Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Sportcolumn: 'de schuld van Ronald, Frenkie en Messi'

Iedere week schrijven onze Panorama-verslaggevers samen een column over wat hen opvalt in de sportwereld. Deze week: grote clubs met grote schulden.

Sportcolumn: 'de schuld van Ronald, Frenkie en Messi'

Micha Jacobs

Ooit zat ik best wel diep in de shit. Mijn studieschuld was al uit de klauwen gelopen toen daar nog eens een huurachterstand en te laat betaalde premies van de zorgverzekeraar bij kwamen. De stapel met ongeopende enveloppen groeide, terwijl ik mijn kop steeds dieper in het zand stak. Ondertussen pinde ik contant geld met mijn creditcard, want op mijn lopende rekening stond ik maximaal rood. Tot ik op een dag een brief ‘in naam van de Koning’ ontving. De deurwaarder wilde namens de Belastingdienst – die had ik ook al meer dan een jaar genegeerd – meer dan 2000 euro zien. Direct, anders zou hij een dag later weer op de stoep staan; nu niet alleen, maar met een slotenmaker en een verhuisploeg om mijn inboedel, die uit niet veel meer dan een bed, een bank, een tv en een afgeragde laptop bestond, in te laden. Paniek.

Want wat nu?

Met een lege bankrekening, nul spaargeld en het statiegeld van twee lege kratten bier kwam ik niet ver. En geld lenen van vrienden was mijn eer te na, maar ik kon weinig anders: de deurwaarder trok mijn kop zó ruw uit het zand dat hij mij geen andere keuze gaf dan dokken.

Mijn vriendin sprong bij, gelukkig: ruimhartig van haar, maar ondertussen is het nog steeds mijn allergrootste nederlaag.

Dit was een jaar of tien geleden. De deuk in mijn ego is inmiddels weg, de schulden ook (op een hypotheek en een restje studieschuld na), maar sindsdien check ik zeker drie keer per dag hoeveel geld er op mijn rekening staat, alsof het elk moment van mij kan worden afgepakt. Wat natuurlijk niet zo is, maar zo werken trauma’s nu eenmaal.

Schuld blijft triggeren. Ik kreeg laatst hartkloppingen toen ik las dat FC Barcelona van Ronald Koeman, Frenkie de Jong en Lionel Messi, die naar verluidt in de afgelopen vier jaar op de loonlijst stond voor meer dan 500.000.000 euro – een half miljard (!) – nu een totale schuld heeft van 1.173.000.000 euro. Ruim 1,1 miljard dus. Hoe dan, dacht ik.

Geen geld op de lopende rekening? Maximaal gepind met de creditcard? Prima creditcard wel, die had ik toentertijd ook wel willen hebben, maar zo zit de wereld niet in elkaar. De wereld, vooral de voetbalwereld, wordt steeds oneerlijker als de een wel de deurwaarder kan negeren en de ander niet, of zeg ik nu iets geks?

Mario Wisse

Nee hoor: je zegt, voor de verandering, niks geks. En je bent niet de eerste en zeker niet de laatste die een vrouw nodig heeft om zijn leven op de rit te krijgen. De meeste mannen gooien brieven van het koningshuis enthousiast en ongeopend bij het oud papier om vervolgens een lekker pilsje te gaan drinken (tenzij ze aan de hartjes en de lippenstiftafdruk op de enveloppen zien dat het liefdesverklaringen van Máxima betreft, natuurlijk). Dat problemen door de post niet open te maken steeds groter worden, weet iedereen. Maar een stromende tap en wat vrolijke vrienden vernevelen het onheil. Toch in ieder geval voor een avond. Je merkt het, ik spreek uit ervaring.

Er zijn ook types die een bende van hun leven maken zonder ooit in de problemen te komen. Die hebben rijke ouders, invloedrijke vrienden of zijn – hebben we ze weer – lid van een koninklijke familie. “All animals are equal, but some are more equal than others”, schreef de Britse schrijver George Orwell in 1945 in Animal Farm. En zo is het. Nog altijd. Barcelona en Real Madrid kopen zich wezenloos en zien nadat ze het zoveelste fortuin voor de zoveelste speler hebben neergeteld wel of de trainer van dat moment hem kan gebruiken. En inderdaad, ze kopen met geld dat er niet is. Maar denk maar niet dat een Spaanse bank zo gek is om Barca of Real failliet te verklaren. Dan trekken ze meteen ook hun eigen stekker eruit. Het levert knettergekke constructies op. Twintig jaar terug, de club had net daarvoor in vijf jaar tijd drie keer de Champions League gewonnen, kwam het nieuws naar buiten dat Real Madrid met een galactische schuld kampte. Naïevelingen waren zelfs bang voor het einde van de Koninklijke. Inderdaad, de bijnaam verklapt de ontknoping, want de overheid schoot te hulp. De gemeente Madrid kocht het verouderde trainingscomplex van Real voor een half miljard euro. Volgens taxateurs vier keer meer dan de werkelijke waarde. De mededingingscommissie van de EU begon een onderzoek, maar stuitte op gebrek aan bewijs.

Einde onderzoek dus.

Nog even over dat uitstel- en vermijdgedrag van een bepaald slag mannen, trouwens. We verdienen daar nog respect voor ook. Want makkelijk is het niet: met je kop diep in het zand een glas bier drinken.

Sport
  • Micha Jacobs & Mario Wisse
  • ProShots