Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert
Musicalmoord

Is de Musicalmoord na 33 jaar eindelijk opgelost?

Dankzij een anonieme tipgever die zich in 2015 bij Peter R. de Vries meldde, is er al jaren een serieuze verdachte in beeld voor de moord op Wilma Bres, in juli 1989. Het zou gaan om de destijds 15-jarige Marco O. uit Delft. Toch is er nog altijd geen doorbraak in de zaak. Want O., die nu vastzit voor de moord op zijn neef, houdt de kaken al jaren stijf op elkaar. In zijn omgeving lijkt iedereen ervan overtuigd dat O. schuldig is en zijn gruwelijke jeugdzonde heeft verdrongen. Wat bezielde hem dan om zélf met een mysterieuze boodschap op Facebook alle verdenkingen op zich te laden?

Eigenlijk had iedereen de hoop al opgegeven. De moord op Wilma Bres (32) uit Delft zou nooit meer worden opgelost. Sinds die fatale zomernacht in 1989 was er al zoveel onderzoek gedaan en zoveel media-aandacht geweest voor de zaak, dit kon nooit meer wat worden. Zelfs een uitzending van Peter R de Vries in mei 2012, die volledig aan het misdrijf was gewijd, had geen doorbraak opgeleverd. Maar drie jaar later, toen niemand het meer verwachtte, keerden opeens de kansen. In de zomer van 2015 wordt De Vries benaderd door iemand die zegt meer te weten over de zaak. Hij noemt de naam van de dader, zijn toenmalige adres, de toedracht, de werkwijze, het gebruikte wapen. Eigenlijk alles.

Na eerst wat op en neer te hebben gemaild, spreekt De Vries af met de tipgever. Kennelijk is hij onder de indruk van de info, want op maandag 31 augustus 2015 – dus drie jaar na de uitzending over de moord – schrijft De Vries een mailtje naar een van zijn contacten bij de politie. “Conform onze afspraak mail ik je hierbij een concrete tip die ik recent heb binnengekregen in de moordzaak van Wilma Bres uit 1989 in Delft,” zo begint de misdaadverslaggever zijn relaas. “De moordenaar van Wilma Bres is Marco O. Deze O. woonde ten tijde van de moord ook aan de Kloosterkade in Delft – net als Wilma Bres – en was op het moment van de moord nog maar 14 of 15 jaar oud. De moeder van O. heet Suus. Zij weet volgens de tipgever van de daad van haar zoon af. Marco O. komt uit een onstabiel, nogal asociaal gezin, is een frequent gebruiker van drugs en leidde al jong een heel ongeregeld leven. Zijn vader is inmiddels overleden.”

Peter R. de Vries ‘schudde aan de boom’...

In de mail doet De Vries uitvoerig uit de doeken hoe Marco O. volgens de tipgever die bewuste zomernacht op straat rondhing en was geflipt toen de voorbijfietsende Wilma iets onschuldigs als ‘hé snotneus, wat doe je nog op straat?’ naar hem had geroepen. De jonge Delftenaar zou Wilma als buurtgenoot van gezicht hebben gekend en haar maar een rare vrouw hebben gevonden. O. zou haar van haar fiets hebben getrokken en ‘in een waas’ hebben neergestoken, waarna hij het mes dumpte in een water langs de Emmalaan en thuis zijn kleding liet wassen door zijn moeder. De moord zou binnen het gezin in de doofpot zijn gestopt en volgens de tipgever had Marco zijn trui met bloedvlekken altijd bewaard. Op het moment dat De Vries op de verzendknop drukt, is hij er heilig van overtuigd dat de zaak snel zal worden opgepakt. Want hoe gedetailleerd wil je het hebben? Maar zo simpel is het niet, zo zou hij spoedig ondervinden.

Marco O.

Vermoord na musical

Eerst terug naar de nacht van 15 juli op 16 juli 1989. Op de Muyskenlaan in de Delftse wijk Wippolder doet een fietser rond 03.00 uur een gruwelijke ontdekking. Midden op de weg ligt het lichaam van een vrouw. Ze bloedt hevig en vertoont geen enkel teken van leven. Geschrokken belt de jongen bij de eerste de beste woning aan om de politie te laten waarschuwen. Als die er om 03.08 uur is, zien de agenten meteen dat het slachtoffer is overleden. Niet veel later is de Muyskenlaan afgezet en neemt de recherche het onderzoek over.

Het lichaam van de vrouw vertoont veel steekwonden. Haar bruine Batavus-fiets ligt verderop tegen een struik en zit onder de bloedspatten. Vanaf de fiets naar het stoffelijk overschot loopt een bloedspoor. De vrouw heeft één schoen nog aan, de andere ligt onder het achterwiel van de fiets. Onder haar lichaam ligt een gouden kettinkje en aan het stuur van de fiets hangen vier plastic tassen. Op de bagagedrager zit een blauw linnen tasje. Het slachtoffer is vele malen gestoken; in het hoofd, in de hals, in het bovenlichaam en in een arm. Waarmee precies is niet duidelijk, want ondanks diverse zoekacties in de omgeving wordt het moordwapen nooit gevonden.

Om de identiteit van de vrouw te achterhalen, doorzoeken agenten de plastic tasjes aan het stuur. Deze blijken gevuld met onder andere een beha, een zwarte panty, een zakje met bloemen voor in het haar, een netpanty, galahandschoenen, een avondjurk en een juwelendoosje. In het blauwe tasje onder de bagagedrager zitten een spiegeltje, panty’s, valse wimpers en valse nagels. In dat tasje zit ook nog iets anders: een portemonnee met een donorcodicil. Daarop staat de naam van het vermoedelijke slachtoffer: Wilma Bres, geboren op 7 mei 1957 in Delft. Haar adres: Kloosterkade 4 in Delft. Ze woonde dus letterlijk op steenworp afstand van de plaats delict. Wilma hoefde eigenlijk alleen nog maar de weg over te steken om thuis te komen, iets waarin ze getuige de sleutelbos in haar hand bijna was geslaagd. In het blauwe tasje vindt de politie ook een programmaboekje van een musical, getiteld Sunday in the Park. De voorstelling had op zaterdagavond 15 juli in het Agnetapark in Delft plaatsgevonden en duurde tot 22.45 uur, zo lezen de rechercheurs. Dat was dus maar een paar uur voor de moord. En er staat nóg iets interessants in het boekje: een overzicht van de spelers van de musicalavond, met foto. Eén ervan herkennen ze meteen; het is Wilma Bres.

Wilma’s bebloede fiets met onder het achterwiel haar rechterschoen.

Geheime relaties?

In het eerste onderzoek naar de achtergronden van het slachtoffer komt Wilma Bres naar voren als een rustige en serieuze vrouw. Ze groeit op in een gelovig en degelijk milieu. Haar vader is fietsenhandelaar, haar moeder huisvrouw. Wilma doet een paar jaar gymnasium, maar maakt die niet af. Jaren later haalt ze in de avonduren haar vwo-diploma, om vervolgens enkele jaren medicijnen te studeren. De jonge introverte vrouw heeft het soms moeilijk met zichzelf en kampt met gevoelens van eenzaamheid.

Om niet in een isolement te raken heeft ze zich in het maatschappelijke leven gestort. Ze zit in het plaatselijke bestuur van de Evangelische Volkspartij, is actief voor Amnesty International en danst en zingt bij theatergezelschap Stap In. Een enigszins gecompliceerde vrouw, zo stelt de recherche vast. Omdat bij de meeste moordzaken sprake is van een relatie tussen dader en slachtoffer vermoedt de recherche dat de sleutel tot oplossing van de zaak weleens in de kleine kennissenkring van Wilma zou kunnen liggen. Het is één van de redenen waarom nog even wordt gewacht met het formeren van een groot Recherche Bijstandsteam (RBT). De recherche verwacht de zaak binnen afzienbare tijd en met niet al te veel mankracht te kunnen oplossen.

En het zit inderdaad mee. Want al snel wordt de recherche in haar onderzoek een specifieke richting op gestuurd. Uit gesprekken met leden van de dansgroep wordt duidelijk dat de voorstelling over het personage Sweeney Todd één zeer opmerkelijke scène bevatte. Tijdens het door Wilma gezongen lied By the Sea speelde de man met de rol van Sweeney achteloos met een mes. In de oorspronkelijke en volledige uitvoering van de musical wordt Mrs. Lovett vermoord, een afloop die niet in de musical van Stap In was opgenomen. Zou het nu wérkelijk louter toeval zijn, zo vraagt de recherche zich af, dat Wilma een paar uur later alsnog in het echt met een mes werd vermoord? Zou iemand uit het publiek, of misschien zelfs uit de musicalgroep, de macabere drang hebben gehad om het stuk alsnog te voltooien? Het is een mogelijkheid waarmee vanaf dat moment serieus rekening wordt gehouden. En al snel wordt de zaak in de media tot Musicalmoord gedoopt.

Er wordt door de recherche stevig in deze mogelijke toedracht geïnvesteerd. Vrijwel alle bezoekers van het theaterstuk worden getraceerd en gehoord. Van enkele mede-acteurs worden de antecenten bekeken en ook proberen de rechercheurs te achterhalen of er sprake is van afgewezen minnaars of geheime relaties. Daarbij komen meerdere mannen in beeld, van wie sommigen gevoelens blijken te hebben gehad voor Wilma, maar niet één kan aan de Musicalmoord worden gelinkt.

Moet er dan toch aan een andere toedracht worden gedacht? In de hoop nieuwe informatie te kunnen vergaren, wordt het rechercheteam uitgebreid en houden enkele leden daarvan een extra buurtonderzoek in de wijk rond de Muyskenlaan. Ook worden de strafdossiers van alle bewoners in de directe omgeving gelicht. Het is een routineonderzoek waarbij doorgaans altijd wel wat mensen in beeld komen die iets op hun kerfstok hebben. Maar in dit onderzoek stuit de recherche werkelijk op een waslijst aan mannen met een strafblad. Toch levert het buurtonderzoek geen nieuwe aanknopingspunten op, wat achteraf best opmerkelijk kan worden genoemd. Want het kan niet anders of de rechercheurs hebben ook bij de ouderlijke woning van de vermoedelijke dader Marco O. aan de deur gestaan, waar enkele dagen eerder misschien wel een wasmachine met een bebloede trui had staan draaien.

De nieuwe Panorama ligt nu in de winkel en is hier te bestellen.

Alle inspanningen ten spijt wordt de moordenaar van Wilma Bres niet gevonden. In 1992 flakkert de hoop even op als de recherche ter ore komt dat een man bij zijn vrienden heeft opgeschept over de moord, die hij in een dronken bui zou hebben gepleegd. De man wordt aangehouden, maar weer loopt het op niets uit; de man blijkt het verhaal uit zijn duim te hebben gezogen. Het rechercheteam wordt afgebouwd en het dossier krijgt het predicaat cold case, wat wil zeggen dat er niet meer actief aan wordt gewerkt. Het wachten is op die ene tip, die ene meevaller. En die lijkt er in 2015 met de anonieme tip aan Peter R. de Vries eindelijk te zijn. Aan de waarde van de informatie twijfelt De Vries geen moment. De tipgever komt betrouwbaar over, beschikt over cruciale informatie en de aangewezen verdachte past precies in het plaatje.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.

Misdaad
  • AVRO, Facebook, SBS