Een terugblik op het steengoede misdaadprogramma van Peter R. de Vries

De allereerste aflevering

De allereerste aflevering van Peter R. de Vries wordt op 10 oktober 1995 uitgezonden, met een geruchtmakende undercoveroperatie over fraude met paspoorten op Curaçao. Het is het eerste optreden van Peter R. de Vries op televisie en ook de verborgen camera maakt een soort debuut. Werd de geheime apparatuur tot dan toe uitsluitend ingezet in tv-programma’s van het genre Banana Split, deze keer dient die voor het eerst een journalistiek doel: vaststellen hoe kinderlijk eenvoudig het is om te sjoemelen met paspoorten. Na deze geruchtmakende eerste uitzending groeit het gebruik van de verborgen camera in het programma van De Vries langzaam maar zeker uit tot specialiteit van het huis. Tussen 1995 en 2012 worden er tientallen oplichters, pedoseksuelen en zelfs moordenaars mee ontmaskerd. En ook politie- en justitiepersoneel moet in die jaren flink op zijn tellen passen.

Flitsers geflitst

Zo wordt in het najaar van 2001 het rijgedrag van de medewerkers van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) met de verborgen camera in kaart gebracht. Het wordt daarbij duidelijk dat de mensen die ons flitsen, zich zelf ook niet bepaald aan de maximumsnelheid houden. De beelden bezorgen het KLPD het schaamrood op de kaken, want in de uitzending zien we de ene grove overtreding na de andere.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Tot overmaat van ramp voor Bert Woudenberg, dan woordvoerder van de verkeersorganisatie 3VO, wordt ook hij een tijdlang stiekem gevolgd. En wat blijkt: het boegbeeld van dé organisatie voor veilig verkeer toont zich zelf een snelheidsmaniak. Woudenberg rijdt bijna voortdurend te hard met een uitschieter van 72 km per uur boven de maximum snelheid langs wegwerkzaamheden op de A27. Geconfronteerd met zijn verkeersgedrag weigert hij schuld te bekennen, maar korte tijd later moet hij toch bij de verkeersorganisatie het veld ruimen. Ook Veilig Verkeer Nederland-directeur Joop Goos wordt op de korrel genomen. Daarbij is het van hetzelfde laken een pak: Goos maakt overtredingen en rijdt steevast te hard, met een record van 64 km/uur door een 30 km-zone. Geconfronteerd met de beelden neemt hij, in tegenstelling tot Woudenberg, wel zijn verantwoordelijkheid en stapt op bij VVN.

Huurmoordenaar Rob Z.

“Hij heb de kijk op mij!” Met grote ogen van onschuld ontkent de vrouw die Peter R. de Vries zojuist ter verantwoording heeft geroepen, dat zij betrokken is bij het beramen van een drievoudige moord. Die vent die de huurmoorden zou moeten plegen, liegt. Hij is boos, verdedigt de vrouw zich, omdat hij haar wil maar niet kan krijgen. Dat het allemaal wat anders in elkaar steekt bewijzen de beelden van een unieke undercoveroperatie waarbij de voorbereidingen voor drie huurmoorden gedetailleerd worden vastgelegd. Het leidt tot een uitzending waarin de kijker op het puntje van zijn stoel een schokkend inkijkje krijgt in de bikkelharde wereld van moordenaars en beroepscriminelen.

Het is 2002 wanneer Peter de Vries wordt benaderd door destijds ex-gedetineerde Rob Z. Rob vertelt dat hij de lugubere opdracht heeft gekregen om drie mensen te vermoorden. Maar hij wil die moorden helemaal niet plegen. In het plan dat vervolgens samen met De Vries bekokstoofd wordt, spreken ze af dat Rob wel tegenover zijn opdrachtgever blijft doen alsof hij geïnteresseerd is. De bedoeling is om via Rob de voorbereidingen voor de drie liquidaties met de verborgen camera vast te leggen. En dat lukt.

De opdrachtgever voor de moorden zit in de gevangenis en laat de onderhandelingen daarom doen door zijn vrouw. Het is dan ook zij die na diverse besprekingen over de moorden op een bepaald moment het moordwapen aan Rob levert. Rob moet daarmee het eerste slachtoffer omleggen. De twee praten erover alsof het om iets alledaags gaat, zoals brood kopen bij de bakker. Rob Z. speelt het spelletje overtuigend mee. Na verloop van tijd brengt Rob de vrouw ’heuglijk’ nieuws. Hij vertelt haar dat hij het eerste doelwit daadwerkelijk heeft omgebracht. Veel tijd om erover opgetogen te zijn heeft de vrouw echter niet, want uit het niets springt opeens Peter R. de Vries voor haar neus. “Denk je soms dat je God bent, dat je over levens kan beslissen?” De vrouw, dan nog totaal onwetend van het feit dat alle voorbereidingen zijn geregistreerd, denkt dat het nog zin heeft om te ontkennen. Ze geeft de schuld aan Rob, want ‘hij heb de kijk op mij’. De uitzending leidt tot een groot politieonderzoek en uiteindelijk tot de veroordeling van de opdrachtgever en zijn vrouw. Ook wordt de opdrachtgever nog veroordeeld voor het bedreigen van Peter R. de Vries vanuit de gevangenis.

De bloedstollende ontmaskering van Joran van der Sloot

De meest besproken verborgen camera-actie uit het tijdperk Peter R. de Vries betreft de ontmaskering van Joran van der Sloot, begin februari 2008. In deze bloedstollende uitzending, die ruim zeven miljoen landgenoten aan de buis gekluisterd houdt, zien we hoe undercover Patrick van der Eem het vertrouwen van Joran van der Sloot wint en diverse indringende gesprekken met hem voert in een met camera’s en microfoons geprepareerde Range Rover. Te zien is hoe Joran honderduit praat, op zijn gemak een jointje rookt, en uiteindelijk openheid van zaken geeft over de langslepende verdwijningszaak van Natalee Holloway en zijn betrokkenheid daarbij. Ze waren op het strand. En Natalee werd opeens niet goed, vertelt Joran aan Patrick van der Eem, terwijl hij voordoet hoe ze begon te shaken. “Heb je haar geprobeerd te reanimeren?” vraagt Van der Eem. “Ja,” antwoordt Joran, “ik heb alles geprobeerd. Ik heb dat wijf zitten schudden, van wat is er met je man? Ik wou bijna huilen, waarom moet die shit bij mij gebeuren? Joran vertelt verder dat hij het lichaam van Natalee samen met een vriend in zee laat verdwijnen. De beelden van de bekentenis van Joran van der Sloot gaan de hele wereld over en leveren De Vries de meest prestigieuze televisieprijs op die er bestaat: de Emmy Award. Joran van der Sloot, die alles uit zijn duim gezogen zegt te hebben, wordt overigens niet vervolgd naar aanleiding van de uitzending. Hij neemt de wijk naar Thailand waar hij zich veilig waant en zich gaat toeleggen op de vrouwenhandel. Maar tot overmaat van ramp voor hem worden ook deze louche zaakjes door Peter R. de Vries en zijn team met de verborgen camera vastgelegd... en uitgezonden.

‘Zij was het wijf van die lange’

Ai, wat kwam dat even slecht uit, dat interview op 2 oktober 2003, van Peter R. de Vries met de kleurrijke crimineel Charlie da Silva. Deze ex-bodyguard van ’godfather’ Klaas Bruinsma beweert in het gesprek met de misdaadverslaggever dat Mabel Wisse Smit, die dan op het punt staat in het huwelijk te treden met prins Friso, in het verleden een liefdesrelatie had met Bruinsma. De onthullingen van Da Silva, opgenomen in het bergachtige Chili, doen de Nederlandse monarchie op zijn grondvesten schudden. Wát een schandaal. Die keurige Mabel Wisse Smit, die nota bene zo goed in de smaak valt bij Beatrix. Zij, het liefje van één van de grootste criminelen die Nederland heeft gekend.

Geconfronteerd met de uitzending moet Mabel schoorvoetend toegeven dat ze de in 1991 geliquideerde Bruinsma inderdaad ietsje beter kende dan zij tot dan toe had toegegeven. En inderdaad, ze had weleens de nacht bij hem doorgebracht op zijn boot, de door deze affaire bekend geworden Neeltje Jacoba. Mabel ontkent dat ze een liefdesrelatie had met Bruinsma, maar Da Silva, die alles van dichtbij heeft meegemaakt, weet wel beter: “Zij was die wijf van die lange.” Het feit dat Mabel Wisse Smit premier Balkenende ‘onvolledige en onjuiste’’ informatie heeft verstrekt over haar contacten met Bruinsma leidt ertoe dat de regering geen toestemmingswet voor het huwelijk tussen Mabel en Friso indient bij de Staten-Generaal. Prins Friso blijft achter zijn verloofde staan en verliest daardoor zijn recht op troonopvolging.

Onschuldigen gerehabiliteerd

Lucia de Berk alias ’de Engel des Doods’. Wilco Viets en Herman du Bois, ofwel ’de twee van Putten’. Kees B., een pedoseksueel weliswaar, maar jarenlang ten onrechte aangezien als de moordenaar van de 10-jarige Nienke Kleiss. Het zijn allemaal mensen die tot lange gevangenisstraffen werden veroordeeld voor gruwelijke levensdelicten... die zij niet hadden gepleegd.

Onterecht in de gevangenis belanden, het is een nachtmerrie van ieder mens. Gelukkig gebeurt zoiets niet in een beschaafd land als Nederland, zo was jarenlang de opvatting. Wanneer Peter R. de Vries in 1995 aandacht vraagt voor de in zijn ogen onterechte veroordeling van Wilco Viets en Herman du Bois, loopt hij dan ook op tegen een muur van onwil. De twee zijn toch niet voor niets door de rechtbank en gerechtshof schuldig bevonden? Ze hebben nota bene zelf bekend stewardess Christel Ambrosius eind januari 1994 te hebben verkracht en vermoord. Hoezo gerechtelijke dwaling?

Maar De Vries is overtuigd van de onschuld van de mannen en maakt, gesteund door oud-hoofdcommissaris Jan Blaauw, tientallen uitzendingen over ’de twee van Putten’. Hij maakt reconstructies om aan te tonen dat er dingen niet kloppen, veegt de vloer aan met het politieonderzoek en laat deskundigen uitleggen waarom de bekentenissen van de mannen geen enkele waarde hebben. Zijn verwoede pogingen de onschuld van de twee aan te tonen lijken jarenlang vergeefs; niemand gelooft erin. De Vries wordt weggehoond en tegengewerkt, maar in 2002 krijgt hij uiteindelijk het gelijk toch aan zijn zijde: Wilco Viets en Herman du Bois, ’de twee van Putten’, worden na een herzieningsprocedure alsnog vrijgesproken; ze zijn wel degelijk onschuldig. Viets en du Bois krijgen een flinke schadevergoeding, maar hun naam wordt pas echt gezuiverd wanneer in 2008, na een dna-match met het sperma dat op het slachtoffer is aangetroffen, de echte moordenaar van Christel Ambrosius wordt gepakt. Deze Ron P. wordt in hoger beroep veroordeeld tot achttien jaar cel.

Moordenaars achter de tralies

Peter R. de Vries kreeg onschuldige mensen vrij, maar zorgde er ook voor dat schuldigen, die om wat voor reden dan ook nog vrij rondliepen, hun straf niet ontliepen. Neem ex-Hells Angel Louis H., een man die ’met dank aan’ de misdaadverslaggever en zijn programma tot een levenslange celstraf wordt veroordeeld voor de moord op de Amsterdamse Corina Bolhaar en haar twee kinderen. De moorden stonden op het punt om te verjaren en H. lijkt ermee weg te komen... totdat De Vries, om vijf voor twaalf, met een nieuwe getuige op de proppen komt.

En wat te denken van Paul de R., de man die door De Vries wordt ontmaskerd als de moordenaar van het echtpaar Hans en Ria Müller uit Baarn. Hans en Ria worden begin 2000 om het leven gebracht, maar hun moord blijft onopgemerkt. De R. leidt iedereen om de tuin met het verhaal dat de twee vrijwillig zijn vertrokken en met niemand contact meer willen. Dan duikt De Vries in deze opmerkelijke verdwijningszaak. Hij ontdekt dat R. leugens vertelt en via valse bankmachtigingen toegang heeft tot de rekeningen van de Müllers. De uitzending schudt ook de politie wakker. Er wordt een onderzoek gestart en dat leidt al snel tot de vondst van de lichamen van Hans en Ria onder het geitenhok op de kinderboerderij waar De R. beheerder was. Op 24 oktober 2005 wordt hij veroordeeld tot zestien jaar celstraf en tbs met dwangverpleging.

Peter R. de Vries, misdaadverslaggever

Het programma Peter R. de Vries, misdaadverslaggever hield in 2012 op te bestaan, maar Peter R. de Vries zelf verdwijnt dan niet van het toneel. Hij schrijft meerdere boeken, waaronder een over zijn jeugdzonden (De R. van Rebel) en bemoeit zich met het script van de Hollywood verfilming van de Heineken-ontvoering. Bovendien start hij met zijn zoon Royce en Ajax-icoon Piet Keizer begin 2014 sportmanagementbureau: PR Sportmanagement bv.

Op tv is Peter ook allesbehalve uitgespeeld. Als zelfstandig media-ondernemer maakt hij tv-programma’s voor de publieke- en commerciële omroepen en wordt regelmatig om een second opinion gevraagd in misdaaddossiers. De laatste jaren heeft hij zich onder andere beziggehouden met de zaken Marengo, Groen en Verstappen.

Misschien ook voor jou:

Verdachten aanslag op Peter R. de Vries zijn 35-jarige Pool en 21-jarige Rotterdammer