Bij de politierechter: 'een waterdicht verhaal'

“U heeft niets gestolen, beweert u, maar technisch misschien wel?”

“Klopt,” zegt Barry* (44).

“Dat moet u mij eens uitleggen,” stelt de rechter.

In verband met een flinke verbouwing bezoekt Barry begin dit jaar met een indrukwekkende boodschappenlijst de Hornbach. Gestaag duwt hij zijn kar door de paden van de kolossale bouwmarkt. In een pad met kranen en leidingen trekt hij de aandacht van een beveiliger, die ziet hoe Barry twee zogenoemde afdichtingsmanchetten (vierkante stukjes textiel om kranen en leidingen mee af te dichten) uit de verpakking haalt, ze kort bestudeert, en ze dan in een folder vouwt en op zijn kar legt. De verpakking, een stuk folie, laat hij een pad verderop tussen andere producten achter. Bij de kassa rekent hij de inhoud van zijn kar netjes af, maar de bewuste brochure passeert de kassa ongeopend. Nog voor de schuifdeuren wordt Barry door drie beveiligers in zijn kraag gevat.

“Ik heb die dingen uit de verpakking gehaald om te checken of ze zelfklevend waren,” begint Barry bij gebrek aan een advocaat zijn eigen verdediging. “Dat stond er namelijk niet op. Ik legde ze in die folder om ze mooi te houden. Deze folder,” demonstratief houdt Barry het stappenplan Doe het zelf: tegeltechniek omhoog. “Daarna ben ik zeker nog drie kwartier bezig geweest in de winkel. Eenmaal bij de kassa ben ik die manchetten straal vergeten.”

Het klinkt als een plausibel verhaal, maar de rechter spot een hiaat.

“Als u alleen maar wilde kijken of ze zelfklevend waren, waarom haalde u dan twee manchetten uit de verpakking? Dan was eentje toch genoeg geweest?”

“Ze zitten per twee verpakt,” pareert Barry. “Eentje voor de koude en eentje voor de warme kraan.”

“Uiteraard,” knikt de rechter net iets te driftig, als een man die zojuist ontmanteld is als iemand met twee linkerhanden.

“En hoe was u van plan de producten af te rekenen, zonder de verpakking?” vraagt hij.

“Ik heb alleen de folie verwijderd,” zegt Barry. “De streepjescode zat op de manchetten.”

‘Eenmaal bij de kassa ben ik de manchetten straal vergeten’

Met elk antwoord lijkt zijn verhaal geloofwaardiger te worden, maar daar denkt de officier van justitie anders over. Ze eist een taakstraf van 10 uur wegens diefstal en de tenuitvoerlegging van een voorwaardelijke taakstraf van 30 uur die Barry vanwege een eerder delict (geen winkeldiefstal) nog boven het hoofd hing.

“Wat vindt u van die eis?” vraagt de rechter aan Barry.

“Ik vind dit wel erg hard gestraft,” zegt Barry kalm. “Ik werk full-time als conciërge op een basisschool. Ik heb na mijn aanhouding negen uur in een politiecel gezeten, ik heb de Hornbach al 180 euro betaald**, en dan zou ik nu nóg 40 uur moeten werken. Voor twee lapjes stof van nog geen twee tientjes...” Maar de rechter is het niet met hem eens. Hij veroordeelt Barry conform de eis.

* Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.

** Veel winkels brengen voor de kosten die een winkeldiefstal met zich meebrengt eigenhandig een bedrag van 180 euro in rekening bij de winkeldief. Wat veel mensen niet weten is dat er geen rechterlijke grond bestaat op basis waarvan dit bedrag kan worden afgedwongen. Bij niet betalen kan de vermeende dief hooguit de toegang tot de winkel worden ontzegd.