Verona van de Leur: 'het perfecte lijf'

Je kent ze wel: die voornamelijk vrouwelijke BN’ers die op tv en hun sociale media verkondigen dat hun overgewicht hen ‘gelukkig maakt’ en dat al die perfecte Instababes met hun fake posts een verkeerd voorbeeld geven.

Ik snap dat het voor hen natuurlijk véél makkelijker is om met je cellulitis en vetrollen te verkondigen dat een maatje meer ook kan. Dat moet je vooral blijven volhouden zodat je er zelf in begint te geloven, want waarom zou je je kapot trainen in de sportschool? Geloof me, ik ken ook de emotionele vreetbuien en weet als geen ander hoe het voelt om elke dag bekritiseerd te worden over je gewicht. Tijdens mijn turncarrière, maar ook erna als model is je lichaam alles wat telt.

Het interesseert niemand hoe jij je het liefst voelt als vrouw en met welk gewicht. Het is maar net wat je ervoor over hebt, denk ik. In de meeste gevallen bepaal je zelf hoe je eruit wilt zien, ziektes daargelaten.

Als een meid haar tieten, haar kont en wat al niet meer aan haar lichaam verbouwt, moet ze dat ook helemaal zelf weten. En als ze er ook nog eens haar brood mee kan verdienen is dat zo slecht nog niet. Juist mooi dat er zoveel diversiteit is.

Dit is net zo in de porno-industrie, kijk maar bij een willekeurige site en klik op categorieën: voor ieder wat wils!

Maar met je overgewicht stoer verkondigen dat we allemaal gelukkig moeten zijn met wie je bent? En je ondertussen hartstikke druk maken over iedereen die zich wél de pleuris traint of sleutelt aan z’n lichaam en daar ook nog succes mee heeft, klinkt voor mij meer als afgunst. De gulden middenweg bepaalt eenieder zelf natuurlijk, en wie mooi wil zijn moet pijn lijden. En wie de pijn thuis voelt met een zak chips op de bank, moet niet de sociale media de schuld gaan geven voor haar complex.

Ik kan ook niet iedere verleiding weerstaan als ik bijvoorbeeld chocoladerepen zie liggen in de supermarkt, maar weet dat vijf minuten genot minimaal twee weken extra hard trainen is.

De keuze is aan jou.