Bij de politierechter: 'Zonder helers geen stelers'

Verdachten Edson* en Kyan*, beiden twintigers, lijken twee totaal verschillende types. De tengere Edson heeft met zijn bos rastavlechten de uitstraling van een kunstzinnige alternatieveling, terwijl de bonkige Kyan, met op zijn rechterbovenarm een tatoeage van twee tegen elkaar boksende vuisten, zich eerder thuis lijkt te voelen aan de bar van een vettig volkscafé. Desondanks zijn ze – of waren ze, dat is niet helemaal duidelijk – bevriend.

Volgens de officier van justitie heeft Kyan zich schuldig gemaakt aan de heling van een desktopcomputer, een monitor, een toetsenbord, een externe harde schijf en een koptelefoon. Edson wordt alleen de heling van een Xbox-controller ten laste gelegd. Alle spullen waren afkomstig uit dezelfde woning. “Het enige wat ik erover kan zeggen is dat ik die controller op een bepaald moment in handen heb gekregen. Ik kan helaas niet zeggen van wie,” zegt Edson, alsof hij door te praten over een gestolen controller zijn dierbaren rechtstreeks in de klauwen van een meedogenloze criminele bende zou jagen.

“En waarom zou iemand u zomaar zo’n controller geven?” vraagt de rechter.

“Om te verkopen,” antwoordt Edson. “Ik was destijds dakloos, ik had geen cent te makken.”

“Maar u wist dat het ding van diefstal afkomstig was,” vermoedt de rechter.

“Hoe had ik dat moeten weten?” vraagt Edson zich verontwaardigd af.

Dan richt de rechter haar aandacht op Kyan, maar voordat ze haar eerste vraag aan hem kan afronden, ontneemt hij haar alle hoop op een antwoord.

“Sorry mevrouw, maar ik moet mij helaas beroepen op mijn zwijgrecht,” zegt hij met een bloedserieuze blik in zijn ogen en met zijn armen stijf over elkaar.

“En ik zeg trouwens ook niets meer,” haast Edson zich bij zijn medeverdachte aan te sluiten.

De rechter kan een flauwe glimlach niet onderdrukken.

“Prima, dan doen we het met wat er in het dossier staat,” zegt ze. In het voorjaar van 2021 wordt Kyan uitgenodigd om bij een bekende van hem een avond te komen chillen. De jongen verblijft tijdelijk in de woning van iemand die enige tijd in het buitenland zit. Ongevraagd en onaangekondigd nodigt Kyan ook Edson uit. Hun gastheer laat hem binnen, maar krijgt daar al snel spijt van. Het tweetal komt duidelijk niet voor de gezelligheid. Wanneer de sfeer ronduit agressief en bedreigend wordt, besluit hij eieren voor zijn geld te kiezen en ontvlucht hij de woning.

De volgende dag, wanneer de jongen op weg is naar de woning om te zien of de kust weer veilig is, komt hij Kyan stomtoevallig tegen. Hij zit op een scooter met een plastic tas tussen zijn benen die uitpuilt van de elektronica. De jongen wil hem aanspreken, maar Kyan is hem voor.

“Listen, I don’t wonna do this, but I’ll fuck you up,” citeert hij met het nodige gevoel voor drama een inwisselbare gangsterfilm of videogame. Om zijn woorden kracht bij te zetten, tilt hij zijn shirt op waaronder een imposant mes tevoorschijn komt dat uit zijn broekband steekt. Opnieuw maakt de jongen dat hij wegkomt. Hij besluit met zijn verhaal naar de politie te stappen.

Om zijn woorden kracht bij te zetten, tilt hij zijn shirt op waaronder een imposant mes tevoorschijn komt

Niet veel later blijkt dat uit de woning waar de jongen tijdelijk verbleef een computer plus toebehoren, en een Xbox-controller verdwenen te zijn. Het Digitaal Opkopers Register leert dat precies diezelfde spullen kort daarna verkocht zijn aan een pandjeshuis in de buurt. Daarbij zijn de ID-bewijzen getoond van Kyan en Edson, die bovendien ook op camerabeelden werden vastgelegd.

Anders dan de twee verdachten wil hun advocaat nog wel een poging wagen om een en ander te verklaren, al lijkt hij er zelf ook nauwelijks in te geloven. Hij stelt dat er geen bewijs is voor de bewering dat het duo ooit in de bewuste woning is geweest. De camerabeelden van het pandjeshuis zouden volgens hem te onduidelijk zijn, en de ID-bewijzen zouden ook door anderen kunnen zijn getoond.

De rechter prijst zijn creativiteit, maar veegt er daarna zonder omwegen de vloer mee aan. Dat Kyan en Edson de spullen hebben gestolen valt inderdaad niet te bewijzen, net zomin als de bedreiging met het mes, maar dat zij de spullen geheeld hebben, staat voor de rechter vast. Om de ernst daarvan te benadrukken, stoft ze nog maar eens een oude campagneslogan van de politie af: “Zonder helers geen stelers.”

Kyan legt ze een taakstraf op van 40 uur. Edson komt er met 16 uur werken vanaf.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.