Paul Bosvelt: 'Een biografie? Daar zijn er al genoeg van'

Go Ahead Eagles ging de winterstop in als nummer 11 en daarmee zijn jullie een van de grootste verrassingen dit seizoen. Ben je zelf ook verbaasd?

“Een klein beetje wel. Je hoopt dat je je ook een niveau hoger goed staande kunt houden, want dat moet maar blijken.

Wat dat betreft gaat het boven verwachting. Ik denk niet dat we veel punten hebben gestolen, misschien hebben we eerder nog wat te weinig gekregen.”

Jullie hielden Ajax in de Arena op 0-0. Dat was ook geen gestolen puntje?

“Nou, als je naar de wedstrijd kijkt waren we zwaar de onderliggende partij, maar je kunt niet zeggen dat Ajax vijf tot tien grote kansen heeft gemist. Ze schoten een keer op de paal en ze kregen natuurlijk wel wat kansen, dan moet het een beetje meezitten. Als je kijkt naar wat zij hebben afgedwongen, hebben wij het gewoon goed gedaan. Al is het zo dat als je zo’n wedstrijd honderd keer speelt, je ’m 95 keer verliest.”

Je bent technisch manager, wat is precies jouw rol?

“Ik ben verantwoordelijk voor het eerste elftal, de jeugd en de scouting. Dat zijn mijn taken, maar binnen zo’n kleine club als wij zijn help je ook weleens met spulletjes inpakken, het koffiezetautomaat schoonmaken of noem maar wat. Dat je elkaar helpt is ook de charme van zo’n kleine club. Ik ben hier ooit begonnen en heb er zes jaar gespeeld, ben 3,5 jaar assistent-trainer geweest en heb nu vier jaar deze rol, dan is het echt je club en doe je met liefde iets extra’s.”

Dat vind ik toch een fascinerend beeld, de 24-voudig international die het koffiezetapparaat schoonmaakt.

“Haha! Nou, als je hier om half negen als een van de eersten bent, je koffie wil pakken, maar er eerst iets moet gebeuren, dan kun je wachten tot een ander het doet.

Of je pakt het aan en zorgt dat het wordt opgelost, net als thuis. Toch?”

Maar je hebt gewoon een kantoorbaan, dat hadden niet veel mensen achter je gezocht.

“Ikzelf ook niet. Bij vergaderingen weet ik van mezelf dat de spanningsboog na een bepaalde tijd weg is, dan gaat het serieuze aan de kant en ga ik op zoek naar het ouwehoeren. Dat is af en toe wel mijn valkuil, maar ik ben al wel veranderd. Plannen was in het begin ook ondermaats, dat heb ik nu wel geleerd.”

Je transformeert langzaamaan in een vergadertijger?

“Dat zal ik nooit worden, het blijft een cavia! Wij vergaderen gelukkig niet extreem veel en houden het functioneel en luchtig. Moet ook wel, anders kom je er niet doorheen. Ik niet in ieder geval. Kijk, als speler of assistent-trainer zijn je taken te overzien, maar als je meerdere ballen in de lucht moet houden, moet je zorgen dat het overzicht er blijft. Voor je eigen bestwil. Ik heb mijn werk nu wel veel beter gestructureerd.”

Wat is voor jou het mooie van je huidige baan?

“Dat ik alleen met voetbal bezig ben. Ook wel met structuur bepalen en vergaderen, maar de kern blijft voetbal. Nu heb ik weer een totaal andere beleving van het spel, de uitdaging zit ’m in een eredivisiewaardige selectie neer te zetten, zonder dat je een transfersom kunt betalen. Vorig seizoen hadden we de negende of tiende begroting van de eerste divisie, dan probeer je toch de play-offs te halen. Uiteindelijk promoveerden we zelfs, dat was het ultieme. Dat doe je met z’n allen en ik heb veel steun aan Alex Kroes (eigenaar, red.), maar ik ben degene die het moet aansturen. Dat is de uitdaging. Daarnaast heb ik heel veel gevoel bij deze club en dat maakt het een mooie job. Ik zou dit niet zomaar bij een andere club kunnen.”

Klopt het dat je een seizoenkaart had, voordat je manager werd?

“Die heb ik drie jaar gehad, ja.”

Dat hoor je niet veel. Voor een oud-speler liggen altijd kaartjes klaar.

“Je hebt hier meer oud-spelers die met hun vrienden op de tribune zitten met een seizoenkaart, dat is ook het mooie aan deze club. Natuurlijk liggen er kaarten klaar voor oud-spelers, maar die zijn niet oneindig. Zeker in de eredivisie zijn ze schaarser.”

‘Ik ben verantwoordelijk voor het eerste elftal, de jeugd en scouting. Maar binnen zo’n kleine club help je ook met het schoonmaken van het koffiezetautomaat’

Je houdt van de typische stadioncultuur?

“Toen ik een seizoenkaart had maakten we er een echt uitje van. Indrinken in de stad of een kroegje in de wijk, eerder naar uitwedstrijden toe. Een drankje tijdens de wedstrijd, de derde helft... Ik vond het superleuk om het op die manier te doen.

Ik ben een voetbaldier, toen ik nog speelde, ging ik in de winterstop vaak naar Engeland om wedstrijden te kijken. Dus dat heb ik altijd wel mooi gevonden.”

De sfeer in de Adelaarshorst wordt door iedereen geroemd.

Hoe zou jij die omschrijven?

“Als intens. Bij de thuiswedstrijden tegen Heracles en Fortuna was het precies zoals we het hier allemaal willen. Dan is er zo’n samenwerking met de fans, dan is het publiek echt een steun als je het even moeilijk hebt in de wedstrijd. Dan wordt het team echt omhoog gelift.”

Iets heel anders: blijf jij voor altijd de laatste aanvoerder die namens een Nederlandse club een Europa Cup omhoog hield?

“Pfoe. Het wordt superlastig voor de Nederlandse clubs, de verschillen met de Europese top worden steeds groter. Ajax blijft nu redelijk in het kielzog, maar daarachter is het gat groot. Ajax speelde in 2017 nog wel de Europa League-finale en stond twee jaar later bijna in de finale van de Champions League, toen waren ze dichtbij.

Het zou zonde zijn voor het Nederlandse voetbal als het niet meer gebeurt. Voor mijn ego zou het wel leuk zijn. Haha, nee hoor!”

Hoe kijk je dan naar zo’n finale? Schiet door je hoofd: ik krijg straks misschien een opvolger?

“Dat zit wel in je systeem, maar dan denk ik ook gelijk: niet zo raar doen. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat je hoopt dat niemand je evenaart. Ik kan niet ver kijken in de toekomst, maar ik denk niet dat het op korte termijn gebeurt. De mogelijkheden van de internationale topclubs zijn gigantisch.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.