Bij de politierechter: 'U zit erbij als een labrador'

Hovenier Henk* (53) draagt een trui van zijn werkgever en de zwarte sporen van zijn meest recente werkzaamheden onder zijn nagels. Opmerkelijk genoeg is hij zonder advocaat gekomen, terwijl hij toch flink in de nesten lijkt te zitten.

“Het begon allemaal met een appje van ene Ali uit Almere,” herinnert hij zich. “Die beweerde dat hij nog geld van mij kreeg: 3.800 euro.”

“En klopte dat?”

“Ik kende die hele Ali niet,” zegt Henk. “Dus nee, daar klopte niets van. Het had volgens hem te maken met een bv’tje of zo dat ik kort daarvoor had verkocht. Een of ander lulverhaal. Ik kon er geen touw aan vastknopen.”

“Maar hij hield wel vol,” weet de rechter.

“Na die eerste appjes begon hij te bellen. Toen was het gelijk van: Ik steek je hele kankerhuis in de fik en zo. Met je vrouw en kinderen erbij. En een paar dagen later stond hij voor mijn deur. Ik was doodsbang. Ik had dat geld ook helemaal niet.” Henk doet open en laat de man binnen. Als blijkt dat hij de 3.800 euro niet gaat betalen, wil Ali zijn ID-kaart, zijn rijbewijs en zijn bankpas zien. Gehoorzaam haalt Henk de documenten tevoorschijn, die vervolgens uitgebreid door Ali worden gefotografeerd. Daarna vertrekt hij. Een week later belt Ali weer met Henk. Via SnappCar, een website waarop particulieren hun eigen auto kunnen verhuren, is een auto gehuurd, een BMW 750Li. Nieuwprijs: 172.000 euro. Het account waarmee dat is gedaan, staat op naam van Henk. Het enige wat hij hoeft te doen is de auto ophalen bij de verhuurder. Maar ook dat heeft Ali geregeld, zegt hij. Henk wordt opgehaald en thuisgebracht. Opnieuw werkt Henk gehoorzaam mee.

Tot nu toe heeft de rechter, zij het met zichtbare moeite, Henks versie van het gebeurde geduldig aangehoord, maar op dit punt in het verhaal aanbeland, kan hij zich niet meer inhouden.

“Neem mij niet kwalijk, maar dit is toch een volstrekt idioot verhaal?”

Henk haalt zijn schouders op. “Tja,” zegt hij. “Zo is het gegaan.”

“U geeft uw privégegevens aan een volslagen onbekende omdat die uit het niets beweert nog geld van u te krijgen en vervolgens werkt u eraan mee om iemand van zijn peperdure auto te beroven. U zegt geen woord als zo’n man in goed vertrouwen zijn autosleutels afstaat. U zit erbij als een labrador. Terwijl u dondersgoed weet dat die man zijn auto nooit meer terugziet. Waarom werkt u daaraan mee?”

“Zo bang was ik,” zegt Henk.

“U had ook naar de politie kunnen stappen,” oppert de rechter. Zwijgzaam haalt Henk zijn schouders op.

“En dan komt u hier ook nog zonder advocaat binnen. Bent u nou zo dom of doet u alsof?”

“Ik vrees dat eerste,” zegt Henk.

Een dag nadat de eigenaar van de BMW zijn sleutels heeft overhandigd, ziet hij via de gps dat zijn auto in Polen rijdt. Wanneer de auto uiteindelijk in Litouwen wordt geconfisqueerd, ziet hij eruit alsof er een rally mee gereden is door ’s werelds slechtste rallycoureur. Experts schatten de schade op 20.000 euro.

“Het verbaast mij, maar u heeft geluk dat de eigenaar geen schadevergoeding heeft ingediend. Al kan hij dat nog altijd doen,” waarschuwt de rechter.

“Dat kan er dan ook nog wel bij,” verzucht Henk mismoedig. Volgens hem zijn er door onbekenden onder zijn naam nog veel meer auto’s verduisterd. Thuis heeft hij naar eigen zeggen nog een rekening van 60.000 euro liggen van een leasemaatschappij waarmee hij nooit zaken heeft gedaan.

“En gaat u betalen?” vraagt de rechter.

“Wat moet ik anders?” zegt Henk.

Hoofdschuddend kijkt de rechter hem een paar tellen zwijgend aan. “U vertoont wonderlijk gedrag,” stelt hij vast.

“Heel wonderlijk. Of u liegt. Dit gelooft toch niemand?”

Voor het verduisteren van de BMW krijgt Henk een werkstraf van tachtig uur en een voorwaardelijke celstraf van een week. De zaak tegen ‘Ali uit Almere’, die door de politie daadwerkelijk werd opgespoord, is geseponeerd vanwege gebrek aan bewijs.