Marcel van Roosmalen: 'Ik ben zó blij dat die spelen voorbij zijn!'

“Met Marcel van Roosmalen.”

Marcel, we bellen net na de baanwielrenfinale tussen Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen...

“Is dat zo? Niks van gezien.”

Geen fan?

“Ik kijk nooit naar baanwielrennen, waarom zou ik dat nu wel doen? Ik kijk ook nooit naar openwaterzwemmen, dus ook niet tijdens een Olympische Spelen. In Wormer, waar ik woon, zwemmen mensen in Het Zwet, een recreatieplas. Denk je dat ik stop om naar hen te kijken? Ja, als ze verdrinken stop ik wel even, maar anders fiets ik door. Ik vind het fascinerend om te zien hoe journalisten opeens doen alsof ze er wél al jaren naar kijken. Dat gehijg en dat geslijm, wat een treurnis. Ik ben zó blij dat die Spelen voorbij zijn.”

In een van je columns veegde je de vloer aan met Humberto Tan.

“Ik veegde al weken de vloer aan met journalisten, ook met Tan. Hoe hij in Scheveningen die medaillewinnaars opving met dat geslijm van hem. RTL sponsorde al die huldigingen, dus het was ook nog eens beleid. De hele tijd op zoek gaan naar het verhaal achter het verhaal achter het verhaal. Steeds weer die domme vragen over hoe zwaar het wel niet was. Ik heb respect voor de prestaties van de sporters, iets minder voor al die hijgende journalisten of voor al die gasten in die talkshows. Jacques Brinkman, die oudhockeyer die in De Oranjezomer even zijn moment pakte om een paar appjes van zijn zoon (Thierry Brinkman, red.) voor te lezen die in Tokio was met de Nederlandse hockeymannen. Over hoe de sfeer was en zo, triest.”

Om een dag later daarvoor zijn excuses te maken.

“Op Twitter ja, zodat iedereen kon zien dat hij sorry zei. Ik vind dat fascinerend. Ook dat iedereen alleen maar zegt hoe zwaar het was. Ik vertel toch ook niet de hele tijd hoe zwaar het leven van een columnist is? Dat het moeilijk is om elke keer weer inspiratie te vinden? Dat zou wat zijn, zeg. Of een bakker die vertelt dat hij van heel ver moest komen om voor mij een brood te bakken. Heel vermoeiend allemaal.”

Jammer dat jullie nu net na de Spelen een programma over de media maken. Gijs en jij hadden waarschijnlijk met de botte bijl gehakt.

“Ik vind de media ook zonder Olympische Spelen fascinerend. Zo’n programma als Zomergasten: dat ging ooit over de favoriete tv-fragmenten van de gast, nu zijn het zwarte avonden waarin drie uur lang alleen maar over ellende wordt gepraat. Ik vraag me toch echt af wat daar allemaal is gebeurd.”

Te veel eer misschien, maar komen wij ook nog aan bod?

“Met alle respect, maar het is een wonder dat Panorama nog bestaat. Wie koopt er nog een tijdschrift?

Vind ik heel jammer hoor, dus rek het zolang het nog kan. Toen ik laatst werd geïnterviewd vroeg ik wat nou precies de aanleiding was. De redactie had nog ergens een rechtenvrije foto van mij gevonden, dus daar moest dan een verhaaltje bij. O wacht, dat was Nieuwe Revu. Heel jammer. Zet je er nu wel een leuke foto bij trouwens?”

Die van jou met Gijs tegen een muur. “Prima, die is genomen bij mij thuis. Gijs draagt mijn jasje, maar dat doet er niet toe. Ik ben heel blij dat ik met hem dit programma doe.”

In het persbericht staat dat de langverwachte Sven Kockelmann misschien ook zijn opwachting maakt.

“Kockelmann is een monument, de laatste échte journalist van Nederland, als je het mij vraagt. Volgens mij komt hij langs, tenminste: als hij heelhuids van zijn vakantie terugkeert. Maar dat zal wel. Ik heb geen idee waar hij is geweest, maar hij lijkt mij het type voor Zwitserland.

In een tweesterrenhotel.”

Media Inside, gepresenteerd door Marcel van Roosmalen en Gijs Groenteman, is vanaf aanstaande vrijdag 13 augustus om 21:20 uur te zien bij BNNVARA op NPO3.

Misschien ook voor jou:

Hazesmoe? Met deze app filter je André uit het nieuws