Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: 'De tel kwijt'

Een rechterlijk vonnis laat aan duidelijkheid vaak niets te wensen over, maar in het geval van Gerrie gaat die vlieger niet op. “Wacht even... Dit klopt toch niet?”

Bij de politierechter: 'De tel kwijt'

Gerrie* (53) en Martin (18) hebben allebei hun eigen advocaat meegenomen. Ze hebben volgens het OM fietsen gestolen, al lijkt niemand te weten hoeveel. Gerrie helpt zijn vriendin die dag met verhuizen. Wanneer alles eindelijk van A naar B is verplaatst, brengt hij de bus die zijn vriendin voor de klus heeft gehuurd terug naar de verhuurder. Maar niet rechtstreeks. Voordat hij op pad gaat, wordt hij aangesproken door zijn 16-jarige stiefzoon (die later voor deze zelfde zaak voor de jeugdrechter zal verschijnen) en zijn vriend Martin. Zij hebben nog een klusje voor hem.

Even later parkeert Gerrie de bus bij een grote onbewaakte fietsenstalling in de stad. Zelf blijft hij achter het stuur zitten terwijl de twee jongens aan de slag gaan. Wanneer het tweetal weer bij hem instapt, rijdt hij naar de flat van zijn moeder. Als ook de politie daar even later arriveert, treffen ze het drietal in de kelderbox, omringd door fietsen, waaronder ook de gezenderde lokfiets die de politie naar de drie fietsendieven leidde. Op de grond liggen de restanten van gesloopte fietssloten.

“Ik word hier te oud voor,” verzucht Gerrie. “Ik ben 53, ik heb een dochtertje van 3. Ik moet dit soort onzin niet meer doen.”

“Maar u doet het wel,” merkt de rechter op.

“Ik had een rotmaand. De jaarrekening van de elektriciteit was net in één keer afgeschreven. Ik had geen rooie cent meer.”

“En dus liet u zich door een paar tieners voor hun karretje spannen,” concludeert de rechter. “Dat vind ik wel zorgelijk.”

‘Ik had een rotmaand. De jaarrekening van de elektriciteit was net in één keer afgeschreven’

“Domme actie,” erkent Gerrie.

“Hoeveel kreeg u ervoor?” “100 euro.”

Maar dat geld kreeg hij uiteraard nooit. Het enige dat de klus hem opleverde was een voorlopige hechtenis van maar liefst 104 dagen, die hij waarschijnlijk te danken heeft aan zijn strafblad van zestien pagina’s en het feit dat hij in de voorbije jaren vaker voor diefstal werd veroordeeld.

“Hoeveel fietsen waren het nou?” vraagt de rechter.

“Ik weet het echt niet,” zegt Gerrie. “Maar zeker geen negen. De politie heeft elke fiets die ze in de buurt van mijn moeders kelderbox aantroffen meegenomen en als gestolen bestempeld. Inclusief de fietsen van sommige flatbewoners. Zo kom je wel aan negen, ja.” Ook de advocaat van de pas 18-jarige Martin is het opgevallen dat de tenlastelegging nogal rammelt. Een voor een gaat hij de fietsen langs. Slechts van twee fietsen is aangifte gedaan, maar die aangiftes dateren van jaren geleden. Met andere woorden: ze zijn al veel eerder gestolen, maar door wie? Dat valt onmogelijk nog te achterhalen. Feitelijk is er volgens de advocaat alleen bewijs voor de diefstal van de lokfiets. Voor het stelen van ‘meerdere’ fietsen veroordeelt de rechter Gerrie tot 104 dagen cel, die hij dus al heeft uitgezeten. Medeverdachte Martin komt weg met een taakstraf van twintig uur voor het stelen van alleen de lokfiets.

En dat is gek: als alleen de diefstal van de lokfiets bewezen wordt geacht, waarom wordt Gerrie dan veroordeeld voor het stelen van meerdere fietsen?

“Wacht even...” zegt Gerrie dan ook. “Dit klopt toch niet?”

Dat lijkt de rechter nu ook te beseffen, maar haar uitspraak is een feit. Na een korte aarzeling zegt ze:

“Als u het er niet mee eens bent, kunt u dat met uw advocaat bespreken.”

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.

Misdaad
  • Petra Urban