Misdaadcolumn: 'Peter en Petertje'

Wilfred Genee merkte onlangs op dat er naar zijn gevoel nog maar weinig over Peter R. de Vries wordt gesproken. Misschien is het waar, ik heb daar niet echt over nagedacht. De oorlog in Oekraïne dringt natuurlijk veel ander en ouder nieuws naar de achtergrond, daar valt niet aan te ontkomen. En mensen gaan nu eenmaal snel over tot de orde van de dag. Peter zei het in zijn werkzame jaren zelf al: “In de kranten van vandaag worden morgen de sperziebonen verpakt.”

Het is me ook niet helemaal duidelijk wat Genee precies bedoelde. Wordt er te weinig over de moord op Peter en de strafzaak gesproken? Of over de persóón Peter zoals we hem kennen uit talkshows? Blijven zijn onopgeloste dossiers te veel onderbelicht? Dit laatste zal wel loslopen, want Peters kinderen Royce en Kelly zetten zich vol overgave in voor Stichting De Gouden Tip, die door De Vries in het leven werd geroepen om met hoge beloningen vastgelopen zaken vlot te trekken. En dat zijn er nogal wat. Tanja Groen, Germa van den Boom, Maria van der Zanden en Chris van de Werken; Peter was nog lang niet klaar. Dat zal iedereen die ooit de dossierkasten in zijn werkkamer heeft gezien kunnen beamen.

De moord op Petertje Oort was de eerste zaak waarvoor Peter R. de Vries bij ouders thuis op de bank had gezeten en het verdriet in hun ogen had gezien

Onlangs was ik even op bezoek bij Cees Koring, de grondlegger van de Nederlandse misdaadjournalistiek. Cees was van 1970 tot 2007 verbonden aan De Telegraaf en werd in 1980 mentor van Peter (toen nog zonder ‘R’) de Vries. Ook Cees denkt nog vaak aan zijn protegé van weleer. “Ik herkende meteen zijn talent. Gedreven, leergierig en doorgaan waar een ander stopte.” Cees heeft samen met Peter grote reportages geschreven, over moord en doodslag, over ontvoeringen en over grote fraudezaken. Het maakte hen gepokt en gemazeld, maar ze bleven oog hebben voor het leed dat schuilging achter de verhalen. Koring weet dat er één zaak was die Peter enorm onder de huid was gaan zitten.

“De moord op Petertje Oort. Het was zijn eerste kindermoord. De eerste zaak waarvoor hij bij ouders thuis op de bank had gezeten en het verdriet in hun ogen had gezien.”

Het lichaam van de 10-jarige Petertje Oort werd op maandag 16 augustus 1982 in het water van de Purmerringvaart in Purmerend gevonden. Het ventje was een dag vermist geweest nadat hij ’s zondags niet was teruggekeerd van een verjaardagsfeestje bij een neefje. Petertje bleek door een misdrijf om het leven te zijn gekomen en mogelijk ook seksueel te zijn misbruikt. De zaak leidde tot roddels, geruchten en aannames, maar werd nooit opgelost. Peter greep elke gelegenheid aan om erover te schrijven en bleef altijd contact houden met moeder Sientje. In november 2020 kwam er een einde aan dat contact toen de vrouw op 83-jarige leeftijd overleed. Maar zelfs toen was voor De Vries het boek nog niet gesloten. Hij plaatste een tweet over Sientjes overlijden op internet en haalde een herinnering op aan Petertje. De tweet bleef niet onopgemerkt en leverde zelfs een nieuwe tip op. “Een serieuze,” zo meende De Vries, “een die voldoende aanknopingspunten biedt om uit te zoeken.” Het mocht niet zo zijn. De tip leidde niet tot een doorbraak en de kans dat dit ooit nog gaat gebeuren wordt er niet groter op. De zaak is inmiddels verjaard, dus van een strafrechtelijk onderzoek kan geen sprake meer zijn. Maar voor de gemoedsrust van Petertjes nabestaanden is het te hopen dat de waarheid ooit nog aan het licht komt. Dan zijn Peters inspanningen in ieder geval niet voor niets geweest.