Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: 'Een beschonken vaart'

Na vijf veroordelingen wegens dronken rijden had Willem zijn lesje wel geleerd. Voortaan nam hij als hij dronken was mooi de boot.

Bij de politierechter: 'Een beschonken vaart'

Willem* (36) draagt een lange, zwarte leren jas tot op zijn enkels. Uit zijn mouwen wapperen de open manchetten van zijn witte hemdsmouwen. Het is een look waarbij ook een houten been, een piratenhoed, een ooglapje en een haak in plaats van een hand niet zouden misstaan. En ook de tenlastelegging past in het plaatje: varen onder invloed.

In eerste instantie werd hij aangehouden omdat de gemotoriseerde rubberboot waarmee hij in de Alkmaarse grachten dobberde als gestolen geregistreerd stond, maar het kon de agenten onmogelijk ontgaan dat Willem als bestuurder van de boot ook een biertje te veel op had. Of een paar. Aan boord vond men een behoorlijke verzameling lege bierblikken.

“Bij de ademanalyse blies u een waarde van 775, waar 220 het maximaal toegestane was,” houdt de rechter hem voor.

“Dat zou goed kunnen,” zegt Willem.

“Maar ik heb voor dat bootje niet eens een vaarbewijs nodig. Wist ik veel dat ik bij het varen niet mocht drinken.”

“Maar u nam toch gewoon deel aan het vaarverkeer?” merkt de rechter op.

“Met een snelheid van amper vijf kilometer per uur, ja,” zegt Willem.

Eén pot nat

Het is een geheel nieuwe ervaring voor hem. In het verleden werd hij vijf keer eerder veroordeeld voor rijden onder invloed, maar nog nooit voor varen onder invloed. Hij heeft de pech dat er juridisch gezien geen onderscheid tussen de twee bestaat. Varen of rijden onder invloed, het is voor de wet één pot nat, en omdat hij nog in een proeftijd liep, eist de officier van justitie nu, naast een stevige boete, ook de uitvoering van een eerdere voorwaardelijke straf: drie maanden rijontzegging.

“Is alcohol een probleem voor u?” vraagt de rechter.

“Niet meer,” zegt Willem.

“Hoeveel drinkt u zoal?” wil de rechter weten.

“Tegenwoordig nog hooguit één keer per week,” zegt Willem. “En alleen nog bier. Vroeger was dat wel anders. Het overlijden van mijn vader heb ik vooral verwerkt met whiskey en wodka. Toen dat rouwproces teneinde was, werd mijn moeder ziek. Haar dood was voor mijn alcoholgebruik ook niet bevorderlijk, maar dat is verleden tijd. Ik heb nog wel veel psychische problemen en zo, maar daar gebruik ik antidepressiva voor.”

“Was die boot nou eigenlijk gestolen?” informeert de rechter.

“Dat is één groot misverstand, meneer. Ik heb die boot al vijftien jaar,” zegt Willem stellig.

“En rijdt u nog auto?”

“Daar begin ik niet meer aan,” zegt Willem. “Geef mij maar gewoon de fiets en het OV, daar red ik het prima mee.”

Het klinkt nobeler en verstandiger dan het is. In werkelijkheid is zijn rijbewijs na de laatste veroordeling definitief ongeldig verklaard, zo weet de officier van justitie, die desondanks toch de tenuitvoerlegging eist van de drie maanden rijontzegging. Mocht Willem zijn rijbewijs in de toekomst opnieuw willen halen, dan zal hij er drie maanden lang geen gebruik van kunnen maken.

Ook de rechter vindt dat een goed idee. Daarnaast legt hij Willem een boete op van 600 euro, waarvan de helft voorwaardelijk. Willem lijkt het er roerend mee eens.

“Hartelijk dank voor uw uitspraak, meneer de rechter, en een hele fijne dag nog!” zegt hij bij het verlaten van de zaal opvallend goedgemutst.

* Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.

Misdaad
  • Petra Urban