Misdaadcolumn: 'Zwijgen is niet altijd goud'

Ik kan er niets aan doen, maar het beeld van ‘jongeren’ op een scooter roept bij mij de associatie met misdaad op.

Noem het beroepsdeformatie, etnisch profileren, generaliseren of een te eenzijdige nieuwsconsumptie; prima. Maar het lukt me gewoon niet meer om er twee jongens in te zien die op weg zijn naar hun werk. Vaak zijn het de rijstijl, de locatie, het tijdstip, de kleding en die provocerende houding van ‘hier zijn wij’ die mijn achterdocht voeding geven. Ik denk dat iedere stadsbewoner precies weet wat ik bedoel. Want laten we er geen doekjes om winden; bij veel plofkraken, Rolex-berovingen, liquidaties en intimidatiebeschietingen hoor je in de politieverklaringen dat ‘de daders ervandoor gingen op een scooter’.

Zulke gastjes hebben afgelopen zomer flink huisgehouden in Rotterdam. Ik las er iets over op de site van RTV Rijnmond. Hoewel ik best wel wat gewend ben op misdaadgebied, slaakte ik toch een diepe en moedeloze zucht. Het gebeurt allemaal op 11 juni rond 23.45 uur, op de 1e Middellandstraat. Twee mannen van 67 en 32 jaar wandelen op hun gemak over het trottoir, als er opeens een scooter met twee ‘jongeren’ op hen afkomt. De 32-jarige man kan net op tijd opzij springen en spreekt de bestuurder aan op zijn rijgedrag. Heel normaal zou je denken, maar niet in een kansenwijk als Rotterdam-West. Daar heb je namelijk al snel te maken met mensen die hun eigen opvattingen hebben over ‘eer’ en ‘respect’.

Ook deze scooterrijders zijn diep gekrenkt. Ze zetten hun tweewieler op de standaard en rossen de voetgangers zonder aarzelen in elkaar. Op beelden is te zien hoe de bijrijder een zwaar kettingslot uit de buddyseat haalt en het 32-jarige slachtoffer vol in zijn gezicht mept. De man loopt meerdere botbreuken op in het gezicht en moet een ingrijpende operatie ondergaan, waarbij platen en schroeven in zijn kaak worden gezet. Voorlopig kan hij alleen maar eten door een rietje.

De politie neemt de zaak hoog op en wie weet zitten de daders op het moment dat deze Panorama van de drukpers rolt inmiddels achter slot en grendel. Maar daar ziet het nu nog even niet naar uit en dat is best opmerkelijk. Want de recherche heeft stellig de overtuiging dat er in de betreffende wijk mensen wonen of werken die precies weten wie de daders zijn. De mannen zijn eerder die avond in een koffiehuis op de hoek Schietbaanstraat-Adrianastraat geweest en staan duidelijk op beelden.

En toch stuit de politie op een muur van stilzwijgen. Niemand die iets heeft gezien of gehoord. Dat ergens in Rotterdam iemand zit die zich elke dag afvraagt of hij ooit nog met mes en vork zal kunnen eten in plaats van met een rietje, is kennelijk geen reden om de politie te bellen. Nee, we houden onze mond, laat de politie het maar lekker uitzoeken.

Op beelden is te zien hoe de bijrijder een zwaar kettingslot uit de buddyseat haalt en het 32-jarige slachtoffer vol in zijn gezicht mept

Dat laffe zwijgen, het weglopen voor verantwoordelijkheden, ze hebben er bij de Rotterdamse politie eerder mee te maken gehad. In augustus 2019 werd op de Westzeedijk een agent van achteren neergeslagen die een overlast gevende trouwstoet aan de kant had gezet. De hele stoet ging ervandoor en de dader, de toen 26-jarige Shahid B., werd door de familie wekenlang in bescherming genomen. Hoewel de agent er ernstig aan toe was en nooit meer zijn werk zal kunnen doen. Uiteindelijk kon B. toch worden getraceerd. Op 9 oktober werd hij door de recherche bij familie onder een bed vandaan getrokken en aangehouden. In die zaak heeft het recht dus zijn loop gekregen. Laten we hopen dat iemand in Rotterdam-West wél de moed heeft om de politie te helpen. Want zwijgen in een dergelijke zaak heeft niets met loyaliteit te maken.

Het is gewoon laf.