Bij de politierechter: 'De zoveelste wietkweker'

Op 31 juli valt de politie de woning van meneer binnen. Op zolder treffen zij een hennepkwekerij aan. In totaal 275 planten van ongeveer een meter hoog. Uit onderzoek blijkt dat de kwekerij toen zo’n twintig weken in bedrijf was. Dat betekent minimaal één oogst, uitgaande van een normale kweekcyclus van tien weken. Een aanname die wordt ondersteund door de vondst van twee knipschaartjes waarop hennepresten zijn aangetroffen. De oogst van 275 planten is normaal gesproken zo’n acht kilo wiet. Uitgaande van een straatwaarde van 4000 euro per kilo betekent dat een opbrengst van 32.000 euro. Min de onkosten kom ik uit op een ontnemingsvordering van 30.712 euro en 75 cent.”

De officier van justitie draagt haar requisitoir voor met de intonatie van een basisschoolleerling die de tafel van zes opdreunt. Business as usual. Gesneden koek. Been there, done that. Ook de smoesjes waarmee Ravi* (46) vandaag op de proppen komt, heeft ze overduidelijk vaker gehoord.

“Het verhaal dat meneer de schaartjes niet gebruikt heeft om de toppen te oogsten, maar alleen om spint uit de planten te knippen, is klinkklare onzin. Spint knip je er niet even uit. Als je eenmaal spint in je planten hebt dan is het einde verhaal. Dan zit er niets anders op dan je planten weggooien en opnieuw beginnen. Maar dat hoef ik meneer waarschijnlijk niet te vertellen.”

Ravi zit er wat beteuterd bij. Overdonderd door zoveel kwekerskennis. Het hele verhaal over spint, een soort bladluis, dat hij eerder bij de politie ophing, was inderdaad een leugen, wil hij nu wel toegeven. En liegen wil hij niet meer. Vandaag kiest hij daarom voor een radicaal andere tactiek: eerlijk zijn.

“Er is inderdaad een oogst geweest,” bekent hij nu. “Niet van acht kilo, maar van 9,3 kilo. En de kiloprijs was niet 4000 maar 4300 euro. Al met al bijna 40.000 euro. Ik kan u de handgeschreven berekeningen van destijds nog laten zien, als u dat wilt. Maar ik deed het niet alleen. Degene die mij er toe heeft aangezet en die vrijwel alles deed en regelde, een man die zich aan mij voorstelde als Stevie, eiste eerste zijn investering terug: 20.000 euro. Van de resterende 20.000 pakte hij meer dan de helft. Ik kreeg slechts 9000 euro. Niet eens genoeg om mijn schulden af te betalen.”

Zijn advocaat wijst de rechter nog nadrukkelijk op het feit dat de meeste mensen bij wie thuis een hennepkwekerij wordt aangetroffen niet het lef hebben om de naam van hun opdrachtgever te noemen. Ze zwijgen als het graf, uit angst voor nog veel grotere problemen. Maar Ravi niet. In die zin is hij niet ‘de zoveelste wietkweker’, zoals de officier van justitie hem gretig probeert af te schilderen. Anders dan veel anderen biedt hij justitie de kans om ook de grote vis te vangen. Ondanks de risico’s.

Maar op de rechter heeft Ravi’s plotselinge openhartigheid niet het gewenste effect. Vooral het feit dat die openhartigheid bijna drie jaar op zich heeft laten wachten, want zo lang is het inmiddels geleden dat de politie bij hem binnenviel, vindt ze ‘opmerkelijk’. De ontnemingsvordering van 30.712 euro en 75 cent die de officier eist, zal hij hoe dan ook moeten ophoesten. Daarnaast krijgt hij een taakstraf van honderd uur.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.