gewoond heb, waar ik allemaal geweest ben.”
Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.
- Clemens Rikken