Bij de politierechter: 'Bij de beesten af'

D ennis (41) en Jacqueline (43) houden van dieren, maar dat is niet de eerste conclusie die je trekt wanneer je de foto’s van hun woonkamer ziet die in het dossier zitten.

“Allemachtig...” zucht de rechter. “Wat een teringzooi...” zegt de officier van justitie. En dan, zichtbaar geschrokken van zijn eigen taalgebruik: “Als ik het even op z’n Hollands mag zeggen.”

“En u werkt nota bene in de gezondheidszorg!” zegt de rechter terwijl hij Jacqueline aankijkt.

Jacqueline knikt.

“Die foto’s zijn een momentopname,” zegt ze. “We hadden het niet makkelijk destijds. Mijn man was ziek, zelf was ik net drie keer geopereerd. En dan zit je ook nog met een nest van negen puppy’s. Ongevraagd. Terwijl ik nauwelijks aan schoonmaken toekwam. En net op dat moment bellen ze aan. Tja, wat moet je dan?”

De rechter kijkt haar aan.

“Je kunt je ook afvragen of je met dergelijke gezondheidsklachten en een schuld van 50.000 euro nog zoveel dieren in huis moet nemen,” oppert hij.

“Dat is geen enkel probleem,” houdt Jacqueline vol. “Ik loop die beesten de hele dag eten en drinken te geven, maar net op het moment dat de politie voor de deur staat, zijn al die bakken leeg. Dat bedoel ik: zul je net zien.”

Dennis lag naar eigen zeggen met veertig graden koorts op bed toen de bel ging. Vol tegenzin zeulde hij zijn zere lijf uit bed en strompelde de trap af.

Een moment later stond hij oog in oog met maar liefst zes agenten. “Alsof ik een of andere crimineel was of zo,” zegt Dennis die de kost verdient als taxichauffeur.

Onbeschrijflijke bende

In de woning troffen de agenten, behalve meer dan tien honden en een aantal katten, vooral een onbeschrijfelijke bende aan. Zowel het huishouden als de dieren maakten een sterk verwaarloosde indruk en ook de leefruimte die de dieren gegund was, liet aan comfort zwaar te wensen over. Al is Jacqueline het ook daar hartgrondig mee oneens. “Dan staat er in dat proces-verbaal dat wij te veel hondjes in één bench propten, maar degene die dat opschrijft die heeft duidelijk geen idee hoe dat gaat bij honden en katten. Ik prop die dieren niet in een bench, dat doen ze helemaal zelf. Die kruipen op elkaar, in elkaar, tegen elkaar... Dat is geen verwaarlozing, dat vinden ze juist prettig.”

Het echtpaar snapt niets van de ontstane ophef. Niets van het dwangbevel dat ze van het ministerie van Economische Zaken ontvingen en al helemaal niets van de dagvaarding die volgde.

“Nu worden we voor ons gevoel twee keer gestraft,” zegt Jacqueline die duidelijk meer een prater is dan haar man Dennis. “We leven al een half jaar in angst omdat ze elk moment onaangekondigd voor de deur kunnen staan voor een controle, en dan moeten we ook nog hier verschijnen...”

“Als u uw dieren goed verzorgt, dan hoeft u toch nergens bang voor te zijn?” vraagt de rechter.

“Wij verzorgen onze dieren prima,” zegt Jacqueline bits.

Daar denkt de rechter anders over. Voor het verwaarlozen van hun honden en katten legt hij zowel Dennis als Jacqueline een taakstraf op van 24 uur, waarvan de helft voorwaardelijk.