Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

'Mijn pleegkind wordt ooit president van Sierra Leone!'

Voor zijn welzijnswerk in Sierra Leone zou programmamaker en wereldverbeteraar Sander de Kramer (47) uit Rotterdam vorig jaar al een van de vier prestigieuze President Roosevelt Four Freedoms Awards hebben ontvangen, maar vanwege corona ging dat feest niet door. Vandaag krijgt hij de prijs alsnog, uitgereikt door niemand minder dan koning Willem-Alexander en demissionair premier Mark Rutte.

'Mijn pleegkind wordt ooit president van Sierra Leone!'

Gefeliciteerd!

Maar met wat eigenlijk?

“Ken je het niet? Het is echt wel een dingetje, hoor. De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt sprak in 1941 tijdens zijn State of the Union, zijn toespraak aan het Amerikaanse Congres, over vier essentiële vrijheden van de mens: vrijheid van meningsuiting en godsdienst, en vrijwaring van gebrek en vrees.

Deze vier Four Freedoms zijn later opgenomen in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die in 1948 is aangenomen door de Verenigde Naties, om maar aan te geven dat het niet niks is wat hij zei. Omdat we moeten blijven strijden voor deze vrijheden, reikt The Franklin and Eleanor Roosevelt Institute in New York, in samenwerking met de Roosevelt Institute in Middelburg, elk jaar vier Four Freedoms Awards uit, waar ik er nu één van krijg: de Freedom From Want-Award, ofwel Vrijwaring van Gebrek. Voor mijn werk in Sierra Leone dus. Een geweldige eer! De dalai lama, Nelson Mandela, Kofi Annan, Angela Merkel en Michail Gorbatsjov kregen ooit ook een Four Freedoms Award.”

Voor de mensen die nog niet weten wat je precies in Sierra Leone uitspookt: wat doe je daar precies?

“Ik ben daar in 2007 voor het eerst naartoe gegaan, omdat ik met eigen ogen wilde zien waarom dat land in West-Afrika op dat moment werd bestempeld als het ‘ergste land op aarde’. Daar zag ik de meest verschrikkelijke dingen, maar vooral kinderen, zonder vader of moeder, die zich letterlijk doodwerkten in diamantmijnen. Ik heb toen tegen mijzelf gezegd: wat er ook gebeurt, ik haal die kinderen daaruit en zorg ervoor dat ze naar school kunnen. Dat resulteerde in de Sunday Foundation, die ik samen met onder anderen Hugo Borst heb opgericht. Inmiddels, veertien jaar later dus, hebben we al bijna dertig scholen gebouwd en worden ongeveer 400.000 mensen, direct of indirect, door onze stichting geholpen.”

Die prijs komt jou dus meer dan toe.

“Heel eerlijk: ik heb niet zoveel met prijzen. Mensen die elke dag door weer en wind op de fiets springen om de billen van bejaarden te vegen, verdienen ook een prijs. Het gaat mij om de kinderen daar. Kinderen zoals Alimani, een van mijn pleegkinderen. Hij is na zijn geboorte verstoten door zijn moeder, omdat hij halfzijdig verlamd was. Bezeten door de duivel, denken ze daar, dus ze liet hem achter in een bos. Die jongen, inmiddels een volwassen kerel, studeerde vorige week af aan de universiteit. Gisteravond appte hij mij hoe trots hij was. En hoe trots ben ik wel niet op hem! Voor dood achtergelaten worden in een bos en nu de hoop van zijn land: hij is vastbesloten om president te worden. Dat soort verhalen geeft mij de energie om door te gaan met mijn werk.”

En dan dat verhaal van Pieter de Kramer, inmiddels voetbalinternational van Guinee!

“Hoe gaaf is dat! Ik heb nog een andere pleegzoon, Alpha. Toen hij 2 was, verdronk zijn vader, en op zijn zevende verloor hij zijn moeder door ziekte. Een geweldig voetbaltalent, dat had ik al meteen in de gaten toen ik hem adopteerde. Hij werd nog niet zo lang geleden gecontracteerd door een profclub in Guinee, echt een groot voetballand in West-Afrika.

Paul Pogba van Manchester United komt daar bijvoorbeeld vandaan. Laatst belde hij dat hij een uitwedstrijd mocht spelen in Marokko. Eén klein probleem: hij had geen paspoort. Logisch, het zijn allemaal weeskinderen. Sommigen hebben niet eens een naam. Komt goed, zei ik. Ga ik regelen. Alleen: de naam De Kramer kwam nog niet voor in Sierra Leone, dus dat kostte mij 50 euro administratiekosten. En een echte voornaam had hij ook niet, dus hij vroeg aan mij: Zou ik misschien de naam van jouw vader mogen hebben? Da’s heel gebruikelijk daar, dat je wordt vernoemd naar een voorouder. Dat werd dus Pieter, naar mijn vader Pieter de Kramer. Grappig: mijn vader was zelf ooit voetbalprof bij Excelsior, nu rent er eentje rond in Guinee!”

Wat een geweldig verhaal! Zouden de koning en Rutte het ook kennen?

“Vast wel. Wel leuk toch voor Rutte, dat hij deze week iets anders te doen heeft dan een kabinet formeren?”

Het verhaal van Sander de Kramer en zijn werk in Sierra Leone is uitgebreid beschreven in het boek Chief Ouwe Dibbes van Jochem Davidse. Voor meer informatie over de Sunday Foundation: www.sundayfoundation.nl.