Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: 'Vervolgd wegens volgen'

Omdat Hans zijn vriendin niet vertrouwde, plaatste hij een gps-tracker in de kofferbak van haar auto. Gaat dat te ver? Zeker. Maar is het ook strafbaar?

Bij de politierechter: 'Vervolgd wegens volgen'

“We zaten op dezelfde middelbare school, daarna verloren we elkaar uit het oog. Toen we elkaar jaren later weer tegenkwamen hadden we allebei een huwelijk achter de rug. Vanaf dat moment ging het snel. Te snel. Eigenlijk is onze relatie nooit goed geweest.

Vlak nadat we samen een huis kochten begon ik me al ongemakkelijk te voelen. Dagelijks bestookte hij mij met app-jes en mailtjes. Waar ben je? Met wie? Wat ben je aan het doen? De hele dag door.

Dat voelde heel beklemmend. Als ik in de file stond wilde hij weten in welke file precies, en als ik thuiskwam dan beweerde hij dat daar helemaal geen file stond. Ik moest mij voor alles verantwoorden, de hele tijd.

Hij doorzocht mijn telefoon, hij zocht uit wanneer ik online was geweest en welke sites ik had bezocht. Later kwam ik erachter dat hij ook dagboeken bijhield. Daarin beschreef hij wat ik volgens hem die dag gedaan had. Hoe ik hem bedrogen had. Het stond vol met bizarre complottheorieën. Regelmatig hoorde hij mijn 10-jarige dochter uit over mijn handel en wandel. Hij belde zelfs de vrouw van mijn collega met ik volgens hem vreemdging. En toen kwam ik erachter dat hij een gps-tracker in mijn auto had geplaatst...”

Verrassende uitspraak

De slachtofferverklaring die de rechter namens de ex van Hans* (43) voorleest is indrukwekkend, maar het is alleen dat laatste – stalking door middel van het plaatsen van een gps-tracker – dat hem vandaag door de officier van justitie ten laste wordt gelegd. Hans ontkent het niet. Over een periode van een half jaar, van juli tot december, plaatste hij naar eigen zeggen vier keer heimelijk een gpstracker in de kofferbak van haar auto.

“Het was een pure wanhoopsdaad,” zegt hij. “Zoiets doe je natuurlijk niet zomaar. Er was een ander in het spel, een collega van haar. Telkens als ik haar ernaar vroeg, kreeg ik een ontwijkend antwoord, maar ik wist het zeker. Ik merkte het aan haar hele gedrag. Aan de manier waarop ze haar telefoon voor me afschermde, aan de onlogische verhalen die ze soms vertelde, aan al het geheimzinnige gedoe. Toen heb ik die tracker gekocht.”

Op een parkeerplaats in Antwerpen barst de bom. Zijn vriendin bezoekt daar voor haar werk een beurs en schrikt zich wezenloos wanneer ze na afloop ineens Hans bij haar auto aantreft. De ruzie die volgt, waarbij de scheldwoorden en verwijten over en weer vliegen, betekent het definitieve einde van hun relatie en het begin van een rechtszaak. De officier eist 120 uur taakstraf en een voorwaardelijke celstraf van een maand tegen hem.

Het lijkt een uitgemaakte zaak. Hans is een bekennende verdachte en ook zijn advocaat doet geen moeite om hem vrij te pleiten. Toch gaat hij tot ieders verbazing vrijuit. Had het OM de tenlastelegging iets uitgebreid of anders geformuleerd, dan was hij wellicht veroordeeld, maar nu niet.

De rechter stelt dat stalking per definitie ‘hinderlijk’ en ‘stelselmatig’ gebeurt, en dus niet ‘heimelijk’ en ‘af en toe’, zoals Hans wel deed. In een half jaar tijd vier keer stiekem een gps-tracker in de auto van je partner plaatsen is niet normaal, maar stalking is het juridisch gezien niet. Hans lijkt zijn oren nauwelijks te geloven.

“Nou eh... bedankt,” stamelt hij.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.

Misdaad
  • Petra Urban