Opgeslokt door de nacht: de vermissing van Alie Spruit-Roelofsen

ALIE SPRUIT

VERMIST SINDS: 23 JANUARI 1988

LAATST GEZIEN: BOOS WEGFIETSEND VAN HAAR BOERDERIJ

De avond van zaterdag 23 januari 1988 is de geschiedenis ingegaan als guur, nat en stormachtig. Bepaald geen weer dus voor een fietstochtje. En toch is dat wat de 31-jarige boerin Alie Spruit-Roelofsen uit Haastrecht die avond doet. Niet voor de lol, maar om af te koelen. Alie heeft even tevoren ruzie gehad met haar man Henk. Voor de zoveelste keer, want het gezin met vijf jonge kinderen staat soms onder hoogspanning. Er moeten zeven monden worden gevoed en een boerenbedrijf worden gerund, het valt Alie soms zwaar. En ze voelt zich niet bepaald gesteund door haar man, een nuchtere boer die iets al gauw als ‘flauwekul’ afdoet. Op deze stormachtige avond is de bom flink gebarsten.

Met een kwaaie kop is Alie op haar fiets gestapt en de elementen trotserend de wijde wereld ingereden. “Die komt wel weer terug,” denkt Henk, die tot verbazing van velen besluit om het ‘een weekendje aan te zien’. En daarmee is een mysterie geboren. Want Alie Spruit-Roelof-sen, moeder van vijf kinderen, keert niet terug en is tot op de dag van vandaag spoorloos.

De vermissing is typisch zo’n zaak die anno 2023 heel anders zou worden aangepakt. Het voert wat ver om te stellen dat het onderzoek destijds op z’n janboerenfluitjes is uitgevoerd, maar heel veel stelde het niet voor. De recherche noteert keurig het verhaal van Henk Spruit, dat wel, maar laat diepgaand onderzoek achterwege. Er volgt geen sporenonderzoek en er wordt maar een handjevol getuigen gehoord. Slechts een enkeling binnen het korps zet vraagtekens bij het plattelandsdrama. Waarom heeft Spruit dagen gewacht voordat hij de vermissing aangaf bij de politie? En hoe waarschijnlijk is het dat een moeder haar vijf kinderen zomaar in de steek laat? Wat de politie parten speelt is dat de mogelijkheden in 1988 beperkt zijn. Niemand heeft nog een mobieltje dat kan worden gelokaliseerd of bankpasje dat digitale sporen achterlaat. Dus ook Alie niet.

De boerin lijkt door een donkere nacht te zijn opgeslokt en niemand in haar familie begrijpt er iets van. Het is namelijk niets voor Alie om er zomaar vandoor te gaan. Ze is dol op haar kinderen. Toen ze een keer een weekendje weg was kwam ze eerder terug, zo erg miste ze haar kroost. En om dan bij hondenweer, want dat was het, op de fiets te stappen, ook dat is niets voor Alie. En toch is dat wat er volgens haar man is gebeurd, dus daar moet de familie het maar mee doen. Niemand durft openlijk aan zijn versie van het drama te twijfelen. Boer Henk mag dan een eigenheimer zijn, om hem te verdenken van betrokkenheid bij de vermissing voert wel heel ver.

Baby van zeven maanden

Hoewel de verdwijning bij het grote publiek langzaam in de vergetelheid raakt, is het voor Maria Roelofsen geen moment uit haar gedachten. Ze is een zus van Alie en rust niet voordat ze weet wat er die nacht is gebeurd. “Het gaat er bij mij niet in dat ze vrijwillig is vertrokken en bijvoorbeeld zelfmoord heeft gepleegd,” zegt ze stellig. “Zo was mijn zus niet. Als er iets was besprak ze dat met mij, we hadden veel contact.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.