Bij de politierechter: 'Wijsheid in de kan'

"Goeiemorgen allemaal!” groet Harry* (52) de rechtbank joviaal.

“Middag,” corrigeert de rechter hem.

“Is het alweer middag, joh? Zou kunnen. Ik zit al een tijdje op de gang te wachten.” “Excuses daarvoor,” verontschuldigt de rechter zich. “We lopen behoorlijk uit vandaag.”

“Geeft niks, hoor,” zegt Harry. “Ik zat hier gisteren ook al een halve dag.”

Dat verbaast de rechter.

“Wat kwam u hier gisteren doen dan?” vraagt ze.

“Gewoon, ik was een dagje mis,” zegt Harry.

In Harry’s hoofd is het chronisch een chaos. Al jaren loopt hij het ene opvangtehuis uit en het volgende weer in.

Zolang hij zich kan herinneren is hij alcoholist. Door zijn verslaving heeft hij zo’n beetje alle hulpverleners van Nederland persoonlijk de hand geschud en in elke politiecel minstens een keer overnacht. Met zijn strafblad kun je een bescheiden appartement behangen.

Tegen zijn advocaat praat hij alsof het een van zijn drinkebroers is, zo lang kennen de twee elkaar al. De kansen die Harry kreeg hielp hij eigenhandig om zeep. De Jellinek-kliniek legde hem zelfs een pandverbod op vanwege ernstige misdragingen. Mocht hij ooit nog een beroep op hen willen doen, dan zal er eerst een ’herstelgesprek’ moeten plaatsvinden.

Deze keer stal hij vijf blikjes mixdrank uit een supermarkt. Om een beetje op te warmen. Hij is de eerste om toe te geven dat het geen handige actie was. Over een paar weken is er eindelijk plek voor hem in een begeleid wonen project. Het is een kans waar hij al jaren op hoopt.

“Eindelijk m’n eigen plekkie, met m’n eigen tv,” verkneukelt Harry zich alvast bij het vooruitzicht. Maar het is maar de vraag of hij in staat zal zijn die kans te grijpen. Omdat hij ten tijde van de diefstal nog in een proeftijd liep van een vorige veroordeling eist het OM nu alsnog de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke celstraf van veertig dagen. Mocht de rechter die eis inwilligen, dan kan Harry voorlopig fluiten naar zijn eigen plekkie.

“De kans dat ze die plek voor hem vrijhouden is uiterst klein,” bevestigt zijn advocaat.

Die Lamborghini

“Als u wist wat er op het spel stond, waarom stak u dan toch die blikjes....”

“Wijsheid in de kan, mevrouw,” onderbreekt Harry de rechter. “Wijsheid in de kan.” De rest van het spreekwoord beeld hij uit door met zijn rechterhand de beweging te maken van iemand die stevig aan het doorhijsen is.

Dronken of niet, er zal een straf moeten volgen, maar de rechter vindt niet dat die straf de hulpverlening mag dwarsbomen. In plaats van de celstraf legt ze hem daarom een werkstraf op van veertig uur.

“Een werkstraf?” reageert Harry. “Met alle respect mevrouw, ik zie die jongens wel eens lopen, die papierprikkers en zo, en ik zou dat dolgraag willen doen, maar ik vrees dat dat voor mij niet is weggelegd. Ik ben blind aan één oog, mijn knie is kapot, ik heb een zwakke rug, mijn nek...

“Daar wordt allemaal rekening mee gehouden, meneer,” verzekert de rechter hem.

“Nou vooruit dan maar. Bedankt voor het vonnis!” zegt Harry opeens opvallend vrolijk.

“Kan ik daaruit opmaken dat u niet in hoger beroep gaat?” vraagt de rechter.

“Absoluut,” zegt Harry.

“En uw raadsman denkt daar ook zo over?”

“Hij zal wel moeten, anders ontsla ik hem,” grapt Harry, terwijl hij zijn advocaat amicaal op de schouders slaat.

“Kom, we gaan,” zegt hij. “Waar staat die Lamborghini van je?”

*Allen namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.