Roxeanne: zelfbenoemd zwarte schaap is beste paard uit Hazes-stal

“Ik weiger gewoon om mensen om me heen te houden die geen goede invloed hebben op mijn mentale gezondheid. Dat kan ik me niet permitteren en dat kan ik zeker mijn kind niet aandoen”, zei Roxeanne Hazes onlangs in de podcast van Youtuber Kaj Gorgels. Klinkt heel verstandig, maar het is voor haar ook tegennatuurlijk. Niet alleen omdat ze doelt op moeder Rachel en daarmee de oma van haar zoon op afstand houdt, maar vooral omdat ze het van huis uit niet heeft geleerd, de kinderen op één zetten. Eerder dit jaar vertelde ‘Rox’ in Beste Zangers openhartig over haar jeugd en hoe ze blijvend is beschadigd. Vooral de periode net na de dood van haar vader heeft littekens achtergelaten. “Toen heb ik mijn moeder negen maanden niet bij me gehad. Juist op het moment dat je haar zo nodig hebt om te rouwen.” Ze voelde zich uiteraard in de steek gelaten en heeft nog steeds last van ‘een nare vorm van heimwee’. “Je beschadigt iemand daar voor de rest van z’n leven mee. Ik ben een volwassen vrouw, maar kan moeilijk alleen slapen.”

Behalve van haar moeder en broer André kreeg Rox niets dan lof voor het kijkje in haar ziel. Het is dan ook wonderbaarlijk hoe ze zich manifesteert. Als een open, verstandige en vooral authentieke vrouw. En dat met zó’n achtergrond. “Het is geen geheim dat mijn familie nogal een gecompliceerd verhaal is”, trapte ze een open deur in bij Gorgels.

Drie polstatoeages 

Vanaf haar elfde is ze zonder haar vader, daarna was ze overgeleverd aan de grillen van haar moeder. Toen Rachel voor de verandering eens thuis was, leek het haar goed om André te eren, vlak na zijn dood. Een paar klinieken geleden vertelde Dré junior in Veronica Superguide hoe dat in zijn werk ging. “Ik was tien toen ik mijn eerste tattoo kreeg, ik heb er vast een record mee te pakken. Tien is absurd jong om een eeuwig plakplaatje te kiezen, maar mijn pa was net overleden en mijn ma, zus en ik wilden hem gedenken.” Junior dacht zelf aan een ketting met hanger waarin hij het as wilde stoppen. De weduwe vond het een slecht idee. “Ik was een vechtertje en ze dacht dat het ding binnen de kortste keren van mijn nek zou worden gerukt. Daarom bestelde ze in de tattooshop drie keer dezelfde polstattoo, een verwijzing naar hun trouwdatum.”
Je kinderen van tien en twaalf laten tatoeëren, ook nog met een symbool dat naar jezelf verwijst, het zegt genoeg over het gekkenhuis waarin Rox is grootgebracht. Wie nog niet is overtuigd moet het boek (Typisch André) eens lezen waarvoor Rachel zich afzonderde van haar gezin. Enkele krankzinnige passages:

“Toen ik een jaar of vijftien was ging ik oppassen op Melvin (André’s zoon uit een eerder huwelijk, red.). Toen André en ik ontdekten dat wij gevoelens voor elkaar hadden, ben ik uit beeld verdwenen. Het kon toen gewoon niet. Ik was een kind en wij scheelden bijna twintig jaar.”

“Als hij dan explodeerde, was het echt raak. Waar hij ook was, thuis of in een hotel, hij verbouwde in vijf minuten de hele boel. (…) Een ander gooit het eruit door te praten, maar hij pakte gewoon de openhaardpook en sloeg alle gouden platen van de wand.”

‘Ik heb een periode meegemaakt waarin ik heel sletterig naar school ging, met veel make-up en een navelpiercing, zodat ik maar bij de slettenwijfjes hoorde’

Over het pak slaag dat ze incasseerde van haar man: “Het meest vervelende was dat de kinderen nog wakker waren en getuigen waren van dit gebeuren. Kleine Dré sprong ertussen en riep tegen z’n vader dat hij mij met rust moest laten en Roxy had de telefoon al in haar handen om iemand te bellen.”

“André vertelde mij wat nu zijn werkelijke probleem was waar hij al zijn hele leven mee worstelde. Hij vertelde mij dat hij in zijn jeugd verschillende keren is misbruikt.”

Ondanks alles zijn Rachel en Roxeanne jarenlang twee handen op één buik. De jongste laat zelfs een eerbetoon aan haar moeder tatoeëren. In 2017 laat Rachel zich opnemen op een psychiatrische afdeling. “Ik ben ontzettend trots op mijn moeder dat zij deze stap genomen heeft,” zegt Roxeanne dan nog. “Rachel heeft veel meegemaakt in haar leven en dat alles bij elkaar opgeteld is haar de laatste maanden steeds zwaarder gaan vallen. Het leek haar daarom beter om hier met hulp van buitenaf aan te werken.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk ‘m in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.