Hoe smaakt de duurste hamburger ter wereld?

‘The Golden Boy is een hamburger met 100 procent Wagyu A5-vlees met onder meer Beluga-kaviaar, king crab, Spaanse Paleta Ibérico, witte truffel, Engelse cheddar en barbecuesaus gemaakt van Kopi Luwak-koffie en Schotse Macallan-whisky. Het hamburgerbroodje is gemaakt van Dom Pérignon-champagnedeeg en belegd met bladgoud.’

(Bron: www.de-daltons.com)

Soms lees je op internet van die berichten waarvan je hart meteen drie keer sneller gaat kloppen. Er zijn in mijn leven een hoop hamburgers geweest waar ik met groot genoegen mijn tanden in heb gezet, maar op geen enkele daarvan zat kaviaar. Laat staan Beluga-kaviaar (249,00 euro per potje). Ook was er nooit een barbecuesaus overheen gesmeerd waar niet alleen een scheut Schotse Macallanwhisky (350,00 euro per fles) doorheen gegooid was, maar ook zoiets als Kopi Luwak-koffie, de allerduurste koffie ter wereld (528,00 euro per kilo). En er bleef na het nemen van een hap ook nooit 24-karaats bladgoud aan mijn vingers kleven.

The Golden Boy klinkt als een culinair kunstwerk. En het mooie is: om hem te proeven hoef je niet eens af te reizen naar wereldsteden als New York of Los Angeles, maar gewoon naar Voorthuizen, een stip op de kaart van Gelderland met amper 10.000 inwoners. Je hoeft zelfs niet eens een sterrenrestaurant binnen te stappen. Hij is gewoon te koop in hamburgertent De Daltons. Voor 5 mille.

Dat dan weer wel.

Hoe nieuwsgierig ik ook ben naar deze belachelijk decadente lap vlees op een broodje, ik peins er niet over om écht 5000 euro uit te geven aan één hamburger. Voor de prijs van één Golden Boy krijg je 740 big macs (6,75 euro per stuk). Een vrachtwagen vol. Ik heb dus iets anders bedacht om hem naar binnen te werken. Een plannetje waarvan ik het slagingspercentage echter niet bepaald groot acht. Volstrekt nul eigenlijk. Maar ik waag het er toch op. Niet geschoten… “Met Robbert Jan de Veen,” stelt de eigenaar van de zaak zich aan de andere kant van de lijn voor. Voorzichtig leid ik mijn brutale vraag in. “Stel dat ik een keer in jouw zaak langskom,” zeg ik met nadruk op stel. “En stel dat ik toevallig de duurste hamburger ter wereld bestel, omdat ik toevallig van plan ben om daar een reportage voor Panorama over te schrijven. Zou ik die dan eeh… van je kunnen krijgen? Voor niets dus, bedoel ik. Gratis.”

Het was niet onlogisch geweest wanneer Robbert Jan nu met overslaande stem had geroepen dat ik die hamburger in mijn reet kan steken. Maar dat doet hij niet. Hij reageert op een heel andere toon.

“Ja, hoor. Geen probleem.”

“Wat?!” antwoord ik. “Echt?! Meen je dat?!”

“Tuurlijk. Gaan we doen.”

Mijn mond valt open van verbazing. “Maar ik bedoel dat ik er niet voor betaal, hè. Geen cent,” verduidelijk ik voor de zekerheid nog maar even, maar Robbert Jan hoort het niet eens meer.

“Kun je volgende week maandag?”

Robbert Jan: ‘Het vlees is afkomstig van koeien die een speciaal dieet hebben gevolgd en zelfs gemasseerd zijn om hun vlees zo mals mogelijk te maken’

Hamburger van 352 kilo

Het gebeurde op een troosteloze donderdagavond in januari van dit jaar dat Robbert Jan spontaan besloot om zijn slechtst lopende hamburger ooit te gaan verkopen. Bloedchagrijnig zat hij achter zijn laptop in het verder uitgestorven restaurantgedeelte van zijn zaak. Met De Daltons ging het klote. Door corona waren de deuren potdicht. Al drie maanden lang. Enkel de afhaal was geopend. Bovendien was januari normaal gesproken de maand van de Horecava, de horecavakbeurs waarnaar Robbert Jan altijd reikhalzend uitkeek, omdat dat betekende dat hij weer kon deelnemen aan allerlei bijzondere wedstrijden. Voor zijn zelf ontworpen Philly Cheese Steak, klein gesneden ossenhaaspuntjes met groenten en cheddarkaas, gewokt in umamisaus, werd hij eens beloond met de award voor Lekkerste Lunchgerecht van Nederland. De American Classic Tuna Melt, een tosti gemaakt van tonijn, rode ui, cheddarkaas en guacamole, eindigde bij de verkiezing van Lekkerste Tosti van Nederland als derde. En The Wicker, een burger op een broodje dat is ingesmeerd met een spread van Matcha Mayo, eindigde in de Best Burger Benelux-contest als nummer twee.

Maar ook door de Horecava ging dit jaar een dikke vette streep.

Veel van de dingen die het leven van Robbert Jan mooi maakten, waren door corona weggevaagd.

De lol was er voor hem wel af. Lusteloos zat hij die avond op internet toen het ondernemersvlammetje toch weer ontwaakte.

Hij stuitte op een nogal merkwaardig bericht. Er bleek zowaar een officieel record te bestaan voor de duurste hamburger ter wereld.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.