'Liefdesdrama ligt op de loer'

Micha Jacobs

Dat Ronald Koeman ooit trainer van Barcelona zou worden, wisten we natuurlijk al jaren. Twee geliefden die eerst hevig verliefd op elkaar waren, uit elkaar gingen toen de klad erin kwam en na 25 jaar weer in elkaars armen vliegen nu die mogelijkheid zich weer voordoet. Voor Barcelona geen probleem: dat was aan niemand gebonden. Voor Koeman wel: hij moest het eerst uitmaken met de KNVB. Het is een voetbalromance waar je geen Shakespeare voor hoeft te heten om dat te kunnen verzinnen. Het heeft gewoon zo moeten zijn.

In 1992 was ik in Barcelona toen ik met eigen ogen zag hoe die liefde zich in alle hevigheid ontvouwde. Koeman had net daarvoor dat legendarische doelpunt op Wembley tegen Sampdoria gemaakt waardoor Barcelona voor het eerst winnaar van de toenmalige Europacup 1 werd. In elk kraampje dat ik passeerde, zag ik zijn hoofd of naam op een T-shirt staan. De dierentuin sloegen we over, omdat we hoorden dat het veel te druk was voor het hok van de albinogorilla die naar Koeman was vernoemd. Copito heette die, Copito de Nieve, wat vrij vertaald Sneeuwvlokje betekent. Potige jongen trouwens, die gorilla. Naar verluidt had hij 22 nakomelingen bij drie verschillende vrouwtjes, maar daarin zat geen gelijkenis met Koeman. Althans, dat hoop ik niet voor zijn vrouw Bartina. De gelijkenis zat ’m in het lichtblonde haar, en in die turbodijen natuurlijk.

Tijdens die zomer zag ik voor het eerst wat verafgoding was. Anders natuurlijk dan Maradona in Napels, maar toch: de liefde tussen Koeman en Barcelona was tastbaar. Nu weer als ik alle virtuele hartjes en emoticons voorbij zie komen. Terwijl dit hele avontuur toch eindigt in één groot liefdesdrama, denk je niet? Ik bedoel: hoe goed is Koeman nou werkelijk als trainer? Dat Oranje in anderhalf jaar is veranderd van pispaaltje van Europa tot grootmacht, is dat zijn verdienste of van de spelers die opeens allemaal bij

Europese topclubs spelen onder leiding van de beste trainers? Hebben zij die spelers beter gemaakt of Koeman? En daarbij: zie je Koeman Lionel Messi al vertellen dat hij ook moet meeverdedigen? Dat bepaalt die kleine luie Argentijn toch zelf?

Jochem Davidse

Het ging natuurlijk al mis toen de KNVB tweeënhalf jaar geleden akkoord ging met die rare clausule in zijn contract waarin stond dat alle afspraken met de bond niets meer waard zouden zijn op het moment dat Barcelona zou bellen. Om die liefdesvergelijking van je nog even door te trekken: dat is toch een beetje alsof je met je aanstaande voor het altaar staat en je eeuwige trouw belooft met de toevoeging: “Tenzij mijn jeugdliefde Chantal ooit nog belt, want die vind ik eigenlijk leuker, dus dan ben ik weg, oké?” Goedbeschouwd is Koeman loyaler geweest dan we met z’n allen mochten verwachten. Eén telefoontje was niet eens genoeg. Barcelona moest maar liefst drie keer bellen voordat hij op hun avances inging. Boos kun je niet op hem zijn, vind ik. Maar irritant is het wel. De klus was nog niet af. En ik zal hier niet beweren dat Ronald Koeman een geniale trainer is, maar de manier waarop hij Oranje weer uit het ravijn heeft getrokken is bewonderenswaardig. Dat alleen toeschrijven aan de kwaliteit van de nieuwe lichting voetballers is te simpel. Dat zou betekenen dat pak ’m beet Danny Blind met dezelfde spelers precies hetzelfde zou hebben bereikt en dat weiger ik te geloven. Het zou bovendien ook betekenen dat het niet veel uitmaakt wie hem opvolgt.

Dat laatste hoorde ik afgelopen week René van der Gijp zelfs letterlijk zeggen, tussen al zijn gehinnik door. Zolang spelers als De Jong, Van Dijk, Depay en Wijnaldum maar fit zijn. Bullshit natuurlijk. Een nieuwe bondscoach is geen nieuw hoofdstuk. Een nieuwe bondscoach is een nieuw boek. Hoe het vorige afliep zullen we nooit weten.

Wat zijn vertrek nog extra irritant maakte, waren de beelden die uit Barcelona kwamen. Beelden van een stralende Koeman die de hand schudt van de voorzitter. Beelden van een stralende Koeman poserend met een Barcelona-shirtje met zijn naam erop. Beelden van een stralende Koeman in de dug-out van Camp Nou. Zijn gelukzalige glimlach was steevast breder dan zijn mondkapje... Dat je je geliefde in de steek laat voor een ander, ach, fraai is het niet, daar komen we wel weer overheen, maar hou de beelden van je nieuwe liefdesgeluk gewoon lekker voor jezelf, oké?