Bij de politierechter: 'Ik kan niet ademen!'

Ik kan niet ademen!” Ook Danilo riep het met zijn gezicht op de straatstenen gedrukt en met de knie van een politieagent ferm in zijn nek. Maar in tegenstelling tot die van George Floyd werden Danilo’s woorden door niemand opgemerkt. Een ander wezenlijk verschil: Danilo overleefde zijn arrestatie. In een hippe spijkerbroek vol gaten en vlekken, en met een artistieke vilten hoed op zijn hoofd, stapt hij de zaal binnen.

In zijn hand een zwart etui met daarin een zuurstoffles en -masker. Vanwege terugkerende aanvallen van benauwdheid durft hij zonder zijn zuurstof nog nauwelijks de deur uit. Desondanks timmert hij de voorbije jaren aardig aan de weg als muziekproducer en maakt hij videoclips voor opkomende rappers. Iets wat een jaar of vijf geleden helemaal niemand had durven denken.

“Ik ben jarenlang Top600 geweest,” steekt hij van wal, “ik was een van de bekendste junks en criminelen van Amsterdam- Zuidoost, ik ben ontelbare keren opgepakt en ik heb voor hele serieuze zaken gezeten, maar ik zeg u: dit is een flutzaak. Dit slaat helemaal nergens op.”

Danilo is die avond op stap met een paar oude bekenden wanneer hij opmerkt dat iemand uit het gezelschap al een tijdje ontbreekt. Wanneer hij naar buiten loopt om hem te zoeken, ziet hij hoe zijn vriend door een aantal agenten wordt aangehouden. Danilo stapt erop af en vraagt de agenten wat er aan de hand is, maar in plaats van een vriendelijk antwoord krijgt hij direct het bevel om afstand te houden en zich er niet mee te bemoeien.

“Ben ik een hond of zo?” vraagt Danilo. “Waarom zou je anders zo naar me blaffen? Als die agent mij normaal te woord had gestaan, dan was er niets aan de hand geweest. Dan zat ik hier vandaag niet.”

In plaats daarvan wordt Danilo, nadat hij meerdere waarschuwingen genegeerd heeft, zelf aangehouden. Terwijl hij vloekt, scheldt en zich hevig verzet, werken agenten hem naar de grond. Dat Danilo’s hoofd daarbij een bankje raakt, lijkt niemand op te merken. Met kracht duwt een van de agenten een knie in zijn nek. Wanneer hij eindelijk geboeid in het politiebusje zit, is Danilo’s woede nog verre van bekoeld.

Met kracht trapt hij een ruit uit de sponning.

“Als ik uw dossier zo bekijk, dan moet ik zeggen dat ik het heel knap vind waar u nu staat in het leven,” zegt de rechter. Verbaasd kijkt Danilo haar aan.

“Dat meen ik,” verzekert de rechter hem. “Als ik kijk naar waar u vandaan komt, naar uw verleden en naar uw strafblad, dan vind ik dat u echt een compliment verdient. Er zijn er niet veel die hun leven op eigen kracht zo weten om te buigen. En ik begrijp dat u ook regelmatig scholen in probleemwijken bezoekt om over uw verleden te vertellen?”

Danilo begraaft zijn hoofd in zijn handen.

“Waarom huilt u?” vraagt de rechter.

“Gewoon,” snikt Danilo. “Omdat ik dat soort dingen niet zo vaak hoor.”

Maar met alleen de complimenten komt hij er vandaag niet van af. Wegens belediging, vernieling en verzet bij aanhouding krijgt hij van de rechter ook een boete van 750 euro. Geheel voorwaardelijk, dat wel.